Szemranie — Przypowieść.

Pytanie (1909) — A wziąwszy szemrali przeciwko gospo­darzowi (Mat. 20:11). Kogo ci szemracze przedstawiają? Czym jest owa nagroda, jaką każdy pracownik otrzymał?

Odpowiedź — Jest to przypowieść, drodzy przyjaciele, wy­tłumaczenie nie jest podane, przeto żaden z was, ani ja nie możemy powiedzieć na pewno, jakie jest jej znaczenie. Najwięcej co możemy uczynić z jakąkolwiek przypowieścią, co do której Pan nie dał wyjaśnienia, to uczynić tak bliskie zastosowanie na jakie pozwala nam nasz rozsądek i tymczasowo trzymać to jako znaczenie danej przypowieści. Jest to tyle co każdy ma prawo uczynić.

Cóż tedy mógłby przedstawiać grosz w tej przypowieści? Był on zapłatą tak dla tych co pracowali cały dzień, jak i dla tych, co pracowali tylko jedną godzinę; był obiecaną nagrodą. Jaką nagrodę obiecał Pan tym, którzy służyli Jemu w wieku Ewangelii? Wiem, że On obiecał żywot wieczny. Gotów jestem przychylić się do tej myśli, że ów grosz może przedstawiać na­grodę, jaką Pan da wszystkim, którzy są Jego ludem, nie tylko Małemu Stadku, ale i Wielkiemu Gronu. Są pewne inne rzeczy, jakich dostąpią Jego naśladowcy, a które nie będą jednakowe, jak to i Apostoł powiedział: że jak gwiazda od gwiazdy różni się w jasności, tak będzie i przy zmartwychwstaniu, co wska­zuje, że niektórzy z naśladowców Pana otrzymają więcej od innych.

Inna z Pańskich przypowieści pokazuje, że ten co otrzyma­ną grzywną zyskał dziesięć grzywien, otrzymał od Pana po­chwałę i władzę nad dziesięcioma miastami itd., ten co zyskał pięć, otrzymał władzę nad pięcioma. Chociaż obaj nazwani byli dobrymi sługami, jednak nagrody ich różniły się. Przeto, zesta­wiając te rzeczy, zdaje mi się, że Pan będzie miał pewne wyróż­nienia co do stopnia nagrody, jaką mamy otrzymać. Będziemy jednak w zupełności zadowoleni, bo otrzymamy więcej aniżeli moglibyśmy żądać, więcej aniżeli jesteśmy godni.

Grosz, jak możemy to zauważyć, przedstawia coś co jest jednakowym u wszystkich, a więc nie chwałę, cześć i nieśmier­telność, ale raczej zdaje się przedstawiać żywot wieczny.

Co do owego szemrania to nie jestem w stanie wytłumaczyć tego zadowalająco. Ja dotąd nie szemrałem, ale też i mojego grosza nie otrzymałem. Nie mogę sobie wyobrażać jak ktoś, otrzymujący żywot wieczny, mógłby szemrać. Nasunąłbym tylko myśl, że może nie miało być rozumiane, iż wszyscy mieli otrzymać jednakową zapłatę. Gdy rzecz ta wypełni się, to zo­baczymy jakie w tym jest znaczenie. Wiecie, iż żadne proroctwo nie miało być zrozumiane, aż się wypełni. Tak jak i o naszym Panu proroctwo mówiło, iż miał narodzić się w Betlejem, lecz nie było to zrozumianym aż się wypełniło, a gdy teraz spoglą­damy wstecz, jest nam w zupełności wyraźnym. Proroctwo nie jest dane tylko dla zaspokojenia ciekawości, ale aby wykazać że Bóg przewidział naprzód jakie rzeczy miały nastąpić. >621< Wiadome są Bogu wszystkie Jego dzieła i wykonywane są według rady woli Jego. — 500

Szósty tom — Co do opuszczenia pierwszego rozdziału.

Pytanie (1910). — Co powiedziałbyś o propozycji, aby opu­ścić badanie pierwszego rozdziału w szóstym tomie, z powodu, iż nie jest tak duchowym, jak inne rozdziały?

Odpowiedź — Myślałbym, że każdy członek w zgromadzeniu ma prawo do swojego zdania, i gdy całe zgromadzenie przegło­sowałoby w taki sposób większością głosów, to ja nie miałbym w tym nic do mówienia; lecz zanim jakie zgromadzenie głosowałoby w tej sprawie, powiedziałbym, że moim zdaniem, pierwszy rozdział szóstego tomu jest jeden z najlepszych w tej książce. Jednakowoż ja zawsze godzę się z tym co zgromadzenie zadecyduje; i myślę że dobrem byłoby dla każdego starszego i diakona rozumieć, iż zgromadzenie przez swoje głosowanie, wy­raża wolę Pana. Starszy jest przedstawicielem Pana przez zgro­madzenie. — 663