Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
Федосеев С.А.doc
Скачиваний:
61
Добавлен:
02.05.2015
Размер:
7.47 Mб
Скачать

Некодя морт

Не весись шуöны: видзчисьны да вöтчыны — медбöрья дело. Сiдз и эм: видзчисикас луныс куим кузя, а вöтчикас верстаыс вит кузя. Мукöдпыр видзчисян сэтчöдз — мыла бырас досповна. Но колö, кöть тэ шöри орöтчы.

Вот сiдз менам и вöлi сэк. Колiс мунны районсянь гортöдз — пятьдесят километр. А сымдасö мунны — не сказка висьтасьны. Да эшö кытшöм туй! Бур, ежели сiя кöс да волькыт, а ежели пурга нето нять?

Сэк ми лунджын видзчисим, эг мöдö коккезнымöс гадьсьöтны, да Васька, ёртö, вермис менö, и ми иньдöтчим. Луншöр гöгöрас шондiыс сувтiс веськыта юр весьтö да мöртчöтiс ассис югöрресö лымас сiдз, что сыись пондiс пар кайны, улицаэз шöрöт чепöссисö больгыны гудыра шоррез. Му бердöдз весöтöм туйыс сьöдöтiс да кизермис.

Мунамö. Нятьыс лякасьö сапоггез бердö. Нiя лоöны пуд сьöкытаöсь, а шаггезным — четверть кузяöсь. Сэтчö жö шондiыс пöжалö, дзик горби одзын.

Ме муна и думайта: «Но и нюжалас нырыт эта туй кузя». Не буржыка думайтö, тыдалö, и Васька: сылöн сьöктан нырыс тожö нюжалö да öшöтчö сё лажмытжыка и лажмытжыка.

Но ми мунам. Не первуись эд, велалiм ни. Мунам шысеттöг, только сьöкыта пишкам-лолалам. Шондi тожö мунö миян сьöрö. Мунö и сералö: вот пö кытшöм ме добрöй, быдöс жарöс ассим готов сетны... Ми чöвтiм фуфайкаэз, босьтiм юр вылiсь шапкаэз, но сёровно жар!

— Тырмас!.. — горöтö Васька и пуксьö ыджыт лым комок вылö. — Ог сэсся мун, юрö кольмис...

Ме рад шоччисьны, тожö пукся. Шоччисям вöрöтчытöг, лыддям мунöм километррез. Нiя етша эшö, быдöсыс вита. Только вит, а коккез озö ни мунö.

— Тьфу! — сьöвзьö Васька и пöрöтчö сьöдöтöм лым вылö да горзöмöн шуö: — Кöть вий — сэсся ог мун.

Вдруг: тыр-пыр-трр — и чукыль сайсянь петыштiс неыджыт машина. Сiя уйис нятьöт, кыдз утка. Ми Васькакöт чеччöвтiм да пондiм öвтны киэзнаным. Машина локтiс миян весьтöдз и сувтiс. Оссис ыбöс, кабинаись мыччис юрсö шофёр да перыта юалiс:

— Кытчö?!

Одзасьöмöн висьталiм, корим пуксьöтны.

— Пуксьö, — тшöктiс шофёрыс.

Весöтiм коккезiсь нять, чожа пырим машинаö да пуксим лабичок вылö. Сьöлöм öзйис гажöн. Машина ружтыштiс, кыдз мыдзöм вöв, и жагвыв вöрзис местасис.

— Еныс, тыдалö, не кривöй Митит жö, — рада шуис Васька, — лöсялiс даки.

— Лöсялiс, — согласитчи ме.

— Мый, челядь, — бергöтiс юрсö шофёрыс да шынь серöмтчис, — радöсь, что пуксьöтi?

— Спасибо тэныт, кольмытöдз мунiм...

— Сiдз. Ме эд ачым тöда, кытшöм сiя подöна туйыс. Тi эд Чукарöдз? А ме невна ылöжык.

Сэсся ми вунöтiмö туйыс йылiсь: шофёрыс вöлöма öддьöн баитiсь морт, сiя висьтасис шуч туй, мый усис тöдвылас, а ми кывзiм да сунасим.

Горт туйвежын ме тшöктi чеччöтны миянöс. Машина дзуркнитiс нёштöма тормоззэзöн, сувтiс. Ме петi газиксис, кыски кармансим руб, нюжöтi шофёрыслö.

— Тэ мый?! Ме ог босьт сымдасö, — шуис шофёрыс.

— Абу мелочыс, — бöбöтi ме: öддьöн ни охота вöлi уважитны мортсö.

— Оз и ков. Кивыльт, ёртöй, — висьталiс шофёрыс. «Кыдз жö сiдз, — думайта, — мортыс доброöн, а ме?» —

Чапки пидзöс вылас деньгасö, швачки кабина ыбöссö.

— Ладно, челядь, — горöтiс шофёрыс, — кöркö эшö пуксьöтла!

Машина несйöвтiс бензин дукöн, вöрзис одзлань, а ми Васькакöт кежим туйвежö, ыш ловзисим и пондiм шагнявны одзлань. Менам ёртö мыйкö оз-оз да и видзöтыштас ме вылö, оз-оз да и бöра. Сэсся и шуö:

— Велöтi ме сiйö. Не весись рубсö сетiм. — Ачыс кыскö пола увтсис шприц, кöдöн шофёррес мавтöны машинанысö. Кыскö и дзульзьö, кыдз сьöдкай мича асылö.

— Босьтi сиденнё сайсис, пригодитчас...

Менам сьöлöмö сiдз и орис. Босьтi шприцсö Васька киись, бергöтла этадз... ёртö сулалö паныт и рада лёбö:

— Штука эд, Митя... Рубысся донажык жö, видзöтан кö.

Менчим жö эта кöдзыт кöртовöй «штукаыс» сотiс киэзöс, пыжьянöн гарйис сьöлöмöс. Видзи ме сiйö, кыдз биа шомöс, только минутка, а киэзö сiдз мыдзисö — сырлёль öшöтчисö увдöрö, и шприцыс нильдiс лöзöтöм лым вылас.

— Мымда жö сiя, тэ моз, сулалö? — юалi ме.

— Руб-мöд дона, натьтö, эм, — шуис Васька да öмас ва бытьтö босьтiс — шы эз ло, только синнэзсис чепöссис нёштöм бичир. Этадз, шысеттöг, ми сулалiм вельдыр. Сэсся ме не тэрмасьöмöн сюйыштi карманам киöс, жольнитi-кыски деньга, пондi лыддьыны сiйö да шуи:

— Некодя морток тэ вöлöмыт...

Васькалiсь шульга рожабансö зэгнитiс, дзик ойтöв нетшкöвтiс, синнэзас кусiс бичирыс, и эта жö секундаö ёртö кватитiс шприцсö да иньдöтчис машиннöй туйлань.

Чукыляс ни бергöтчис да кеймисьöмöн горöтiс:

— Митя, висьтав гортын: ашын пö мöдiс локны!..