Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
Pytania i odpowiedzi.doc
Скачиваний:
4
Добавлен:
08.07.2019
Размер:
5.5 Mб
Скачать

Śmierć — Określenie według słownika.

Pytanie (1912) — Czy Jest Jakaś różnica pomiędzy śmier­cią a zniweczeniem?

Odpowiedź — Słownik, najlepszy autorytet w takich spra­wach, podaje następujące określenie na zniweczenie: l) Znieść istnienie, zniszczyć absolutnie, zredukować do nicości. 2) Znisz­czyć czyjaś tożsamość. Synonimem, czyli podobnym znaczeniem jest eksterminacja, czyli zupełne zniszczenie. Słowa są tylko przewodem wyrażania myśli i dużo zależy od wyrazu, jaki naj­lepiej określa znaczenie waszego pytania. Iskra zwierzęcej ener­gii, jaką Bóg dał Adamowi, a którą z kolei Adam przekazał swojemu potomstwu, ale która została stracona dla niego i dla jego potomstwa przez nieposłuszeństwo Adama, wychodzi ze śmiercią istoty ludzkiej, tak samo absolutnie jak wychodzi i ze zwierzęcia. Natomiast słowo "życie", jak je używa się w więk­szości wypadków, nie oznacza jedynie iskrę zwierzęcej energii, lecz jest równoznacznikiem, synonimem duszy albo istoty.

W zamiarze, czyli zarządzeniu Boga, ta istota nie staje się w śmierci wygasła, wyniszczona, zniweczona, ponieważ Bóg postarał się o jej przyszłość. Nie jest to jednak istota czująca >573< w znaczeniu jakoby miała poczucie czy świadomość, albo odróż­niająca ból czy radość lub inne wrażenia. Lecz Stwórca, który stworzył tę istotę, oświadczył, że w wypadku Adama i jego dzieci, zapewnił On Odkupiciela, przez którego wszyscy mogą być przywróceni do takiego samego stanu, jaki istniał przed wyrokiem śmierci.

Świat, który nie uznaje Boga i Jego mocy i który nie zna obietnicy zmartwychwstania przez zasługę okupowego dzieła Chrystusowego, może z właściwością mówić o umarłym jako o kimś wygasłym, który przestał istnieć, tak jak zdechłe zwie­rzę. Takie stanowisko zajmuje agnostyk. Ale dla wierzących, pouczonych o zamiarze Boga, co do Chrystusa i ewentualnego po­wstania z martwych oraz o sposobności odzyskania życia wiecz­nego, sprawa śmierci powinna być traktowana z tego samego punktu, jak Bóg patrzy, jako czytamy: A Bóg ci nie jest Bo­giem umarłych, ale żywych, bo jemu wszyscy żyją. (Łukasz 20:38); albo jak apostoł Paweł oświadczył, kiedy mówił o Bogu, który ożywia umarłych i który przywołuje te rzeczy, których nie masz, jakoby były. (Do Rzym. 4:17). Znaczy to, że Bóg po­stanowił obudzić ich i mówi o obecnym stanie śmierci Adamo­wej jako o zawieszeniu życia a nie jako o zniweczeniu, wyni­szczeniu, wygaśnięciu.

Macie prawdopodobnie w swojej bibliotece mały tom pod tytułem "Boski Plan Wieków" — teraz czwarty milion jest drukowany. Ten tom da wam więcej szczegółową odpowiedź na wasze pytanie niż pozwala na to ograniczony nasz czas i miej­sce w tej kolumnie. — 211

Śmierć — Umieramy codziennie przez składanie życia naszego.

Pytanie (1912) — Jaka była mysi Apostoła w oświadcze­niu: Dlatego śmierć mocy swojej w nas dokazuje, ale iv was żywot. — 2 Kor. 4:12.

Odpowiedź — Rozumiemy, że Św. Paweł, mówi tu o uci­skach, jakich on i towarzysze jego doznawali w czasie swych podróży w służbie dla Prawdy. Te prześladowania, trudności i doświadczenia, swoją drogą, były dowodem, że Bóg przyjął ich poświęcenie. Tak więc śmierć ich postępowała, jak to na innym miejscu powiada — Umieramy codziennie. — W tym oświad­czeniu Apostoł wyraża motyw, który pobudzał go i towarzyszy jego do czynu. Cokolwiek czynili, nie było czynione niedbale, z powodu ogólnej misji, lecz z pobudek serca i zgodnie z wolą Bożą, aby mogli sprowadzić błogosławieństwa duchowe na Kościół.

Początkowy Kościół widział, że Apostołowie byli bardzo gorliwi w służbie dla Prawdy, a Św. Paweł tłumaczy, że moty­wy ich nie były wcale samolubne. Napominał wiernych, aby nie pochlebiali sobie, lecz aby wydawali życie jeden za drugiego, tak jak on sam i jego towarzysze czynili, aby dać przykład stad­ku. Wszyscy, którzy są członkami Królewskiego Kapłaństwa, składają życie swoje w ofierze. W ten sposób "budujemy jeden drugiego w najświętszej wierze"; aż dojdziemy do Jeruzalem >574< do chwalebnego Królestwa wielkiego Pomazańca, Proroka, Ka­płana i Króla, którego to wyznania Jezus jest wielkim Arcy­kapłanem.

Pan nasz oświadczył: Oto idę, abym czynił, o Boże, wolę Twoją. Pragnę czynić wolę Twoją, o Boże! (Żydów 10:9. Ps. 40:9). To było częścią woli Bożej, aby On złożył życie Swoje w ofierze, aby ostatecznie mógł obdarzyć życiem Adama i cały jego rodzaj. — 212

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]