Wielkie grono — w Miejscu Świętym, czy na Dziedzińcu?

Pytanie (1912) — Czy ten, który wszedł do Miejsca Świętego jako Kapłan, może podczas Wieku Ewangelii, kie­dykolwiek wypaść do Wielkiego Grona, czyli do stanu Dzie­dzińca? >707<

Odpowiedź — To wykazuje niezrozumienie — Wielkie Grono nie jest na Dziedzińcu. Jedynymi na Dziedzińcu teraz Ba ci, co znajdują się w stanie tymczasowego usprawiedliwienia.

Wielkie Grono nie znajduje się na Dziedzińcu. Przy za­mknięciu tego wieku nie będzie dłużej tymczasowego uspra­wiedliwienia; nie będzie nikogo w stanie Dziedzińca z wyjąt­kiem aktualnie usprawiedliwionych. Jeżeli Wielkie Grono bę­dzie wykluczone od chwały kapłańskiego stanowiska, przy końcu tego wieku, to dostąpi przywileju służenia na Dziedzińcu, jako Lewici w następnym wieku. Lecz na Dziedzińcu teraz podczas tego wieku są tylko ci, co znajdują się w stanie tym­czasowego usprawiedliwienia. — 312

Wielkie grono — Co do Miejsca Świętego.

Pytanie (1912) — Czy w Wielkim Gronie będzie ktoś taki, co nigdy nie znajdował się w stanie reprezentowanym w Świątnicy?

Odpowiedz — Nie, nikt nie może być w Wielkim Gronie, jeżeli nie był spłodzony w Przybytku. Tylko ci, co uczynili poświęcenie i których, poświęcenie zostało przyjęte, liczą, się tymczasowo za członków ciała Chrystusowego. Jeżeli tacy, po wejściu do Świątnicy, zaniedbają rozwijać w sobie ducha Chry­stusowego, nie będą poddani duchowi świętemu, to w końcu zostanie okazanym, że nie otrzymali swego miejsca w ciele Chrystusowym, lecz nikt nie jest kompetentnym do zadecydo­wania tej sprawy obecnie. Po zmartwychwstaniu objawioną zostanie Pańska decyzja w tym względzie. — 312

Wielkie grono — Mamy się bać, że należymy do Wielkiego Grona.

Pytanie (1913) — Podczas gdy uznajemy, ze bojaźń pochodzi od przeciwnika, czy byłoby właściwym przypusz­czać w naszych sercach, że należymy do klasy Wielkiego Grona, czy też mamy spodziewać się w tak późnym czasie żniwa, że możemy nasze powołanie i wybranie pewnym uczynić?

Odpowiedz — Moją myślą jest, iż głowa wasza i moja są bardzo niedoskonałe i dlatego lepiej nie obarczać się myślami, jakie stanowisko zajmujemy. Jeżeli jednak coś podobnego doświadczamy i to najlepszą rzeczą będzie, powiedzieć sobie, że znamy warunki naszego poświęcenia. Czy żyjemy lub sta­ramy się o ile możności żyć podług takowych? Jeżeli możemy powiedzieć, że czynimy wszystko, co jest w naszych siłach, aby wypełnić nasz ślub poświęcenia, to więcej czynić nie możemy i z tego powinniśmy być zadowoleni. Wspomnijcie sobie, że wierny jest Ten, który was powołał, który też to uczyni. (1 Tes. 5:24). Jeżeli dotrzymacie swego poświęcenia. Pan Swoje dotrzyma. To jest wszystko i nie możemy więcej nic o tym mówić. Jeżeli tyłby ktoś w Wielkim Gronie, to przypuszczam, iż nie byłby świadomy tego. Chciałbym tylko zapytać: >708< poświęciliście się Panu? Jeżeli tak, to czy postępujecie o ile możności jak najlepiej? Czy nie myślicie, że możecie lepiej postępować? Jeżeli tak, to starajcie się jeszcze lepiej czynić wolę Bożą. — 312

Wielkie grono — Jego rozwój.

Pytanie (1913) — Czy klasa Wielkiego Grona roz­wijała się przez cały Wiek Ewangelii; lub też czy wszyscy z tej klasy przejdą przez wielki ucisk?

Odpowiedź — Daliśmy już na to odpowiedź w Wykładach Pisma św. i może powtórne ich przeczytanie da wam lepsze oświecenie. Faktem jest, że Wielkie Grono nie będzie znane ani wam ani mnie ani żadnej innej istocie. Nie będzie takiej klasy aż dopóki Pan nie zadecyduje, jak to przedstawione jest w przypowieści. Pan przedstawiony jest w przypowieści jako Ten, który dał pewne talenty sługom Swoim, aby po Swoim powrocie zrobić obrachunek z Swymi sługami, a to znaczy i Kościołem. Niektórzy będą z jednej klasy, inni z innej klasy. Klasyfikacja dotyczyć będzie zarówno umarłych jak i żywych. W zarządzeniu Opatrzności Boskiej niektórzy mogą doznać doświadczeń ucisku, które należą do klasy drugorzędnej w ciągu wieku Ewangelii. Nie możemy decydować, kto jest z Maluczkiego Stadka. — 313