Sposobność — Kiedy zaprzestać finansowego poparcia dla prawdy?

Pytanie (1911) — Jak rychło sposobność finansowa w po­pieraniu prawdy może ustać?

Odpowiedź — To zależy jak wnet umrzemy. Możliwe, że ustanie dzisiaj z niektórymi. Nie wiem. Myślę, że najlepiej jest żyć rozsądnie według opatrzności Bożej. Wszystko, co mamy należy do Niego, i używać należy mądrości, której On udziela dzisiaj; a gdy jutro nadejdzie, użyć najlepszej mądrości >579< udzielonej jutro: Zostawmy Panu do zadecydowania jak prędko i kie­dy przywilej ustanie. Jeżeli nie otrzymałeś przywileju dzisiaj, to nie używaj go; nie trzeba się martwić o to, czego nie możemy uczynić. Znam niektórych chrześcijan, którzy są dręczeni i zmar­twieni, ponieważ nie mogą coś uczynić. Myślę, że Bóg nie wy­maga od nas tego, czego my uczynić nie możemy. Mamy trosz­czyć się tym, co jest możliwe dla nas do wykonania. Jak postępować według Słowa Jego? Co możemy uczynić aby się Bogu przypodobać, i służyć Jego sprawie? Niech każdy za siebie zadecyduje. Wiecie, że ja nigdy nie wołam o pieniądze. — 613

Sprawiedliwość — Co do doświadczenia w Wiekach Ewangelii I Tysiąclecia.

Pytanie (1911) — Czy byłoby to zgodne ze sprawiedliwo­ścią dać rodzajowi ludzkiemu tylko doświadczenie w złym, bez doświadczeń Wieku Tysiąclecia?

Odpowiedź — Tak, sądzę, że byłoby, o ile my mamy pojęcie, co to jest sprawiedliwość, czyli na ile jesteśmy zdolni rozumo­wać zasady sprawiedliwo­ści. Możemy na przykład powiedzieć, że pies nie ma nadziei przyszłego życia, a wiemy, że psie życie jest synonimem surowych i przykrych doświadczeń. Nieraz po­wiadają: "Ma on prawdziwie psie życie". Ma to oznaczać, że ten ktoś nie ma zbyt przyjemnego i łatwego życia. Czy mamy więc mówić, ze przez takie zarządzenie wobec psów, wyrządzono im niesprawiedliwość, powołując je do życia i pozwalając im żyć w takich warunkach? Nie. Psy mają życie, które im odpowiada i z którego jako psy są zadowolone, mają swoje chwile przyjem­ne — nawet wówczas, kiedy szarpią się o kość. W wypadku człowieka, grzech przeciwko prawu Bożemu sprowadził na niego wyrok śmierci i potem ta śmierć tak samo działa przeciwko czło­wiekowi, jak działa przeciwko reszcie świata zwierzęcego. Bóg nie jest nic winien człowiekowi. Ze strony Boga nie było nigdy żadnego zobowiązania uczynić coś dla jego wybawienia. Grzech, nieszczęścia, kłopoty, bóle i smutki na świecie nie są czymś, co Bóg przygotował dla człowieka, ale co człowiek sam sprowa­dził na siebie. Stąd nie ma żadnego zobowiązania ze strony sprawiedliwości, ażeby dla ludzkości coś uczynić. Nie ma też niczego w obecnym porządku rzeczy, pozwalającymi na panowa­nie grzechu i śmierci, co wskazywałoby albo kazało przypusz­czać, że sprawiedliwość Boska jest obojętna i niewierna, że Bóg powinien coś więcej zrobić dla człowieka. Rozumieć należy, że wszystko, co Bóg czyni dla wybawienia człowieka, jak restytu­cja itd., że wszystko to jest z łaski Boga a nie z konieczności jakiejś lub żeby wymagała tego zasada sprawiedliwości. — 392

Sprawiedliwość — Czy była wymagana?

Pytanie (1913) — Czy Sprawiedliwość Boska wymagała ofiary za Ojca Adama?

Odpowiedź — Sprawiedliwość Boska nie wymaga niczego. Ona zabrała Adama bez czekania na jakiekolwiek żądanie — Adamie umrzesz. Sprawiedliwość wcale nie czeka, ani też nie czekała przez te 6000 lat, kiedy miłość Boga gotowa była się >580< objawić i działać, musiała liczyć się ze sprawiedliwością, i wów­czas miłość Boska powiedziała: Oto tu jest rodzina ludzka, a za­miarem moim jest błogosławić ją; wierzę, że nauka osiągnięta przez smutki, łzy, wzdychania i płacze, może okazać się poży­teczną dla wielu z nich, jeżeli teraz doprowadzeni będą do ja­snego poznania rzeczy i da im się sposobność powrotu. A za­miarem Boga jest dać ludziom sposobność do powrotu, ale aby przeprowadzić ten zamiar miłosierdzia, stosownie do Jego wła­snych zarządzeń, koniecznym było uwzględnić wyrok Jego wła­snej sprawiedliwości i postarać się o zastępstwo. Lecz konie­czność ta nie powstała z tego, że sprawiedliwość żądała czegoś.

Dla przykładu — oto tu trzymam w ręce chusteczkę do nosa, nie żądam jej, mam ją już. Tak i sprawiedliwość nie żądała za­stępstwa za Adama; ona mówiła: Ja mam Adama. Ale kiedy miłość oświadczyła: chciałabym wziąć Adama z rąk twoich i dać mu sposobność powrotu do życia wiecznego, sprawiedliwość rze­kła: Jeżeli zabierzesz Adama z rąk moich, włóż coś innego na jego miejsce. Tak więc Bóg zrobił odpowiednie zarządzenie i przygotował cenę okupu za wszystkich, Jezusa Chrystusa Spra­wiedliwego. — 393