Pielgrrzymi — Goszczenie ich.

Pytanie (1911) — Czy zgromadzenie gdzie żaden nie może gościć pielgrzyma w domu, powinno wynająć dla mego pokój w hotelu, czy też ma odmówić wizyt pielgrzymów ?

Odpowiedź — Myślę, że to ostatnie byłoby właściwym, gdyby zgromadze­nie nie było w stanie gościć pielgrzyma w domu lub w jakim innym odpowiednim miejscu — nie koniecznie potrzebuje być hotel, może być prywatne mieszkanie z pokojami do wyna­jęcia. Bracia pielgrzymi, nie są zbyt wymagającymi — przyzwoite miejsce do przenocowania i zwykłe potrzeby życiowe, to wszystko czego się spodziewają.

Cokolwiek dalibyście Panu, gdyby On tu był, powinno być dosyć dobre dla któregokolwiek z Jego naśladowców i ja myślę, że większość z nich bywa ugoszczona lepiej, aniżeli kiedykolwiek goszczonym był Pan. Wezwanie o pielgrzymów jest rozumiane że w danej miejscowości jest ktoś taki, co może ich gościć. Jeżeli zaś nie moglibyście ich gościć w żaden sposób, to należy powia­domić o tym główne biuro, aby pielgrzymi mogli być odpowiednio poinformowani. — 535

Pielgrzymi — Właściwy sposób goszczenia.

Pytanie (1913) — Czy byłoby mądrym i właściwym, aby podróżujący pielgrzym byli podejmowany i goszczony przez ta­kich, co nie zgadzają się z ślubem i z ogólną, pracą Towarzystwa, chociażby to był starszy zgromadzenia ?

Odpowiedź — Stanowczo nie. Co więcej, pielgrzymi powinni wyraźnie powiedzieć takiemu zgromadzeniu, że wielce pobłądziło obierając takiego za starszego, i powinni pomóc braciom, aby na­prawili tę sprawę tak prędko, jak byłoby możliwym.

Jeżeli zgromadzenie lubi starszego, który nie zgadza się z pracą Towarzystwa, to nie powinno żądać usługi pielgrzymów. Niektórzy z drogich owiec Pańskich są bardzo niemądrzy. Cichość i łagodność są godne pochwały, lecz zachodzą okoliczności gdzie zastosowanie tych przymiotów mogłoby oznaczać niewierność Bogu. — 535

Pielgrzymi — Odnośnie lokalnej pracy pielgrzyma.

Pytanie (1910) — Gdy pewien brat rozpoczyna pracę po­dobną do pielgrzymiej na swoją własną rękę, powiadamia róż­ne zbory, robi umowę co do czasu, poleca im aby urządzali ze­brania, itp. Jakie stanowisko powinno zgromadzenie zająć wo­bec takiego brata ?

Odpowiedź — Towarzystwo chcąc być w zupełności wolne i pozostawiając każdemu wolność, nie ma środków na uczynienie coś więcej ponadto co obecnie sprawuje; mianowicie, stara się wysyłać jako pielgrzymów tylko takich, o których wie że nadają >400< się do tej pracy. Niewątpliwie, iż znajdują się i inni bracia, którzy mogliby nadawać się i nie naszą jest rzeczą decydować, że oni nie mogą zdziałać coś dobrego. To też nie staramy się rozszerzać naszego autorytetu na jakiekolwiek zgromadzenia, lecz pozostawiamy takie sprawy do woli każdego zgromadzenia. Fakt, że Towarzystwo nie wysyła danego brata wskazuje, że Towarzy­stwo nie zauważyło jeszcze czy on nadawałby się do tej służby, jako odpowiedni przedstawiciel Towarzystwa. Takie coś nie jest ujmą dla kogokolwiek.

Przypominają mi się dwa wypadki. Jeden dotyczy brata, który jest bardzo dobry, na ile go znam i wierzę, że on jest wiernym dla prawdy, lecz ma on pewne braki pod względem wykształcenia. Chociaż wcale nie mówimy, aby brak wykształcenia miał być zaporą do tej służby, to jednak wierzymy iż nie byłoby rozsądnym, ani korzystnym dla chwały Pana, gdybyśmy wysyłali jako pielgrzyma brata, któremu zbywałoby zdolności prawidłowej wymowy w języku angielskim. To byłaby jedyna przeciwność wobec tego brata, lecz nie byłoby nic przeciwko jego charakterowi. Drugi brat, który byłby sposobnym do tej służby, jest dobrym bratem i radzi byśmy go użyli w pielgrzymskiej pracy, gdyby jego rodzinne i domowe sprawy pozwalały, lecz jego domowe sprawy nie są w takim stanie, aby on mógł je zaniechać i poświęcić swój czas w tej służbie. Wielce się radujemy, gdy on znajduje Sposobność do wyjechania w niedzielę, aby służyć braciom. Nie wszystkie wypadki są podobne do tych dwóch, lecz te przytoczyłem dla ilustracji, abyście mieli je przed waszymi umysłami. Nasza myśl jest że każde zgromadzenie musi rozsądzić jakie stanowisko zająć wobec takiego brata, i zadecydować, czy będzie pożytecznym aby taki brat służył lub nie. Jeżeli zgromadzenie sądzi, że usługa danego brata będzie pożyteczną to niech zaprosi, jeżeli zaś myśli że nie byłoby pożytecznym, to niech go nie przyjmuje. Towarzystwo odpowiada tylko za tych, których wysyła, a jeśli ich moralne, intelektualne i religijne postępowanie nie dochodzi do właściwej miary, to Towarzystwo chciałoby być o tym poinformowane. Wierzymy że ci, którzy są wysyłani, mają odpowiednie kwalifikacje do tej służby i dla tej przyczyny są wysyłani; lecz to nie jest przeciwne innym i pozostawia każdemu zgromadzeniu wolność czynienia, cokolwiek uważa za najlepsze. — 534