Zebrania — Metoda prowadzenia gdy nie ma braci.

Pytanie (1910) — W wypadku klasy małej, gdzie nie ma brata, któryby przewodniczył, jaka powinna być me­toda badania tomów lub Cieni Przybytku, gdy nie ma brata na czele klasy?

Odpowiedź — Co rozumiesz przez to, że nie ma brata na czele klasy?

Brat pytający — że w klasie nie ma brata, a tylko jest klasa sióstr.

Odpowiedź — Myślę, że powinny sobie radzić bez brata. Wspomniałem już w szóstym tomie, w odpowiedzi na po­dobne pytanie, że jeśli chcą, mogą uważać autora tego tomu za obecnego na ich zebraniu, jak to jest przedstawione w tym tomie.

Zebrania — Czy siostry mogą stawiać pytania?

Pytanie (2) — Czy byłoby właściwe dla jakiejś siostry stawiać pytanie?

Odpowiedź — Oczywiście. Jedynym punktem co do sióstr jest to: Nie jest powiedziane jakoby siostra nie mogła nauczać sióstr ale św. Paweł powiada: Niewieście nie pozwalam uczyć, ani władzy mieć nad mężem. (mężczyzną) Nie mówi to, że niewiasta nie może nauczać dzieci lub sióstr, ale gdzie znajdują się mężczyźni i niewiasty w Kościele Chrystusowym to byłoby rzeczą niewłaściwą i niezgodną z figurą i obrazem Chrystusa jako Głowy. W figurze Chrystus Głowa reprezentowany jest przez mężczyzn, a Kościół jest Ciałem, reprezentowanym przez niewiasty, przeto nie byłoby właściwą rzeczą aby niewiasty nauczały, gdyż kaza­łoby to wnosić, że Kościół naucza Chrystusa. Dlatego Apostoł uczynił to zastrzeżenie jako zgodne z wolą Bożą i my się tego trzymamy. Jednak zupełnie właściwą rzeczą jest jeśli siostra stawia pytania otwiera zebrania i odmawia modlitwę. >773< — 472

Zebrania — Co do przemawiania braci wizytujących.

Pytanie (1910) — Czy można prosić brata wizytują­cego aby przemówił do zgromadzenia?

Odpowiedź — Ja myślę, że nie byłoby rzeczą najlepszą za­praszać do przemawiania gości innych jak tylko takich, którzy są upoważnieni przez Stowarzyszenie jako pielgrzymi, albo są specjalnie przedstawieni zborowi. Nie byłoby to właściwe, ponie­waż stwarzałoby to pewnego rodzaju precedens. Po drugie, starszy nie jest postawiony na swoje stanowisko na to aby decydował kto ma służyć zborowi, lecz po to aby sam służył. Chyba że jest najmocniej przekonany, iż zgromadzenie życzy­łoby sobie usługi danego brata. Wówczas powinien stłumić w sobie wszelkie uczucia osobiste i powinien zapytać się zboru czy życzy sobie usługi danego brata. Sądzę, że w ten sposób porucza się odpowiedzialność w tej sprawie w ręce zboru i usuwa się jakiekolwiek naprężenie stosunków, mogące wymk­nąć z tego powodu, a niekiedy oszczędza się zborowi kłopotów. Albowiem gdyby stało się zwyczajem, że każdy wizytujący brat zawsze miałby być tak wyróżniany, nie byłoby to korzystne dla zboru, ponieważ zbór nie wybrał tego brata wizytującego lecz brata, który został wybrany starszym, więc zbór ma mieć głos i decyzję czy chce lub nie chce aby ktoś inny przemawiał - chyba że dał swemu przewodniczącemu specjalne co do tego upoważ­nienie. — 472

Zebrania — Czy mogą prowadzić nie starsi.

Pytanie (1910) — Czy doradzałbyś, aby inni bracia, oprócz starszych, prowadzili niekiedy zebrania?

Odpowiedź — Takie sprawy powinny być zadecydowane przez zbór. Gdy zbór obierze tylko jednego starszego to jest to odpowiedzialnością zboru; to znaczy że zbór widocznie nie zauważył innych sposobnych do starszeństwa. Gdyby zaś ten obrany starszy miał dać do zrozumienia że on wie lepiej i naznaczał kogoś innego do prowadzenia zebrań, to ignorowałby sąd zboru, który orzekł, że nie zauważył innego sposobnego do starszeństwa. Gdyby jednak zbór zadecydował, że obiera tylko jednego starszym i daje jemu pełnomocnictwo aby on, według swego rozsądku, powoływał różnych innych braci do pewnych usług w zborze, w takim razie zgromadzenie nadało temu bratu tyle autorytetu i on może używać tylko tyle a nie więcej.

W takim wypadku byłoby jednak właściwe, aby zgroma­dzenie obrało tych innych braci diakonami i wtedy powiedziało starszemu: Bracie tych diakonów obraliśmy na to, aby byli niekiedy używani do pewnych usług. Zdaje się nam, że oni mają pewne kwalifikacje, które z czasem mogą rozwinąć się do ważniejszej służby w Kościele, święty Paweł powiedział że diakoni, którzy służyliby dobrze, stopień sobie dobry zjednają; to znaczy, że gdy są wiernymi w niższej służbie, czy to w usługiwaniu przy stołach, czy w jakiejkolwiek służbie, okazują przez to właściwego ducha, iż można by im zaufać także w >774< ważniejszej służbie. Lecz gdyby który diakon wstydził się podawać owoce, mleko lub inne rzeczy podczas wspólnej przekąski, to brat taki nie nadawałby się na diakona, a tym mniej na starszego. — 173