Przymierza — Dyskusje po podziale.

Pytanie (1910) — W badaniu o przymierzach, według obja­śnień, jakie otrzymaliśmy z Strażnicy, znajdujemy pewne przedmioty, które zdają się czynie podział w zborze, kiedy wspo­minamy o Pośredniku. Czy uważałbyś za mądre, by nadal ba­ dać to, chociaż widzimy, że sprowadza podział, czy mamy zaniechać badania i przedsięwziąć cos innego?

Odpowiedź — Ja uważam przedmiot o przymierzach za bardzo właściwy do dyskutowania, i jeżeliby jakikolwiek regularnie uczęszczający brat z klasy był obecny, a miał pewne inne poglą­dy, to byłoby bardzo właściwe, aby dać mu sposobność do wy­ powiedzenia się, ale nie w tym znaczeniu aby on ustawicznie powtarzał i przeszkadzał klasie w każdym badaniu. Jeżeli on ma coś do mówienia, a jest zdolnym do powiedzenia tego w sposób, któryby był interesującym, dozwólcie mu, niech się wymówi:, albo­ wiem on ma prawo, jako członek klasy, aby był wysłuchany; ale- gdyby okazało się, że większość klasy nie jest łaskawa na jego przedstawienia i nie życzy sobie, aby on ustawicznie to przed­ stawiał, wtedy uważam, że powinno się poprosić danego brata, aby zaniechał ze swej strony pytania, mówiąc: Bracie, my daliśmy ci dobrą sposobność; klasa słyszała co ty masz do powiedzenia i nie życzy sobie, aby brać to pod dalszą rozwagę; przeto nie przeszkadzaj nam w naszym badaniu tego przedmiotu. I postąpiłbym nadal z lekcją i dyskutował sprawę w harmonii z życzeniem klasy. Jeśliby jednak klasa Jako całość życzyła sobie, aby zaniechać ten przedmiot, to radziłbym zastosować się do wskazówek klasy, rozumiejąc, że klasa ma decydujący głos w każdej sprawie. — 176

Przymierza — Jezus, Przymierze Zakonu I prawa do życia.

Pytanie (1913) — Czy Jezus mógł wypełnić Przymierze Zagonu bez ofiarowania Swoich praw życia? >501<

Odpowiedź — Myślę, że mógł On wypełnić przymierze zakonu bez poświęcenia Swoich praw do życia. Myślę, że cały świat w ciągu następnego wieku wypełni przymierze zakonu. Rozu­miem, że to właśnie przymierze zakonu,, nowe przymierze zako­nu, zacznie obowiązywać i będzie działać wiecznie, kiedy ludzkość dojdzie do doskonałości. Wszyscy ludzie będą musieli zachowywać to nowe przymierze zakonu, gdyż inaczej nie mogliby mieć ży­cia wiecznego i tak dalej. Lecz to nie ma znaczyć, że muszą oni umrzeć ofiarnie.

Podobnie i z naszym Panem, Zakon nie kazał Mu umierać ofiarnie; obietnica dana Abrahamowi skłoniła Go do poniesienia śmierci ofiarniczej. Jezus nie mógłby błogosławić świata, gdyby nie umarł w ofierze. Przez zachowanie Zakonu, Jezus udowodnił Swoje indywidualne prawo do życia, ale nie miał niczego, co mógłby dać ludzkości, póki nie złożył Swego doskonałego życia. — 194

Przymierza — Które jest wieczne.

Pytanie (1909) — Proszę wyjaśnić, o którym przymierzu jest mowa w liście do Żydów 13:20, "Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego, onego wielkiego Pasterza owiec. Pana naszego Jezusa.

Odpowiedz. — Zdaje się, że ten co napisał to pytanie, nie rozumie Pisma. Jak tekst ten jest zacytowany wychodziłoby, że Jezus został wywiedziony od umarłych przez wieczne przymierze. W poprawnym znaczeniu tekst ten wraz z następującym wyraża taką myśl: Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych Onego wielkiego Pasterza owiec, przez krew przymierza wiecznego niech nas doskonałymi uczyni.

Myślą tego jest, iż przez krew przymierza wiecznego Bóg uczyni nas doskonałymi. Nie mówi: Przez krew przymierza wiecznego usprawiedliwia was od grzechów, ponieważ Apostoł pisze to do takich co już są usprawiedliwieni, do świętych i mówi takim, że ta sama moc co wywiodła naszego Pana od umarłych zdolna jest udoskonalić nas przez krew nowego przymierza, przez zło­żenie naszego życia i uczestniczenie z Panem w Jego śmierci. — 168