Poświęceni — Przyjęci a nie będący w zawodach.

Pytanie (1911) — Czy ktoś może się poświęcić i mieć swoją ofiarę przyjętą, jak to zaznacza się przez spłodzenie z du­cha świętego, a jednak nie być w zawodach?

Odpowiedź — Odpowiedziałbym — nie. Ktokolwiek poświęcił się i ma pewne dowody, usprawiedliwiony jest przypuszczać, że Bóg go przyjął i jest w zawodach, a jego rzeczą jest zapewnić sobie powołanie i wybranie. Jakie są te pewne dowody? Wyda­ je mi się, że jednym z dowodów może być jego miłość do braci. Pismo Święte w ten sposób to stawia. Innym dowodem będzie jego miłość do Boga i Jego Słowa. Jeszcze innym dowodem będzie pragnienie służenia Panu i braciom, jego pragnienie służenia sprawiedliwości, co wszystko będzie dowodem, że Bóg go przyjął i że ma nowy umysł, nowe usposobienie, że otrzymał umysł Chrystusowy odkąd spłodzony został z ducha świętego. Innym dowodem może być, że taki człowiek może znaleźć >438< sposobności służenia Panu. Jeszcze innym dowodem może być, że osoba taka zacznie głębiej cenić prawdę i mieć lepsze jej zrozumienie. Ktokolwiek mieć będzie takie różne dowody czy znaki, zachęcałbym go aby myślał, że Bóg przyjął jego ofiara przez zasługę Chrystusa. —155

Poświęcenie — Późniejsza sposobność do duchowej natury.

Pytanie (1911) — Czy poświęceni, lecz nie spłodzeni będą mieli kiedykolwiek sposobność otrzymania duchowej natury?

Odpowiedź — Nasza myśl jest ta, że to jest część Boskiego planu, by udzielić Starożytnym Świętym przemiany natury przy końcu Tysiąclecia, jako nagrodę za ich wierność i ich służbę podczas wieku Tysiąclecia - jest to całkiem prawdopodobne, że oni otrzymają duchową naturę przy końcu Tysiąclecia. Jest to częściowy domysł i częściowo zbudowany na pewnym tekście Pisma Świętego, który już był rozważany w "Strażnicy" a więc nie potrzebujemy go tu rozbierać. — 152

Poświęcenie — Przed rokiem 1881.

Pytanie (1911) — Czy było koniecznym aby wszyscy, ma­jący stanowić Małe Stadko uczynili swoje poświęcenie w paź­dzierniku, 1881 roku lub przedtem?

Odpowiedź — Nie. Nie rozumiemy tej sprawy w ten sposób. Rozdział w Wykładach Pisma Św., 2 tom, wykazujący równoległość pomiędzy Dyspensacjami żydowską i chrześcijańską, zaznacza wybitnie cztery daty, a mianowicie:

1) październik 1874;

2) kwiecień 1878;

3) październik 1881;

4) październik 1914.

Daty te są równoległe (dadzą się porównać) z czterema datami Żniwa żydowskiego, to znaczy:

1) Początek posłannictwa na­szego Pana; początek doświadczenia czyli czas żniwa narodu żydowskiego, październik, 29 A.D.;

2) Koniec posłannictwa na­szego Pana. Jego ukrzyżowanie i odrzucenie narodu żydowskiego jako narodu, kwiecień, 33 (Zobacz 2 tom, rozdział 7).

3) Zamknięcie "siedemdziesięciu tygodni" (Dan. 9:24-26) łaski dla narodu żydowskiego, październik, 36 — poczym przywileje Ewangelii zostały otwarte dla pogan, a Korneliusz był pierw­szym, który się nawrócił.

4) Zupełne zakończenie ucisku i zni­szczenie, jakie przyszło na ustrój państwowy Izraela, paździer­nik, 69, A.D.

Powinno się wyraźnie zaznaczyć, że równoległość pomiędzy wiekami Żydowskim i Ewangelii, odnosi się do nominalnych systemów obu wieków i wskazuje na rok 1874, jako początek "żniwa" i zbierania "wybrańców" z czterech wiatrów nieba; 1878, jako czas gdy Babilon został formalnie odrzucony, Laodycea wyrzuconą z ust - czas od którego jest powiedziane "Babilon upadł, upadł" — odpadł od łaski Boskiej. Równoległość w 1881 zdaje się wskazywać, że pewne łaski w dalszym ciągu dochodzą tych, którzy są w Babilonie, bez względu na to, że system ten został odrzucony. A od tej daty powinniśmy rozu­mieć, że stosunek taki pod żadnym względem nie jest korzystny, ale pod wielu względami jest wyraźnie niekorzystny, od >439< czego tylko z trudnością ktoś może się uwolnić z pomoce łaski Pańskiej i prawdy. Zgodnie z tą paralelą, październik 1914 roku, będzie świadkiem zupełnego końca Babilonu jako wiel­kiego kamienia młyńskiego, wrzuconego w morze i zupełnie zniszczonego jako system.

Rozsądnie jest przypuszczać, że zamknięcie łaski dla cie­lesnego Izraela, przedstawia zamknięcie specjalnej łaski tego wieku Ewangelii, tak zwanego Wysokiego Powołania. Stosownie do tego rozumiemy, że otwarte, czyli ogólne "powołanie" tego Wieku do zaszczytów Królestwa zakończyło się w październiku, 1881 roku. Jednakowoż, jak to już wykazano w Wykładach Pi­sma Świętego, rozróżniamy pomiędzy zakończeniem "powołania" i zamknięciem "drzwi" oraz wierzymy, że drzwi do Klasy Kró­lestwa nie są jeszcze zamknięte, że stoją uchylone przez jakiś czas, żeby pozwolić na wyrzucenie tych, którzy już przyjęli "po­wołanie", ale omieszkali skorzystać z przywilejów i sposobności samoofiary, a pozwolić wejść innym aby odebrać im korony, zgodnie z Obj. 3:11. Obecny czas przeto, od roku 1881 aż do czasu kiedy drzwi sposobności poświęcenia się na służbę Pań­ską zostaną zupełnie 'zamknięte, jest okresem "przesiewania", co dotyczy wszystkich, mających już Boską łaskę i będących w przymierzu z Bogiem.

Jeżeli ci co weszli na "Ucztę" przez "drzwi" przedstawiają wszystkich powołanych (z wyjątkiem tych, którzy potem zo­stali odrzuceni i wypędzeni), wynika z tego, że miejsca wyrzu­conych muszą być zajęte przez tych, którzy przedtem nie byli pomiędzy powołanymi, pomiędzy poświęconymi. To, wierzymy, powinno stanowić jasną odpowiedź na to pytanie, wykazując, że niektórzy poprzednio nie poświęceni zostaną w jedenastej godzinie dopuszczeni do prac w winnicy i do nagrody wiernych, po ustaniu ogólnego powołania ale przed zamknięciem "drzwi".

Powinniśmy pamiętać, że mówiąc o zbieraniu, jakie ma na­ stąpić w ciągu obecnego czasu żniwa, Pan nasz wspomina między innymi tych, którzy byli na roli (w świecie), widocznie od­ nosząc się do klasy, która poprzednio nie była ani usprawiedli­wiona, ani uświęcona przez Prawdę. Zobacz 3 tom, roz­dział 6-ty. — 150