Maria — Dlaczego nie okazuje się jej więcej czci.

Pytanie (1911) — Dlaczego na zebraniach waszych, członkowie nie okazują więcej czci dla Marii, matki Jezusa? Dla niewiasty, którą Bóg tak wysoko zaszczycił.

Odpowiedź — Zdaje mi się, że nikt z wiernych Pańskich nie chciałby okazać braku czci dla Marii, matki Jezusa. Jeżeli kiedykolwiek nie okazywali, to popełniali wielki błąd. Mogło to się jednak zdarzyć, że nieświadomie niektórzy okazywali brak szacunku — nie ażeby chcieli to czynić, ale widząc naszych przyjaciół Katolików, jak czynią z Marii istotę prawie tak wielką jak jej Syn, przeto poddawali się naturalnemu odruchowi posuwania się w przeciwnym kierunku, mówiąc zapewne, że nie jest ona tak wielka, że nie była niepokalana itp. Tylko pod tym względem mógłbym przypuścić, że ktoś okazał brak odpowiedniego szacunku dla Marii, matki Jezusa. Wierzę, że wszyscy Chrześcijanie powinni wielce poważać Marię.

Wiem na pewno, że ja poważam ją wysoko. Myślę, że Bóg bardzo ją uczcił, a kogokolwiek Bóg uczcił, czy to był mężczyzna czy niewiasta, tego i ja chcę czcić. Dlatego w wypadku Marii cieszę się bardzo, że mogę ją czcić. Musiała ona być bardzo dobrą, szlachetną niewiastą, gdyż inaczej Pan nie użyłby jej. >270< Jednak nie godzimy się z teorią katolików, którzy utrzymują, że Maria urodziła się niepokalana, bez grzechu. Gdyby tak było, byłaby ona doskonałą niewiastą.

Przypuszczam, że katolicy twierdzą tak, aby wytłumaczyć że Jezus urodził się doskonały. Zdaje im się, że matka Jezusa, musiała być doskonałą, aby urodzić doskonałego syna. Pod tym względem nie zwracają uwagi na zasady natury. Przede wszystkim nie mogła urodzić się doskonałą, ponieważ nie miała doskonałego ojca. Po drugie, nie mogła być niepokalana. W wypadku Jezusa, mógł On urodzić się doskonałym, ponieważ Ojciec Jego, Ten, od którego wyszło życie, był czysty. Tu mamy wyraźnie zakreślony przed umysłem naszym fakt, że ojciec jest życiodawcą a matka karmicielką życia. Wszystko co Maria musiała dokonać wobec naszego Pana, to dostarczyć potrzebnego pokarmu, aby mógł być podtrzymany i uradzony. To była część dzieła, na nią przypadająca, a Bóg wybrał do tego niewątpliwie dobrą niewiastę. — 463

Marnotrawny syn — Kogo przedstawia.

Pytanie (1910) — Jaka klasa lub ludzie są reprezentowani przez marnotrawnego syna, w przypowieści ?

Odpowiedź — Odpowiadamy, że była to klasa jaka żyła za dni naszego Pana. Nauczeni w Piśmie i Faryzeusze starali się być w harmonii z Bogiem, i przynajmniej zewnętrznie byli z Nim w harmonii, których on uznawał za siedzących na stolicy Mojżeszowej, jako reprezentantów Pana, a także i Ojca. Młodszy syn reprezentuje tych żydów, którzy stali się niegodziwymi, i którzy zmarnowali swoje przywileje, jako Żydzi, stali się celnikami i grzesznikami, wyrzutkami i żyli jako poganie, zamiast żyć w harmonii z Bogiem jak przedstawione w przypowieści.

Faryzeusze byli bardzo zajadli przeciw tym celnikom i grzesznikom, a ponieważ Jezus rozmawiał i siedział z nimi, oni mówili; Ten człowiek obcuje z grzesznikami i jada z nimi; my jesteśmy święci. Jezus starał się poprawić ten błąd pychy Faryzeuszów. To nie była droga Boża tak jak oni czynili. Widząc tych ludzi łaknących słuchania słowa mojego, powinniście być zadowoleni iż przychodzą do mnie. Oni powinni byli powiedzieć: Tam jest człowiek, a celnicy i grzesznicy skupiają się koło niego, chwała Bogu, że niektórzy z tych braci co popadli w grzech, wracają. Radujmy się z tego. Lecz Pan wyrzucał im, że nie takie było ich stanowisko. Powiedział im: Gdy widzicie że wracają, są przyjmowani i błogosławieni, że Bóg karmi ich, przyodziewa nową szatą itd., mówicie: pozostaniemy na boku, jeżeli chcesz aby oni przychodzili. Jezus powiedział: Jeżeli wy pozostaniecie na boku to będziecie pozostawieni, albowiem Bóg ich przyjmuje. Ty jesteś starszym bratem, te wszystkie przywileje są twoimi, ty nigdy nie odchodziłeś, tyś powinien być gotów przyjąć ich, powinieneś powiedzieć, jestem zadowolony żeś powrócił, mamy wszystkiego pod dostatkiem — takie powinno być twoje stanowisko. Ta przypowieść jest dana jako nagana dla klasy Faryzeuszów. >271< — 554