Poświęcenie — Zastosowane do dwóch klas.

Pytanie (1912) — Do kogo mówi Apostoł: Proszę was te­dy, bracia, przez litości Boże, abyście stawiali ciała, wasze ofia­rą żywa? - Rzym. 12:1.

Odpowiedź — Słowa te stosują się właściwie do dwóch klas. Pierwsze, stosują się do klasy określonej jako "bracia" w tym znaczeniu, że nie są oni już więcej przeciwnikami, lecz sympaty­zującymi z poświęconymi. Apostoł nawoływał tych aby dokoń­czyli dzieła łaski, jakie już rozpoczęli. Po drugie, tekst odnosi się do tych, którzy zrobili poświęcenie i nawołuje ich aby dokoń­czyli dzieła. Wzywam was, bracia, abyście codziennie dokonywali tej sprawy stawiania ciał waszych ofiarą żywą, aż dzieło zostanie dokonane. To, powiada Apostoł, jest rozumną służbą, miłą Bogu.

Chociaż św. Paweł nie mówi, że to On wielki Orędownik uczyni tę ofiarę miłą, to jednak chrześcijanie powinni to rozu­mieć, wiedząc że są przyjmowani w Umiłowanym. Gdy tacy już oddali swoje życie, skoro złożyli wszystko w ręce Pańskie, rozu­mieją oni, że jako członkowie Ciała Chrystusowego, mają umierać codziennie. Wynika stąd, że codziennie nastręczają się sposobno­ści aby wydawać życie w służbie Bożej. Chociaż jest to umiera­niem codziennym, jednak w innym znaczeniu tego słowa, jest to ofiara aż do końca życia. Pan nasz Jezus rzekł: Aleć mam być chrztem ochrzczony, a jakom jest ściśniony, póki się to nie wy­kona. (Luk. 12:50). W jednym znaczeniu, ofiara Jego została przyjęta przy Jordanie. W drugim znaczeniu, odbywała się dzień po dniu, aż chrzest został zakończony na Krzyżu, a On zawołał Wykonało się! — 166

Poświęcenie — Zaopatrzenie samego siebie.

Pytanie (1909) — My, którzy poświęciwszy wszystko co nasze Panu a nie mając nikogo do utrzymania, jak tylko samych siebie, czy byłoby właściwe zaopatrzyć siebie na ostatnie dwa lub trzy lata tej dyspensacji, czy raczej nie powinniśmy poświę­cić każdego dolara, skoro go dostaniemy, w służbie Panu, bra­ciom i prawdzie?

Odpowiedź — Myślę, że okoliczności mogą być rozmaite. — Zdaje mi się, że poświęcenie każdego dolara nie byłoby roztropne, ani zgodne z wolą Pana. Apostoł mówi o odkładaniu cze­goś, aby można z tego udzielić potrzebującemu. Sądzę, że to sa­mo może się do was stosować, aby można coś odłożyć, abyście nie potrzebowali potem iść i żebrać dla siebie i abyście coś mieli, z czego moglibyście dać swojemu bliźniemu, w razie jeśli jego dziecko umrze itp., abyście byli w możności nieść pomoc innym. >445< Nie wiem, czy uchwyciłem właściwą myśl pytającego, ale mogę tu wspomnieć o innej sprawie, o jaką byłem zapytywany. Ktoś mi powiedział: Bracie Russell, mam trochę pieniędzy i chciałbym je dać na pracę Pańską, ale mogę je potem potrzebować. Czy macie jakiś sposób w Domu Biblijnym aby to można jakoś za­stosować ?

Odpowiadając, rzekłem: Tak, zrobiliśmy zarządzenie z kilko­ma naszymi przyjaciółmi, na podstawie którego, jeżeli mają ja­kieś pieniądze, o które nie są pewni, że ich kiedyś nie będą po­trzebowali, a chcą je użyć na pracę, w takim razie dajemy im pokwitowanie, które mówi, że jeśli później będą potrzebowali, czy to części czy wszystkich tych pieniędzy, my im je zwrócimy. Proszę nie rozumieć, że ja w ten sposób proszę o pieniądze; jedy­nie odpowiadam na pytanie. — 142