Ofiara — Czym jest ofiara?

Pytanie (1916) — Co jest ofiarowane przez tego, który jest spłodzony z ducha do członkostwa w Ciele Chrystusowym ?

Odpowiedź — W jednym znaczeniu tego słowa, nikt nie czyni żadnego ofiarowania oprócz Najwyższego Kapłana. To co my czynimy, jest poświęceniem woli naszej, i przedstawieniem ciała naszego, by ono mogło stać się ofiarą żywą, czyli aby Najwyższy Kapłan mógł uczynić z niego ofiarę. Powinno być to łatwo zrozumiane, że samo zabicie bydlęcia nie stanowi jeszcze ofiary, Żydzi zabijali tysiące bydląt na pokarm, tak jak my to czynimy dzisiaj, lecz bydlęta te, będąc zabite, przez to samo nie stanowiły ofiarę. Ofiara nie może być ofiarowaną w inny >339< sposób, a jedynie przez zarządzenie Boże; i On rozporządził, że ofiary miały być dokonywane tylko przez kapłana. Kapłan, który składał ofiary według żydowskiego zakonu, był Najwyższym Kapłanem, inni byli tylko asystentami, i zajmowali miejsce po Jego śmierci. Ten najwyższy kapłan był figurą na Jezusa; i tylko Jezus jest Tym, który może ofiarować pozafiguralne ofiary. — Wszyscy zaś naśladowcy jedynie oddają samych siebie Jezusowi.

To oddanie samego siebie w figurze, pokazane było w koźle, który był przywiązany przy bramie Namiotu zgromadzenia. Innymi słowy, osoba taka oddaje się, odłącza i poświęca sama siebie jako ludzką istotę. Kiedy Jezus przyjmuje taką osobę, uznaje jej poświęcenie, przypisuje jej własną zasługę, i przedstawia ją Ojcu, wtedy przyjęcie Ojcowskie jest zamanifestowane przez Syna, Najwyższego Kapłana i przez spłodzenie duchem świętym. Od tego czasu taka osoba staje się członkiem Ciała Chrystusowego i jej imię jest wpisane do Barankowej Księgi Żywota, skąd nie będzie wymazane, jeżeli pozostanie wierne aż do śmierci. — 613

Ofiara — Niepożądana przez Jehowę.

Pytanie (1914) — Ofiary i obiaty nie chciałeś. (Nie chcesz ofiar krwawych i darów... BW) (Ps. 40:7). Proszę wyjaśnić.

Odpowiedź. — W tłumaczeniu z jednego języka na drugi, zachodzi zawsze niebezpieczeństwo chybienia wyrażania pierwotnej myśli w jej prostocie; tak jest i w tym wypadku. Ofiary i obiaty nie chciałeś.

Jaka jest myśl w tym? Otóż myśl jest ta: że chociaż Bóg ustanowił przymierze zakonu z ludem Izraelskim, to jednak urządzenie zakonu nie było całkiem uzupełnieniem Boskiej intencji i życzenia. Bóg zamierzył że ofiary zakonne miały być tylko figurą, poprzedzającym cieniem rzeczywistej ofiary. One ofiary które Bóg postanowił, czyli upoważnił na pewien czas nie były tym co On zamierzył, nie były uzupełnieniem Boskiego życzenia co do ofiary za grzech. One były tylko figurą na to wielkie dzieło, które miało być wypełnione w Chrystusie.

Ofiary i obiaty nie chciałeś, to znaczy że one nie były wszystkim, co Bóg zamierzył. On przyjął tę ofiarę i udzielał żydom rok po roku narodowego przebaczenia i sposobności do spróbowania ponownie czy wypełnią zakon; lecz te rzeczy nie były końcem Boskiego życzenia lub intencji. On miał na myśli lepsze ofiary; ofiarę Chrystusa, wielkiego Odkupiciela, i ofiarę kościoła, ciała Chrystu-sowego, przyłączoną do Jego ofiary. To było owym wielkim zamiarem Bożym, a to pierwsze było tylko obrazem, czyli poprzedzającym cieniem tego. — 611