Życie — Przy końcu Tysiąclecia.

Pytanie (1910) — Czy oczyszczona ludzkość przy końcu Tysiąclecia będzie mieć żywot wieczny, czy trwały?

Odpowiedź — Odpowiadam, że wyrażenia trwały i wie­czny, jak one są używane w Piśmie św., nie są z taką ścisłością, używane, jak pytający chce tu zaznaczyć. Ogólna myśl Pisma św. nie każe wnosić o życiu wiecznym, lecz o życiu ciągle trwałym jeżeli w ogóle chcecie czynić różnicę pomiędzy tymi wyrażeniami. Ale większość ludzi nie czyni różnicy pomiędzy tymi wyrażeniami i uważa, że mówiąc o życiu wiecznym rozumie przez to życie, które trwa nieprzerwanie. A jeżeli mówią o życiu ciągle trwającym, to rozumią przez to życie wieczne; dlatego w każdym razie nie czynią tu pomyłki. Ale jeżeli dodacie do słów wieczne życie, znaczenie nieśmiertelnego życia, wówczas popełniacie pomyłkę. Nie jest właściwie używać tego wyrażenia w tym zna­czeniu; świat nie otrzyma nieśmiertelności, lecz tylko życie ciągłe albo wiecznie trwałe; czyli takie, które nigdy się nie skończy. — 140

Życie — Posiadane przez Człowieka Jezusa, a przez Jezusa Chrystusa.

Pytanie (1916) — Czy Pan nasz Jezus Chrystus ma takie samo życie, jak miał człowiek Jezus?

Odpowiedź — Nie wiemy na pewno co pytający ma na myśli. Powiedzieli­śmy w pierwszym tomie, że wszelkie życie jest takie samo, życie jest istnienie. Bóg ma życie i mają anio­łowie, ludzie, zwierzęta, ptactwo i ryby. Ma się rozumieć że Jezus ma to same życie jak miał poprzednio. Natury różnią się; i Bóg ma życie na poziomie Boskim, czyli Boskiej natury. Cherubini mają życie na swoim poziomie, aniołowie na swoim, ludzie na swoim, zwierzęta na swoim itd. Każde z tych istot ma życie stosownie do swej natury.

Być może, iż pytający ma, na myśli: Czy Jezus ma tę samą naturę i życie na tym samym poziomie co poprzednio? W takim razie odpowiedź nasza byłaby: Nie. "On umartwiony (uśmier­cony) był ciałem ale ożywiony duchem." Był On istotą duchową, przeto po zmartwychwstaniu miał On życie duchowe; jako czło­wiek zaś Jezus był natury ludzkiej, miał ludzkie władze i >822< życie. Jako Logos, mówcze narzędzie Boże, On malał duchowe życie. Potem On zstąpił na ziemię jako człowiek, aby ofiarować Samego Siebie. Gdy ofiarował się i dokończył dzieła powierzo­nego Mu przez Ojca, Ojciec wzbudził Go od umarłych i Jezus udowadniał Swoją przemianę tym, że okazywał się w różnych postaciach, dowodząc że był istotą duchową, natury innej niż był przed śmiercią. W taki sposób okazał Swoją przemianę z natury ludzkiej do Boskiej. — 440

Życie wieczne — Ostatnia próba zadecyduje o tym.

Pytanie (1912) — Czy restytucja obejmuje prawo do życia wiecznego, czy tez prawo do życia wiecznego zadecydo­wane będzie ostateczną próbą, jaka nastąpi przy końcu Ty­siąclecia?

Odpowiedź — Doskonałość pierwotnie dana była Adamowi i z racji tej swojej doskonałości miał on prawo do życia, wiecznego, jeżeli byłby posłusznym. Ale jak Bóg uważał za stosowne poddać Ojca Adama próbie, tak samo podda próbie rodzaj ludzki. W ostatecznej próbie, kiedy już Królestwo przekazane zostanie Ojcu, nastąpi sprawdzenie, kto będzie godnym dostąpić prawa do życia i zatrzymać je wiecznie. Tysiącletnie panowanie Chrys­tusa będzie w celu doprowadzenia ludzi do doskonałości. Na końcu tego panowania ci, którzy będą doskonałymi, przekazani zostaną Ojcu. Nowe Przymierze dokona dla nich to wszystko, co zamierzało wykonać. Lecz zanim Bóg uzna ich za godnych życia wiecznego, podda ich indywidualnej próbie, bez żadnego Pośrednika. Możemy być pewni, że próba ta będzie surowa i sprawiedliwa. — 441