Wtóra śmierć — Stosuje się do spłodzonych z ducha.

Pytanie (1912) — Do kogo stosują się słowa w liście do Żydów 6:4-6 — Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni, i skosztowali daru niebieskiego, uczestnikami się stali ducha świętego, skosztowali też dobrego Słowa Bożego, i mocy przyszłego wieku, gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie.

Odpowiedź — Warunki wymienione w powyżej zacytowa­nych wierszach są mniej lub więcej przeplatane. Innymi słowy ten, który stał się uczestnikiem daru niebieskiego usprawiedli­wienia, jest poświęcony i spłodzony z ducha świętego, ponieważ jedynie w ten sposób może on otrzymać od Boga jasne świa­dectwo względem swojego usprawiedliwienia. Nikt nie jest usprawiedli­wiony, dlatego tylko, iż wierzy, że Jezus żył lub, że Jezus umarł. Ażeby przyjść do punktu usprawiedliwienia i mieć zasługę Chrystusową przypisaną, musi on nasamprzód stawić swoje ciało żywą ofiarą i wiara w Pana Jezusa musi iść z tym w parze.

Ktokolwiek uczynił wszystko w swojej mocy — odwrócił się od grzechu, uwierzył w Jezusa jako Odkupiciela i stawił swoje ciało ofiarą żywą — musi następnie mieć przypisaną zasługę Jezusa, która przykryje jego niedomagania i niedosko­nałości, tak ażeby Ojciec Niebieski mógł przyjąć jego ofiarę; albowiem żadna niedoskonała rzecz nie może znajdować się na ołtarzu Pańskim. Konieczna bowiem jest zasługa Chrystusowa aby uzupełnić braki w tym, który stawia siebie w ofierze; i tylko ci, którzy wierzą i stawiają swe ciała w ofierze, są od­biorcami zasługi Chrystusowej przez zastosowanie; i tylko tacy zostają spłodzeni duchem świętym. Boskim zarządzeniem jest, aby nikt nie został usprawiedliwiony dopóki nie uczyni zupełne poświęcenie po odwróceniu się od grzechu. Chrystus nie zastosowałby Swej zasługi nikomu oprócz tych, którzy się zupełnie poświęcili; i Ojciec nie przyjąłby ani spłodził duchem świętym nikogo oprócz tych, którzy powzięli taki krok.

Ci, którzy zostali usprawiedliwieni, zostali w tym samym czasie spłodzeni duchem świętym i otrzymali moc przyszłego wieku. Gdyby tacy odpadli, Apostoł powiada, to nigdy nie >722< mogliby być odnowieni. Dlaczego? Ponieważ tacy już mieli swoją część w błogosławieństwie Chrystusowym, śmierć Chry­stusa miała przynieść błogosławieństwo — tylko jedno — dla każdego członka rodzaju Adama — jedno zupełne błogosła­wieństwo, które umożliwi każdemu członkowi rodzaju ludzkiego, jeżeli zechce, po zrozumieniu tegoż — aby przyjść do zupełnej harmonii z Bogiem i otrzymać życie wieczne. Lecz gdy otrzymawszy takie zupełne błogosławieństwo, gdy je odrzuca, wten­czas niema dla niego nadziei. Taki nie może usprawiedliwić samego siebie nigdy. Miał przypisaną zasługę Chrystusową, lecz nią wzgardził. Apostoł powiada, że niema nadziei, aby taki się odnowił. Los oczekujący takich nie są wieczne męki, ale zniszczenie — wtóra śmierć. — 640

Wtóra śmierć —Nie dla ludzi nieodpowiedzialnych.

Pytanie (1915) — Czy są tacy w tym wieku lub czy będą w następnym, którzy pójdą na wtórą śmierć dlatego, że byli bezradni, i pomimo usilnych starań, Bóg nie mógł dla nich nic uczynić? (Wybuch śmiechu.)

Odpowiedź — Bóg obdarzył każdą jednostkę wolą. Przeto jeśli kto nie ma woli, nie jest on osobą, ale idiotą. (Wybuch śmiechu.) Znajomość nasza nie sięga daleko odnośnie umy­słowo chorych, lecz wiemy, że tacy są odkupieni zarówno z resztą świata, chociaż może nie mają swej woli. Częścią dzieła Kościoła w przyszłości będzie wyprowadzić takich ludzi z ich idio­tycznego stanu. Lecz jak tylko taki otrzyma inteligentną wolę, będzie musiał nią władać. Podczas panowania Mesjasza, ktokol­wiek zechce skierować swą wolę ku temu, będzie miał sposob­ność dopiąć absolutnej doskonałości i takiemu będzie dana wszelka pomoc ku temu. A więc niema osoby z rodzaju Ada­mowego, która nie miałaby jak najzupełniejszej sposobności w ubieganiu się o życie wieczne; a ktokolwiek umrze wtóra śmier­cią stanie się to z przyczyny własnej woli gdy świadomie odmówi przyjęcia Bożych szczodrych i wspaniałomyślnych wa­runków zbawienia w Chrystusie. — 641