Szata — Dla Starego czy Nowego Stworzenia?

Pytanie (1913) — Czy Szata Chrystusowej sprawiedliwości jest dla nakrycia starego człowieka, czy Nowego Stworzenia?

Odpowiedź — Stary człowiek ma być złożony. Zebleczcie tedy starego człowieka z uczynkami jego, jak Apostoł powiada, Stary człowiek, to stara wola i on nie ma być nakryty wcale; on ma być umarłym; nie potrzeba go nawet pogrzebać, niech so­bie idzie. Nowy człowiek też nie potrzebuje żadnego nakrycia, >606< bo nowy człowiek jest doskonałym, Nowe Stworzenie nigdy nie miało grzechu, niema sympatii z grzechem;. Czym jest wtedy, to co potrzebuje nakrycia szatą Chrystusowej sprawiedliwości? Tym jest ciało, które raz należało do starego człowieka, do starej woli. To ciało zostało oddane jako organizm Nowemu Stworzeniu, przez które Nowe Stworzenie musi działać. To cia­ło jest niedoskonałe i potrzebuje nakrycia, zastosowania Chry­stusowej sprawiedliwości aby zasłonić wady od widoku, tak, aby one nie okazywały się dla braci więcej niż potrzeba, i nie będą się okazywać dla Ojca więcej niż potrzeba. — 604

Szata — a szata zbawienia.

Pytanie (1911) — Weselić się będę w Panu, a dusza moja rozraduje się w Bogu moim; bo mię oblókł w szaty zbawienia, a płaszczem sprawiedliwości przyodział mię, jako oblubieńca ozdobnego chwałą i jako oblubienicę ozdobioną w klejnoty swo­je. (Izaj. 61:10). Czy jest jaka ważna różnica pomiędzy sza­tami zbawienia a szatą sprawiedliwości?

Odpowiedź — Byłoby dość właściwym przypuszczać, że te dwa wyrażenia używane są w obu znaczeniach. Szata sprawiedli­wości dana nam jest gdy się poświęcamy, a weselna szata jest przykryciem dla naszych wad. Zatem szata sprawiedliwości, sza­ta przypisana jest tą, pod którą uznani jesteśmy za sprawiedli­wych przed Bogiem i z właściwością możemy mówić o sobie że w stanie takim znajdujemy się. Apostoł też mówi: Nadzie­ją zbawieni jesteście. Zbawienie nasze nie jest kompletne, ma się rozumieć że nie, ale ono rozpoczęło się w tym znaczeniu, że zostaliśmy już uznani jako będący po stronie Pańskiej i mamy zapewnienie, że o ile utrzymamy się w tym stanie i zachowamy nasze szaty nieskalane od świata, to znajdziemy się w klasie tych, których zbawienie zostanie w zupełności skompletowane przy wtórym przyjściu Pana. — 603

Szata — Nowe Stworzenie ją otrzymuje.

Pytanie (1911) — Czy ciało Nowego Stworzenia może grzeszyć?

Odpowiedź — Zobacz odpowiedź na pytanie: "Nowe Stwo­rzenie — Odnośnie Szaty" na stronicy 329. — 603

Szata — Klasa Oblubienicy ma ją.

Pytanie (1912) — Czy ktokolwiek z tych co uznani będą za godnych miejsca w gronie Oblubienicy, będzie nosił szatę sprawiedliwości Chrystusowej?

Odpowiedź — Rozumiemy, że wszyscy, którzy się poświę­cają, czynią to i przyjmowani są w jednej nadziei powołania i że tą jedną nadzieją jest nadzieja członkostwa w klasie Oblu­bienicy i współdziedzictwa z Chrystusem. Fakt że będzie klasa Wielkiego Grona, jest specjalną łaską Bożą na korzyść tych, co nie okazali się dosyć wiernymi, aby wraz z Jezusem mogli być uznani za więcej niż zwycięzców.

Wielki lud wspomniany w Objawieniu 7:9, składa się z ta­kich, którzy nie doszli do najwyższego punktu ofiary wymaganej >607< przez Pana, jednak nie okazali się niewiernymi w ich ostatecz­nej próbie. Powiedziane jest o nich, że nią zachowali szat swo­ich niepokalanymi od świata i z tego powodu potrzebowali je wybielić w krwi Barankowej — musieli udowodnić swoją wierność pod chłostą i utrapieniem, ponieważ nie okazali dostatecznego posłuszeństwa i ofiary dobrowolnie. Zatem tak Oblubie­nica, jak i panny, towarzyszki jej, mają na sobie w obecnym życiu szatę Oblubieńca, czyli przypisane usprawiedliwienie. W przyszłym życiu zaś wszyscy osiągną doskonałość własną.

Owa przypisana szata nie będzie potrzebna członkom Wiel­kiego Grona po ich przemianie do stanu duchowego; bo oni również przemienieni zostaną w momencie i po tej przemianie posiadać będą własną osobistą doskonałość. — 603