Tytuły własności — Rekordy tytułów własności w Tysiącleciu.

Pytanie (1909) — Czy ziemskie tytuły własności ma­jątkowej będą uznawane w Tysiącleciu, po czasie ucisku?

Odpowiedź — Jest bardzo trudną rzeczą określić do jakiego stopnia tytuły własności majątkowej będą miały wartość po czasie wielkiego ucisku, ponieważ nie wiemy do jakiego stopnia te rekordy będą zniszczone. Bardzo trudno jest mówić o sprawie, która jest tak niewyraźna i o której niema zapisków w Piśmie świętym. Przypuszczamy, że po wprowadzeniu Tysiąclecia sprawy będą toczyć się prawie tak samo jak przedtem, ale świat znajdować się będzie jakoby w stanie sparaliżowanym, zbity i bolejący z powodu wielkiego ucisku. Pan nasz mówi o tym przez usta proroka: Uspokójcie się i wiedzcie, żem Ja Bóg. To będzie pierwsza lekcja, jakiej świat się nauczy. Będzie to surowa ale bardzo wartościowa nauka dla narodów. Rozumiemy, że śmierć będzie w dalszym ciągu panować do pewnego stopnia na świecie i że jedynym miejscem, w którym objawiać się będzie życie i restytucja, będzie naród Izraelski, pod Nowym Przymierzem. Wciąż i zawsze będzie prawdą, że Ten, kto ma Syna, ma żywot, a kto nie ma Syna, nie ma żywota. Narody pogańskie, które nie zastosują się do Królestwa Niebieskiego, nie będą dopuszczone do specjalnych błogosławieństw, jakie na podstawie Nowego Przymierza przychodzić będą na lud Izraelski.

W miarę jak inne narody będą widzieć błogosławieństwa spływające na naród Izraelski, one także zapragną uczestniczyć w tych łaskach i będą mówić do siebie: Idźmy do domu Pańskiego a On powiedzie nas ścieżkami swoimi.

Co do tytułów własności po czasie wielkiego ucisku sądzę, że jest to zbyt nieokreślona kwestia aby nad nią rozprawiać. To jednak mogę powiedzieć, że człowiek, który był właścicielem jakiejś posiadłości, będzie miał do niej tyle prawa co ktokolwiek inny. — 221

Ucisk — Czy wszyscy muszą mieć?

Pytanie (1909) — Jeśli przez wiele ucisków mamy wejść do Królestwa, to czemu ktoś ugruntowany w naukach nie będący już więcej niemowlęciem i starający się czynić wolę Pana, nie ma żadnych doświadczeń, przynajmniej nie takich, któreby coś znaczyły? Proszę nie mówić, tylko po­czekaj, a one przyjdą, bo wielu mi to już mówiło.

Odpowiedz — Mógłbym powiedzieć: Nie czekaj, jeśli tym byłbyś więcej zadowolony; wyjdź zaraz abyś je znalazł. Uwa­żałbym, drodzy przyjaciele, że najrozsądniejszy plan jest ten, który nam Słowo Boże przedstawia, to jest, że Pan obierze nam dziedzictwo. On wie jaką drogą mnie prowadzić. Moją rzeczą jest ofiarować się, i oddać się pod Boską ochronę i dopełnić swej ofiary. Nie jest to moją sprawą troszczyć się o Jego dział pracy. Pan dał mi moją cząstkę do wykonania i będę się tak >633< starał, przy Jego łasce, ocenić to do tego stopnia, aby nieustannie trzymać ofiarę swoją na ołtarzu, i okazywać więcej miłości dla Niego i braci, szukając nowych sposobności służenia i wydawa­nia mego życia. To jest moja cząstką do wykonania, ponadto nie mógłbym więcej uczynić chociażbym pragnął. Jeśli Pan zechce przyjąć tę ofiarę od razu i udzielić ml sposobności słu­żenia, wydawania mego życia, to moja powinnością jest zgodzić się z tym i tak postępować. Jeśli taka sposobność nie przycho­dzi zaraz, moim przywilejem jest nauczyć się cierpliwości w oczekiwaniu za doświadczeniami. Jest to szczególniejsza cier­pliwość. Pan wie lepiej niż my. On jest naszym nauczycielem, więc starajmy się przyjąć Jego lekcje zamiast mówić Mu czego ma nas uczyć. Przypomina mi się pewna siostra, która podobne pytania stawiła z Wielkim zakłopotaniem. Odpowiedziałem jej, ze może już miała doświadczenia, lecz radość jej jest tak wielka, że nie może tego zauważyć. Może byłyby bardzo bolesne gdyby nie posiadała tej radości. Jak i Apostoł Paweł, będąc w wię­zieniu radował się w tym ucisku. Odpowiedziała, że obawia się, iż w jej wypadku tak nie jest. Jeśli tak nie jest, to jedyną zachętą, jaką mogę podać, jest to, że później może Pan udzieli ci przywileju cierpienia z Nim; bo inaczej nie możemy spodzie­wać się królowania z Nim. Może Pan doświadcza cię w ten sposób aby wiara twoja dobrze się zakorzeniła tak, że gdy przyj­dą próby, abyś nie okazała się chwiejną. Pozostaw wszystko w rękach Pańskich i wykorzystaj każdą chwilę jak najlepiej możesz. Ucz się lekcji, jakich Pan udziela, cierpliwości, uprzej­mości, łagodności itp. Podziękowała mi mówiąc, że będzie czuwać i czekać. Spotkałem się z nią za rok czasu, spytałem się czy pamięta rozmowę o doświadczeniach?

Odpowiedziała, że miała bardzo bolesne i trudne doświad­czenia; myślała, że nie zniesie i wierzy, że Pan ją wówczas przygotowywał i umacniał; dodając, że obecnie raduje się z doświadczeń jako jedno z dziatek Bożych przygotowywane na członka w ciele Chrystusowym. — 715