Pomieszanie zmysłów — Co do prawdy.

Pytanie (1909) — Jak obłąkanie mogłoby iść w parze z du­chem zdrowego rozsądku?

Odpowiedź — Nie sadzę aby w ogóle szło w parze. Ja nie czuję się wariatem, ani wy na to nie wyglądacie. Mam nadzieję, że umysł mój stawać się będzie bardziej zrównoważony z roku na rok i spodziewam się, że wasz tak samo będzie. Jeżeli kiedy mieliśmy powód do zakłopotania i umysłowego zamętu, to wte­dy gdy wierzyliśmy, że przyjaciele i sąsiedzi nasi i ich dzieci, wszyscy którzy nie umierali jako święci, szli prosto na wieczne męki. To był czas, kiedy umysł wasz mógłby się zachwiać. Jeżeli poznanie prawdy, że nie wieczne męki są karą za grze­chy, ale śmierć, oraz że Chrystus umarł za wszystkich, aby przywrócić ludzkości żywot wieczny — to jeśli takie poznanie mogłoby kogoś narazić na wariactwo czyli pomieszanie zmysłów, w takim razie nie rozumie procesu myślowego takiego człowie­ka. Rozumiem, że jeśli ktoś będący w prawdzie utraci równowagę umysłową, to powodu szukać należy w jego rodzinie.

Pan nasz nie powiedział, że skoro tylko dojdziemy do praw­dy, dostąpimy umysłowej restytucji i że nie będziemy więcej cierpieć bólu głowy czy coś podobnego. Obietnica, jaką On dał nami, jest obietnicą Królestwa. Kiedy stare ciało umrze, Pan zamierza aby błogosławieństwo prawdy czyniło nas bardziej zadowolonymi, abyśmy mieli spokój umysłowy i radość z tego, że z dnia na dzień dążymy do zakończenia naszego ubie­gania się o nagrodę. — 343

Pomieszanie zmysłów — u braci.

Pytanie (1909) — Jak możesz wytłumaczyć fakt, że kilku braci zupełnie poświęconych popadło w pomieszanie zmysłów, zwykle krótko przed śmiercią? Jak to można pogodzie z du­chem zdrowego umysłu, jakiego powinniśmy się spodziewać, że w owym czasie powinien być dobrze rozwinięty?

Odpowiedź — Nie wiem, nie słyszałem o tym. Nie myślę aby w prawdzie było coś takiego zawartego co mogłoby spowo­dować u kogoś pomieszania zmysłów. Apostoł powiada, że duch Pański jest duchem zdrowego rozsądku. Sądzę, że jeśli bar­dziej zagłębicie się w tę sprawę, przekonacie się, iż wśród nas mniej jest ludzi o niezdrowym umyśle, aniżeli wśród której­kolwiek innej klasy ludzi. Patrzcie na stosunki istniejące w sta­nie New York. Dowiedziałem się, że w stanie tym znajduje się więcej niż dwadzieścia pięć tysięcy ludzi w zakładach dla obłą­kanych, co oznaczałoby, że na każde sto pięćdziesiąt ludzi w tym stanie, jest jeden obłąkany. Stan New York obejmuje Prezbiterianów, Katolików, Metodystów, jak również i nas. Jak my­ślicie wygląda nasz stosunek wobec stu pięćdziesięciu zdrowych na jednego obłąkanego? Znajdziecie między wyznawcami >420< prawdy mniej ludzi o niezrównoważonym umyśle, aniżeli pomiędzy ty­mi, co nie są w prawdzie. Jeżeli wiecie o czymś przeciwnym do tego co mówię, to chciałbym być poinformowany. Nie znam wielu takich, którzy mieliby pomieszanie umysłu.

Każdemu wiadomo, że są okresy w życiu człowieka, kiedy może istnieć tymczasowe zakłócenie władz umysłowych, i ma­ło jest rodzin, które nie spotkałyby się z takim doświadczeniem. Jeżeli niektórzy z tak doświadczonych są ludźmi prawdy, nie byłoby to wcale dziwne. Wiem o jednym człowieku, który zacho­rował na tyfus i popadł w gorączkę graniczącą z szaleństwem. Nie wielu znam z pośród tych co są w prawdzie, aby byli obłą­kanymi, ale będę wdzięczny jeśli poinformujecie mnie, że kogoś takiego znacie. — 343