Starsi — Praca nadzorującego starszego.

Pytanie (1913) — Jaką jest praca nadzorującego starszego?

Odpowiedź — Praca nadzorującego starszego nie jest w Bi­blii opisana. O takiej rzeczy, jak nadzorujący starszy, Pismo Święte nic nie wspomina. — 234

Starsi — Nie obrani na miejscu, czy kwalifikują się gdzieś indziej?

Pytanie (1914) — W wypadku, gdzie brat był dobrym starszym w zgromadzeniu przez wiele lat, a potem nie został obrany z powodu pewnych trudności — czy to z konieczności uczyniłoby danego brata niesposobnym do przemawiania w są­siednich zgromadzeniach, gdzie brat ten był znany — gdyby dane zgromadzenie zaprosiło go, mówiąc, że przemówienia jego są budujące? Czy on byłby niesposobny do pracy głoszenia praw­dy w nowych placówkach w okolicy? Czy członkowie miejsco­wego zgromadzenia byliby usprawiedliwieni w używaniu swego wpływu ku przeszkodzeniu danemu bratu w tej służbie, chociaż pod względem doktryn nie udowodniono mu żadnego zboczenia?

Odpowiedź — Starszy, który nie przeszedł w wyborach w zgromadzeniu, gdzie przedtem służył, nie zostaje przez to zdyskwalifikowany do służby w innych miejscach, jeżeli bracia tamtejsi, używając swego rozsądku uznają go za odpowiedniego, aby im służył jako starszy. Każdy ma prawo kierować się swo­im sądem. Przypuśćmy jednak, że zgromadzenie, które odrzu­ciło danego brata, uczyniło to z powodu jego zboczenia w mo­ralności lub w nauce. W takim razie, myślę, że byłoby w gra­nicach braterskiego przywileju i obowiązku, aby to zgromadze­nie zwróciło na to uwagę temu drugiemu zgromadzeniu. Gdyby tamto obrało takiego brata, pierwsze zgromadzenie mogłoby po­słać takie zawiadomienie: Zawiadamiamy Was, jako braci, że taka a taka sprawa jest przeciwko temu bratu i uważaliśmy za nasz obowiązek, aby o sprawie tej was powiadomić.

Co do pracy głoszenia Ewangelii w nowych miejscach, to o ile taka praca prowadzona jest przez zgromadzenie, byłoby niewłaściwym, gdyby wykonywał ją kto inny, a nie starsi, po­nieważ zgromadzenie w porozumieniu z towarzystwem wysyła do tego tylko starszych. Jeżeli nie, to towarzystwo nie życzy sobie współdziałać z pracą prowadzoną w inny sposób. Jeżeli jednak ten brat udałby się do innego zgromadzenia, które obra­łoby go starszym i wysyłałoby go do służenia w nowych miej­scowościach, to byłaby sprawa tego zgromadzenia i danego brata. Albo gdyby on podjął się tej pracy bez odpowiedzialności >592< zgromadzenia i towarzystwa, to byłaby jego sprawa. W takim razie on działałby na własną odpowiedzialność. Bóg dał nam takie prawo. Gdyby więc dany brat miał sposobność ku temu, a także miałby zdolność do przemawiania i chciałby użyć te ta­lenty, wierzymy, że miałby on zupełne prawo czynić to. On miałby powołanie do tego, o ile został spłodzony z ducha świętego. Idąc na cały świat, ogłaszajcie ewangelię wszystkie­mu stworzeniu. — 234

Strajki — Należenie do unii I uczestniczenie w strajkach.

Pytanie (1916). — Należę do unii kolejarzy i jestem również poświeconym dzieckiem Bożym. Czy mógłbyś dać mi radę jak mógłbym zachować się w razie strajku kolejowego?

Odpowiedź — Nie myślę abym w tym przedmiocie mógł po­wiedzieć coś innego od tego, co podałem w szóstym tomie Wy­kładów Pisma. Świętego. Zdaje się że wielu nie czytało szóstego tomu przez pewien czas, więc dobrze uczyniliby gdyby ponownie przeczytali. Przypominam, że możliwym jest przeczytać wszyst­kie sześć tomów w jednym roku przez przeczytanie dwunastu stronic dziennie. Wierzę, iż ci co to czynią, dostępują błogosła­wieństwa i znajdują odpowiedzi na różne pytania, które może nasuwałyby im się gdyby nie czytali; ponieważ umysły nasze przeciekają. Prawie codziennie otrzymujemy listy z zapytania­mi, na które chociaż dajemy krótką odpowiedź listowną, jednak często odsyłamy pytającego do tomów, ponieważ tam przedmio­ty traktowane są obszerniej, aniżeli można, to uczynić w liście. Nie chcemy być szorstkimi i powiedzieć: Zobacz tę a tę stronicę; przeto dajemy częściową odpowiedź, lecz w tomie znaleźliby lepszą odpowiedź.

Teraz, co do tego pytania, to podaliśmy w szóstym tomie, że w naszym pojęciu, wierni Pańscy mają zupełną wolność przy­łączenia się do unii; czy to cieśli, mularzy czy kolejarzy, jeżeli to jest konieczne dla utrzymania ich pracy lub zawodu. Nie znajdujemy nic takiego w Piśmie Świętym co sprze­ciwiałoby się temu. "Lecz czy wolałbyś to?" Nie; ja wolałbym raczej za­trzymać zupełną wolność. "Czy poświęciłbyś wolność Chrystu­sową, aby wstąpić do unii?" Nie; nie potrzebowałbym poświęcić wolności Chrystusowej, ponieważ wciąż miałbym wolność, w ra­zie gdyby unia proponowała coś kryminalnego, powiedzieć im: "Bracie, ja nie mogę zgodzić się z wami na taki sposób postę­powania jak wy proponujecie. Chociaż staram się być wiernym na wszelki możliwy sposób, to jednak muszę nakreślić granicę z powodu zasady jaka byłaby tu naruszona". Nie widzę jednak aby tam było wiele takich spraw, w których potrzeba by dopa­trywać się wad. Zdaje mi się, że gdyby nie było tych unijnych zarządzeń, to zapłata robotników i warunki pracy byłyby o wie­le gorsze, aniżeli są. A jeżeli Bóg pozwolił tym ludziom poczynić takie zarządzenia dla ich własnego podźwignięcia się z degra­dacji, to i ja jestem z tego wielce uradowany.

Do jakiego stopnia którakolwiek unia chwytałaby się środ­ków nielegalnych, lub chciałaby szkodzić ludziom nieunijnym, w takim stopniu wy i ja, jako naśladowcy Pana, nie potrzebujemy >593< być w harmonii z nimi; a gdyby która unia spiskowała, aby roz­bijać czyjeś posiadłości, niszczyć życie lub wywoływać rozruch, to można by im wyraźnie powiedzieć: "Bracia, w takich warun­kach my z wami być nie możemy. My stoimy po stronie spra­wiedliwości, a więc musimy wystąpić z waszej unii". Lecz, na ile ja widzę, nie jest to potrzebne, chyba, że czynilibyśmy coś takiego jak powyżej przytoczyliśmy. Sam nakaz strajku nie znaczy jeszcze że posuwać się będą do gwałtów, wcale nie. Na ile mnie się zdaje, to strajk ten będzie zażegnany w pokojowy sposób. Nie jestem prorokiem, lecz zdaje się mi, że on będzie wnet zażegnany. — 675