Natura — Boska a wyobrażenie Boże.

Pytanie (1915) — Czy dojście do Boskiej natury nie mogłoby oznaczać powrotu do Boskiego wyobrażenia, z jakim człowiek był stworzonym na początku? Czy słowo natura nie mogłoby w tym wypadku oznaczać usposobienia charakteru ?

Odpowiedź — Wcale nie! Człowiek nigdy nie posiadał Boskiej natury. Apostoł Paweł w swej dyskusji o naturach, wykazuje, że inne są ciała ryb, inne zwierząt, inne ptaków a inne ciała ludzkie. Ryba niema takiego samego ciała jak ptak. Wszyscy wiemy, że zachodzi różnica pomiędzy ciałami, czyli mięsem ryb, ptaków i bydła.

Następnym jest człowiek, najwyższy z istot ziemskich. Apostoł zwraca też uwagę na inny poziom życia. Wykazuje, że człowiek, najwyższy z ziemskich stworzeń, jest niższym od, najniższej istoty duchowej. Mówi o aniołach, państwach, mocach i o Boskiej naturze, najwyższej z wszystkich. Doskonała istota ludzka jest Bogiem, objawionym w ciele, czyli jest tak bliską Boskiej naturze, >302< jak tylko ciało być może; przedstawia Boską naturę najbliżej jak jest to możliwe dla istoty ludzkiej. Aniołowie są także wyobrażeniem Bożym; tak samo cherubini i serafini, chociaż na poziomie wyższym aniżeli człowiek. Najwyższą z wszystkich jest Boska natura — natura jaką pierwotnie posiadał tylko Sam Bóg. Tę tedy naturę duchową jaką Bóg posiada, On dał Jezusowi przy Jego zmartwychwstaniu, w nagrodę za Jego wierność. Jezus nie miał tej natury zanim stał się człowiekiem; lecz jako Ojciec ma żywot Sam w Sobie, czyli życie niezależne od pokarmu, napoju itp., tak dał i Synowi, aby miał żywot sam w Sobie. My nie pojmujemy takiego rodzaju życia. Ja nie mogę sobie wyobrazić, jak Bóg może dać życie nie potrzebujące niczego do swego istnienia. Żaden z was nie miał doświadczeń w tym względzie, ani ja ich nie miałem. Gdybyśmy Boga w zupełności rozumieli, to bylibyśmy tak wielkim jak On.

Jest różnica pomiędzy pojmowaniem a zrozumieniem. Zrozumieć, znaczy poznać zupełnie; pojmować zaś znaczy, umysłowo coś dotykać, czyli chwytać. Wy i ja pojmujemy, czyli umysłowo coś chwytamy o Bogu, lecz nie zbyt wyraźnie, ponieważ jesteśmy tak małymi a On tak wielkim. Nie jesteśmy w stanie zrozumieć Boga; możemy Go tylko dotykać naszymi umysłami, czyli nieco pojmować.

Apostoł wiele rozmyślał o tym przedmiocie, on pojmował Boga, jak i Bóg pojmował jego. Bóg zachwycił także i nas, zetknął się z nami. Nie my zetknęliśmy się z Bogiem, jakoby mówiąc: „Będziemy go mieli za naszego Boga”. On uchwycił nas i powiedział nam o Swoim zarządzeniu dla nas. Prędko to przyjęliśmy, widząc jak cudownym było to, że On w taki sposób nas zauważył. Tak więc staramy się pojmować to, na co też sami zostaliśmy pojmani przez Boga. Człowiek nie był stworzony na wyobrażenie Boże w tym znaczeniu, że był Boskiej natury, która jest daleko ponad cherubiny i serafiny, gdy zaś człowiek jest nieco mniejszy od aniołów. — 602

Nauczanie — Niewiasty niech milczą.

Pytanie (1909) — Niewiasty wasze niech milczą we zborach; albowiem nie pozwolono im aby mówiły, ale aby poddanymi były, jako i zakon mówi. A jeśli się czego nauczyć chcą, niechże w domu mężów swoich pytają, ponieważ sromota niewiastom w zborze mówić. — 1 Kor. 14:34, 35.

Proszę wyjaśnić i zharmonizować werset z 1 Kor. 11:5, które brzmi: Każda niewiasta, gdy się modli, albo prorokuje, nie nakrywszy głowy swojej, szpeci głowę swoją; boć to jedno i toż samo jest jakoby ogolona była.

Odpowiedź — Znajdziecie obszerne wyjaśnienie tego przedmiotu w szóstym tomie wykładów Pisma świętego. Zdaje się, jakbyście nie dosyć badali szósty tom. Niektórzy chcieliby wiedzieć kiedy siódmy tom będzie wydany, lecz ja nie myślę, aby Pan dozwolił na wydanie siódmego tomu prędzej, aż szósty tom zostanie lepiej strawiony. >303< — 704