Zmartwychwstanie — Co do wtórej sposobności.

Pytanie (1911) — Czy umarli wzbudzeni zostaną na sąd czy na dostąpienie innej sposobności?

Odpowiedź — Jak wykazaliśmy to poprzednio, cały rodzaj ludzki miał jedną sposobność w Adamie, a gdy Adam zgrzeszył i został potępiony, cały jego rodzaj, będący w biodrach jego, był włączony w to potępienie śmierci. Bóg przez Jezusa, zarzą­dził odkupienie dla wszystkich — dla Adama i wszystkich jego dzieci. W jakim celu? Aby wszyscy mogli mieć drugą sposob­ność. Mieli jedną sposobność w Adamie i stracili ją przez nie­posłuszeństwo Adamowe, a Bóg przygotowuje drugą sposobność otrzymania wiecznego żywota przez Jezusa. Niektórzy mają swoją sposobność teraz. Tym co przyjęli Boskie poselstwo, Jezus powiedział: Błogosławione oczy wasze, że widzą a uszy wasze że słyszą. Łuk. 10:23. W tym zawierała się myśl, iż wielu z tych co byli w otoczeniu Jezusa nie miało słuchających uszu i widzących oczu, lecz ci, co mogli widzieć i słyszeć byli błogosławionymi. Bóg obiecał, że wy i ja możemy mieć naszą sposobność teraz, ponie­waż usłyszeliśmy Jego poselstwo, po przyjęciu którego posta­wieni byliśmy na próbę. Słowo próba zawiera w sobie myśl sądu; znajdujesz się na sądzie lub na próbie, oba te słowa wyrażają tę samą myśl.

Decyzja w sprawie powołanych zapadnie przy końcu tego wieku. Jezus powiedział, odnośnie tych co otrzymali grzywny i talenty, że przy Swoim wtórym przyjściu, będzie liczył się z nimi, będzie pytał ich jak używali powierzonych im grzywien i talentów. Ten, co otrzymanych talentów lub grzywny nie uży­wał odpowiednio, lecz schował je do ziemi — w interes lub w co inne — uznany zostanie za niewiernego sługę i nie dostąpi nagrody. Inni słudzy, którzy otrzymali grzywny i talenty sposob­ności i przywilejów wysokiego powołania i używali je wiernie, dostąpią błogosławieństwa od Pana i nagrody tam przedstawionej. Byłeś wiernym nad małym, nad wielem cię postanowię, miej władzę.- Mat. 25:21 itd. Cały Kościół będzie miał władzę nad światem, nad całą ludzkością. Kiedy? Gdy ludzkość znajdzie się na próbie; >800< gdy nastanie dzień jego sądu. Czy świat ma inny dzień sądu niż Kościół? Tak, zupełnie inny. Obecnie jest dzień sądu dla Kościoła. Rozpoczął się od zesłania ducha świętego w dniu Pięć­dziesiątnicy a zakończy się gdy Kościół cały zostanie dopełniony i uwielbiony. Wtedy rozpocznie się sąd świata, który trwać bę­dzie tysiąc lat. Przez cały ten okres tysiącletniego panowania Chrystusowego, ludność tego świata znajdować ale będzie na próbie, na sądzie, aby wypróbować każdego czy będzie godnym wiecznego żywota jako człowiek, czy też niegodnym. O tym dniu sądnym mówi Apostoł: Bóg postanowił dzień, w którym będzie (w przyszłości) sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył. Dz. Ap. 17:31. Kto jest tym mężem? Ten sam, który nazywany jest także Mesjaszem — Jezus Głowa i Kościół Jego ciało. — 590

Zmartwychwstanie — Pierwsze Duchowe.

Pytanie (1911) — Czy nie jest prawdą, że najpierw musimy zmartwych­wstać duchowo? Jeśliście powstali z Chrystusem, tego co jest w górze szukajcie. (Kol. 3:1.) Gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem. (Efez. 2:5.) Ocuć się, który spisz i po­wstań od umarłych a oświeci cię Chrystus. (Efez. 5:14). Jako Chrystus wzbudzony jest z martwych przez chwałę Ojcowską, tak żebyśmy i my w nowości żywota chodzili. — Rzym. 6:4.

Odpowiedź — Wyjaśniliśmy już poprzednio, że ludzkość powstanie na sąd i że zmartwychwstanie ludzkości będzie stop­niowe, przez całe tysiąc lat — nie tylko tą chwilą gdy ludzie będą wzbudzeni i wyjdą z grobów — to będzie tylko początkiem zmartwychwstania. Ludzie powstawać będą na to, aby dostąpić restytucji, odrestaurowania. Zatem tak jak w przyszłości ludzkość będzie stopniowo podnoszona ze stanu grzechu i śmierci, podczas Tysiąclecia i stopniowo dochodzić będzie do ludzkiej doskona­łości osiągnie ją w zupełności przy końcu Tysiąclecia, tak do pewnego stopnia Bóg daje podobny obraz co do Kościoła. Znaczy, że od chwili naszego poświęcenia się Bogu i spłodzenia duchem świętym, określani jesteśmy jako Nowe Stworzenie, jako pow­stający w starej, martwej naturze i stający się żywymi Bogu jako Nowe Stworzenie, które ma wzrastać — najpierw jest jak­by niemowlęciem, następnie młodzieńcem a w końcu jako zu­pełnym nowym człowiekiem. Ta myśl o rozwoju charakteru jest niekiedy wyrażana jako część zmartwychwstania — Powstaliście z Chrystusem, abyście w nowości żywota chodzili! (Rzym. 6:4). Różne te teksty, zacytowane w tym pytaniu, stosują się do tej części zmartwychwstania, której doznajemy w obecnym życiu. I pozwólcie mi dodać, że kto nie będzie miał tej części zmartwychwstania, w znaczeniu powstania ze swych słabości i wyrabiania charakteru, ten nie będzie nadawać się do chwa­lebnego, natychmiastowego zmartwychwstania, jakie Bóg ma dla Kościoła, przy końcu tego wieku, przy wtórym przyjściu Pana naszego Jezusa Chrystusa. >801< — 591