Modlitwa — Mojżesz modlił się, aby był wymazany.

Pytanie (1907) — Mojżesz rzekł: A Jeśli nie to proszę, wymaż mię z księgi, którąś napisał. O jakiej księdze Mojżesz mówił ? Czy o wspomnianej w Obj.3:5 ?

Odpowiedź — Powiedziałbym, że jest to ta sama księga; widocznie księga pamięci Bożej, księga żywota. Bóg przedstawiony jest jako mający pewną specjalną księgę, w której wpisane są tylko imiona członków Oblubienicy Chrystusowej. Nie mamy rozumieć, że w niebie znajduje się wielkie biuro rachunkowe. Nie taką jest owa myśl. Nie mamy powiedziane w jaki sposób Bóg prowadzi swoje zapiski. Nie przypuszczamy, ze używa do tego papieru i atramentu; lecz Bóg ma Swój sposób na zachowanie rzeczy w pamięci. Pan zna którzy są Jego i znajdują się w Jego księdze pamiątek i to jest co nam wiedzieć potrzeba. Cóż tedy Mojżesz miał na myśli, gdy mówił: Jeśli nie, to proszę, wymaż mię z księgi. Rozumiemy, że w tym wypadku, Mojżesz, jako pośrednik i przedstawiciel Izraela, był wielce patriotycznym. Był on od Boga naznaczony na przedstawiciela tego narodu i tak był przyjęty patriotyzmem, że nie było w nim ani odrobiny samolubstwa.

Nie chciał nic takiego, co byłoby niekorzystnym dla Izraela; a pamiętamy że dla uciszenia go Bóg powiedział: Widzisz Mojżeszu, że jest to naród nieposłuszny i krnąbrny; dopuść a wygładzę ich, i z ciebie wywiodę naród, który odziedziczy wszystkie te wielkie obietnice. Pamiętacie, co Mojżesz na to >286< odpowiedział, i jak się modlił. Widzimy w tym bardzo szlachetny i wysoki wzór patriotycznego uczucia i bratniej miłości, jakie mało kto potrafi ocenić. Mojżesz był widocznie bardzo zacnym charakterem i w tym względzie był godnym przyrównania do Pana naszego Jezusa Chrystusa, który zajął prawie takie same stanowisko, gdy jako nasz przedstawiciel zaryzykował wymazanie własnego życia za nas. — 537

Modlitwa — Co do przewodniczenia sióstr w modlitwie.

Pytanie (1909) — Czy jest jakie Pismo wskazujące, że siostry mogą przewodniczyć w modlitwie i brać czynny udział w publicznych nabożeństwach, lub czy jest Pismo, przeciwne temu ?

Odpowiedź — Odpowiedź na to pytanie doprowadziłaby do dość długiej dyskusji nad kilkoma tekstami, więc myślę, że lepiej odpowiem, gdy odeślę pytającego do szóstego tomu Wykładów Pisma świętego. — 538

Modlitwa — Wspominanie osobistości.

Pytanie (1909) — Czy właściwe byłoby wspominać często brata Russella w wspólnych modlitwach, czy też myśl, wyrażona w ślubowaniu jest żeby czynie to w modlitwach prywatnych?

Odpowiedź — Moją myślą byłoby, drodzy przyjaciele, pozostawić to każdemu jego własnemu sumieniu. Jeżeli ktoś jest proszony do modlitwy gdzieś na zebraniu, niechaj modli się tak, jak czuje się w swoim sercu. Jeżeli będzie coś brakować, to może on dowie się o tym. W każdym razie chcemy, aby Pan był kierownikiem pracy, bo inaczej moglibyśmy zapomnieć o tym, że Pan jej dogląda. — 538

MODLITWA — Względem zebrań świadectw.

Pytanie (1911) — Jaki przedmiot radziłbyś brać pod rozwagę na środowych wieczornych zebraniach świadectw ?

Odpowiedź — Mieliśmy podanych wiele myśli co do obierania jednego wspólnego przedmiotu na te zebrania. Niniejszą sposobność wykorzystamy na powtórzenie dorady podanej w szóstym tomie Wykładów Pisma Świętego; mianowicie, że nie wiemy o zebraniu bardziej budującym, jak zebrania świadectw, gdy te są właściwie prowadzone i gdy bracia doświadczyli je przez parę miesięcy. Świadectwa w jaki sposób ktoś został nawróconym lata temu, lub jak on przyszedł do znajomości prawdy, mogą być bardzo dobre na generalnych konwencjach itp. lecz świadectwa takie na pewno byłyby nudne na zwykłych zebraniach tygodniowych. Nudnym byłyby także, gdyby na zebraniach świadectw jedni drugim mówili, co mają robić i jakie doświadczenia przechodzić. Co jest pożądane, to krótkie, treściwe świadectwa z wydarzeń i doświadczeń minionego tygodnia. Takie zebrania i świadectwa pobudzają wszystkich do większego baczenia na Boską opatrzność i na uczenie się odpowiednich lekcji z codziennych wydarzeń i okoliczności. W taki sposób bracia nabierają codziennie więcej doświadczenia, >287< niż gdyby rzeczy te przechodziły imało co lub wcale niezauważone.

Zalecamy więc tego rodzaju zebrania na środy wieczorem i aby czwart­kowy tekst z Manny był przedmiotem na każdy nowy tydzień kończący się zebraniem w środę wieczorem.

Wysuwając tę myśl, nie podajemy tego jako przymus, lub niewolę. Ci co uznają to za właściwe, mogą przyjąć, ci zaś co nie uznają, mogą postąpić inaczej. Jest to sprawą każdego zgromadzenia. Jednak byłoby bardzo pięknie wiedzieć o tym, że nie tylko ślubowania i modlitwy pociągają wszystkich wiernych Pańskich coraz bliżej do Ubłagalni, ale przyjemnie było by też wiedzieć, że wszyscy rozmyślają o Boskiej opatrzności w danym tygodniu, około tego samego przedmiotu. — 538