Завдання 1. Перепишіть у зошит текст і підкресліть у ньому двознаки.

„Straszna powódź w Szczebrzeszynie!”

Brzmi żartowniś chrząszczyk w trzinie.

Siadł chrząszcz dziadziuś na łodydze:

„Gdzie ta powódź? Nic nie widzę!”

Płacz, brzęczenie, lament w gąszczach!

To chrząszcz różdżką grzmoci chrząszcza.

Завдання 2. Впишіть у порожні місця dź або dzi.

...eń, ...więk, ...eło, ...ekuję, uro...ny, bu...k, nie...wie..., ...adek, zło...ej, ...siaj, ...wig, odpowie..., nig...e, mło...esz, ...ewczyna, ...wny.

Завдання 3. Як правильно написати?

Chart – hart

Morze – może

Chełm – hełm

Завдання 4. Вжийте у діалозі лексику на позначення зворотів прощання.

Завдання 5. Прочитайте та перекладіть польські прислів’я.

Głupi biega, mądry chodzi.

Głupiego i bieda nie nauczy rozumu.

Głupi jest ten, kto głupiemu dowierza.

Głupi marzy o bogactwie, a mądry o szczęściu.

Głupoty nie trzeba siać, jeno się z niej śmiać.

Завдання 6. Вивчіть скоромовку.

W czasie suszy szosa sucha.

Завдання 7. Відгадайте загадку.

Mówimy o nich,

że spać nie dają.

Gdy w lenie noce,

pięknie śpiewają.

(słowiki)

Завдання 8. Посміхніться.

Nagana

Matka do małego synka-chuligana:

– I co powiedział ten pan, kiedy ujrzał, że stłukłeś szybę?

– Czy mam opuścić brzydkie słowa?

– Oczywiście!

– No to on nic nie powiedział.

Завдання 9. Вивчіть напам’ять вірш.

Dziewczę (L.Humecka, J.Kiernicki)

Po brzozowym cichym lesie

Dziewczę idzie, dzbanek niesie.

Niesie dzbanek z jagodami,

Z jagodami – borówkami.

Kłaniają się przed nią drzewa,

Ona śpiewa i las śpiewa.

Завдання 10. Прочитайте легенду. Підберіть питання та відповіді за легендою.

Wskrzeszenie Piotrowina (Lucjan Siemieński)

Biskup krakowski Szczepanowski kupił był wieś Piotrowin, u Piotrowina, na biskupstwo krakowskie, o którą pozwali biskupa przed króla przyjaciele nieboszczykowi, które król sam na to podwiódł. Stanął biskup przed królem i przed jego radą pod namiotem, między Solcem, a Piotrowinem nad Wisłą, gdzie natenczas sejmował. Pytano biskupa, którém prawem dzierzy wieś Piotrowin? Stanisław biskup powiadał, iżem ją kupił i zapłacił nieboszczykowi Piotrowi: który jako umarł, jest na cztery lata. Strona powiedziała: czém tego dowiedziesz, albo gdzie masz tego zapis? Biskup wziął sobie na pewny dowód do trzeciego dnia: a w tym czasie kazał pościć wszemu duchowieństwu, i modlitwy czynić, aby mu Pan Bóg świadka ożywił, któryby rzecz sprawiedliwą zeznał przed prawem. Potém wszedł do kościoła Śgo Tomasza w Piotrowinie, kazał odkryć grób Piotrów, tknął go laską biskupią, a rękę mu podał i rzekł: w Imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego, Pietrze wstań, a rzecz sprawiedliwą zeznaj. I wstał Piotr, którego biskup przed sąd królewski przywiódł: tam zeznał Piotr, iż przedał biskupowi wieś Piotrowin i wziął zupełną zapłatę od niego. Tamże karał przed królem przyjaciele słowy, iż się upominają tego, do czego im nic: a iż téż temu świętemu mężowi trudności zadawają niewinne. A tak dowiódł swéj rzeczy biskup, który spytał potém Piotra: jeżeli chce być żyw, czyli zasię do grobu iść? Powiedział: iż wolę wieczny żywot mieć, a nigdy już nieumierać; któregom już blisko; jedno proszę, módl się za mną do Pana Boga, aby mię z czyszczu wybawił, boć jeszcze w nim mam być do pewnego czasu, wszakże nie długiego. Także i uczynił; wstąpił zasię w grób, oczy zawarł, przysypan ziemią. Rozjechali się z tego sejmu wszyscy.

Dotąd legenda z kronik wyjęta; daléj, dodaje powieść gminna, iż co rok w rocznicę wskrzeszenia Piotrowina pokazuje się przez Wisłę pod Solcem ścieżka, jakby biczem trzasł po wodzie; jest to na pamiątkę, iż Piotrowin przechodził po wierzchu wody.