Завдання 4. Вивчіть скоромовку.

Zamień kamień w krzemień, przemień krzemień w kamień.

Завдання 5. Відгадайте загадку.

O zmroku opuszcza strychy,

okrąża zarośla, gąszcze.

Łowi sprawny, zwrotny, cichy,

komary, ćmy, chrabąszcze.

(nietoperz)

Завдання 6. Переставте або додайте склади.

Сzy trawa? Nie, to pierz.

Tutaj się ukrył zwierz.

Henryk się huśta w hektarze maku.

Zawiesił hektar i mak na haku.

Ryk krów się nisie hen, aż pod lasem.

Odgadnij, jak miał na imię pasterz.

Przed rakiem postaw wstecz kolor wełny.

„Biedak” lub „nędzarz” to wytaz pełny.

Wykrzyknik bliźniaczy:

Słodkie cisto znaczy.

Zaimki (pierwsza osoba)

Wypisz, wymaluj oba.

Wypisz, wymaluj. Pamiętaj!

Bo bez nich – cóż za święta.

Choć jest szaro,

Tka szal córa.

Znajdź tu kwiat

Rosnący w górach.

„Nie wiersz” – stąd pierwsza zgłoska.

Zaimek zwrotny dostaw.

Pieczono je na święta.

Spytaj babci, pamięta.

(nietopierz, hamak, Henryk, żebrak, baba, jaja, szarotka, prosię)

Завдання 7. Посміхніться.

Trudna odpowiedź

Profesor do studenta:

– Proszę się zastanowić, pytanie nie jest trudne.

– Pytanie – nie, ale odpowiedź!

Завдання 8. Вивчіть напам’ять вірш.

Sześć kucharek (Wanda Chotomska)

Było sobie sześć kucharek,

Jedna chuda jak sucharek,

Jak bułeczka pulchna druga,

Trzecia jak makaron długa,

Czwarta miała mleczną cerę

I lubiła kluski z serem,

Piąta niby pączek tłusta

I jak ocet kwaśna szósta

Pięć kucharek w mlecznym barze

Miało przez nią kwaśne twarze,

Bo nic nigdy nie robiła,

Tylko ciągle się kłóciła:

Z tą najpierwszą o kakao,

Co na blachę wykipało,

A z tą drugą – o talerze

I o każdą dziurkę w serze,

O ryż – z trzecią, o sól – z czwartą,

Z piątą zaś – o bułkę tartą.

Завдання 9. Прочитайте та перекладіть легенду.

Myśliwy pan (Lucjan Siemieński)

W Czerwonéj wsi mieszkał dziedzic téj włości, człowiek bezbożny i okrutny, który myśliwstwo tak dalece lubił, że nie uważał na największe święta i najczęściéj w czasie wielkiego nabożeństwa uganiał po kniejach ze zgrają psów i obławników, zmuszonych gwałtem do téj posługi. Zwyczajem jego było za powrotem z polowania rzucać ze wzgórka, na którym stał zamek, chleb psom i ludziom, którzy z nim byli polowali. Ale i tu okazywała się dzikość tego człowieka, kazał albowiem bić ludzi, jeżeli się dali psom do chleba uprzedzić; kazał bić psy, jeżeli ludzie przed niemi chléb schwytali. Próżne były napomnienia miejscowego plebana, aby tak nieludzkiéj zaniechał zabawy. Po raz ostatni ostrzegł go pastérz i rychłą zagroził śmiercią, gdyby się nie poprawił. Lecz słowa jego były daremne. Zagorzały myśliwy w następną zaraz polował niedzielę; ale wróciwszy z łowów, ciężko na zdrowie zapadł i w kilka dni umarł. Wkrótce potém upadł zamek tameczny, znikły ślady dawnéj wspaniałości właściciela, lecz pozostała dotąd pamiątka jego kary. Dziś jeszcze bowiem po błotach okolicznych słychać tentent koni, krzyki obławników, wycie psów i huk wystrzałów; lecz, gdy kur zapieje, nikną mary, a bór przyległy grobową przybiera posępność. Na górze tylko, tam, gdzie stał zamek, pokazuje się, jakby wielka łuna pożaru, która mieszkańców trwogą napełnia. Dotąd śród gęstego boru, należącego do Czerwonéj wsi, pokazują otwarty grób okrutnego owego pana, jako pamiątkę jego przewinienia i kary.

Завдання 10. Дайте відповідь на питання за текстом, вміщеним у попередньому завданні.

1. Jaki zwyczaj miał bezbożny myśliwy wracając z polowania? 2. Czy posłuchał myśliwy pan ostrzeżenia pasterza? 3. Co słychać dziś po błotach okolicznych?