Grzech — Przebaczenie a oczyszczenie.

Pytanie (1916) — W liście (1 Jan 1:9) czytamy: Jeżelibyśmy wyznali grzechy nasze, wierny jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości. Czy jest różnica między odpuszczeniem naszych grzechów, a oczy­szczeniem nas od wszelkiej nieprawości ?

Odpowiedź — Warto tutaj zauważyć, że tekst ten nie odnosi się do grzechu pierworodnego, grzechu Adama, ponieważ mówi grzechy nasze, a to odnosi się do Kościoła. Grzech pierwo­rodny członków Kościoła był odpuszczony, zanim stali się człon­kami Ciała Chrystusowego. Tekst ten odnosi się do przewinień o jakich jest wzmianka w modlitwie Pańskiej. Przewinienie nie zawsze jest grzechem. Możemy przestąpić czyjeś prawa bez­wiednie - nie wiedząc o tym. Na przykład: Ktoś może komu wejść w drogę niechcący, lub otrącić się o kogoś; w takich ra­zach mówimy: „przepraszam”. To pokazuje, że się stało prze­stępstwo i jest okazja do żądania przebaczenia za to, co było niewłaściwie uczynione. Dla tych, co zostali przypuszczeni do rodziny Bożej, prośba o przebaczenie za przestępstwo znaczy, że nie postąpili tak dobrze jak mogliby to uczynić; więc proszą Boga o przebaczenie, przyrzekają że na przyszłość uczynią le­piej. Musimy w takich razach przyznać słuszność i z tego upadku wyciągnąć dla siebie naukę zamierzoną. Pan żąda, ażebyśmy zauważyli nawet najmniejszą rzecz, która jest złą i przyznali się do złego. To nam pomoże. Jeżeli przestępstwo było mimo­wolne, będzie darowane, jeżeli byliśmy niedbałymi, kara jak i przebaczenie jest potrzebne.

Sprawa oczyszczenia od wszelkiej nieprawości nie jest je­dynie odłożenie na stronę naszych przewinień w sposób praw­ny. Oczyszczenie od nieprawości, znaczy uczynić nas czystymi. Oczyszczenie jest procesem stopniowym, który się niekiedy od­bywa przez łzy i utrapienia. Polanie wodą nie wystarczy na omycie. Używamy mydło i trze się miejsce najbardziej zabrudzone. Oczyszczenie od wszelkiej zmazy ducha i ciała jest także dziełem stopniowym, niekiedy trwa całe nasze życie i bez wąt­pienia trwa aż do końca. Stara natura mniej lub więcej jest nie­czystą od samego początku i nigdy nie stanie się dość czystą. Lecz nie jesteśmy starym, ale Nowym Stworzeniem, jesteśmy świętymi i przyjemnymi Bogu. Tak długo, jak nowe stworzenie przebywa w ciele, oczyszczanie ciała jest wymagane. Umysł >164< nasz powinien być czysty, ponieważ wola jest czystą. Błogo­sławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają — 656

Grzechy — Swawolne.

Pytanie (1906) — Co mamy rozumieć przez wyrażenie: I od rozmyślnych (swawolnych grzechów) zachowaj sługę Twe­go! - Ps. 19:14.

Odpowiedź — Są rozmaite formy rozmyślnych grzechów. Roz­myślny grzech to znaczy grzech, o którym się rozmyśla. Ktoś rozmyśla, jak stać się wielkim, nie oceniając konieczności dro­gocennej krwi Chrystusowej. Byłoby zuchwałością rozmyślać— mniemać — że możemy stawić się przed obliczem Bożym w na­szych brudnych łachmanach własnej niesprawiedliwości. Mo­żemy tedy zauważyć początek tego stanu. Początek może być mały, następnie więcej, potem zaczyna się rozmyślaniem jak panować — mieć władzę nad braćmi — jest to uczucie, które się wzmaga i wzrasta do takiego stopnia i stanu, że Pan nie może mieć z nimi łączności, ani ich używać w żadnym znacze­niu. — 648