- •Қазақстан республикасы денсаулық сақтау министрлігі
- •Қысқартылған сөздер тізімі.
- •1 Тарау. Микробиология пәні. Зерттеу мақсаты, міндеттері. Даму тарихы.
- •1.1.Микробиология пәні және міндеттері
- •1.2. Микробиологияның ғылым ретінде дамуының негізгі кезеңдері
- •Микроорганизмдердің ашылуы.
- •Микробиология, вирусология және иммунология бойынша Нобель сыйлығы иегерлерінің тізімі.
- •2 Тарау. Микроорганизмдер морфологиясы
- •2.1. Микроорганизмдерді жүйелеу мен олардың номенклатурасы
- •2.2.Бактериялардың жіктелуі мен морфолгиясы
- •«Bacteria» және «Archaea» домендерінің сипаттамасы
- •2.2.1. Бактериялар пішіндері
- •2.2.2. Бактерия жасушасының құрылымы.
- •2.3. Саңырауқұлақтардың жалпы сипаттамасы.
- •2.3.1. Саңырауқұлақтарды жүйелеу (систематика).
- •2.4. Қарапайымдылардың жіктелуі және құрылымы
- •2.5. Вирустардың жалпы сипаттамасы
- •2.5.1. Вирустардың табиғаты
- •2.5.2. Вирустардың жіктелуі (классификациясы)
- •Вирустардың жіктелуі (классификациясы) – 2005 ж.
- •2.5.3. Вирустардың морфологиясы және биохимиясы
- •2.5.4. Вирустың жасушамен өзара әрекеттесуі
- •Вирустар пайдаланатын жасушалық рецепторлар
- •Жасуша мен вирустың түсікті (абортивтік) түрдегі әрекеттесуі
- •Вирустың жасушамен бірікпе (интегративті) әрекеттесу түрі (вирогения)
- •2.5.5. Бактериофагтар (бактериялардың вирустары).
- •3 Тарау. Микроорганизмдердің физиологиясы.
- •3.1. Бактериялар физиологиясы
- •3.1.1. Бактериялардың қоректенуі
- •3.1.2. Бактериялардың ферменттері.
- •3.1.3. Бактерия жасушасының ішіне заттарды тасымалдау механизмі.
- •3.1.4. Конструктивті метаболизм.
- •3.1.5. Энергетикалық метаболизм.
- •3.1.6. Бактериялардың оттегіге қатынасы.
- •3.1.7. Бактериялардың өсуі мен көбею тәсілдері
- •3.1.8. Бактерияларды дақылдандыру шарттары.
- •3.2. Саңырауқұлақтар мен қарапайымдылар физиологиясының ерекшеліктері
- •4 Тарау. Микробтар генетикасы
- •4.1.Бактериялар геномының құрылысы.
- •4.1.1. Бактерия хромосомасы.
- •4.1.2. Бактерия плазмидалары.
- •4.1.3. Қозғалғыш генетикалық элементтер.
- •4.1.4. Мутациялар. Мутациялар днқ – ның құрлымдық өзгерісі, ол тұқым қуалаушылық қасиеттерінің (нақты бір қасиетінің) өзгеруімен сипатталады.
- •4.1.5. Бактериялардың рекомбинациясы
- •4.2.6. Вирустар генетикасының ерекшеліктері.
- •4.3. Жұқпалы ауруларға диагноз қоюдың генетикалық әдістері
- •4.4. Жұқпалы ауруларға диагноз қоюда гендік әдістерді қолдану
- •5 Тарау. Микробтарға қарсы қолданылатын препараттар
- •5.1. Микробқа қарсы препараттар
- •5.2. Химиотерапевтік препараттар
- •5.3. Антибиотиктер
- •5.3.1. Антибиотиктерді өндіру көздері және алу тәсілдері
- •5.3.2. Микробтарға қарсы синтетикалық химиопрепараттар
- •5.3.3. Микробқа қарсы химиопрепараттардың әсер ету механизмі
- •Әсер ету механизмі бойынша антимикробты химиопепараттардың жіктелуі
- •Антибиотиктерге қойылатын талаптар
- •5.3.4. Антимикробты химиотерапия кезіндегі асқынулар
- •5.4. Микробтардың антибиотиктерге тұрақтылығы
- •5.5. Антибиотиктермен тиімді емдеу негіздері
- •5.5.1. Адам ағзасының тіндеріндегі және сұйық орталарындағы антибиотиктердің концентрациясын анықтау
- •5.3. Вирустық инфекцияларды химиялық жолмен емдеу
- •Вирустық инфекцияларды емдеу тәсілдерінің сипаттамасы
- •Вирусты инфекциялар кезінде емдеу үшін қолданылатын препараттар
- •5.6.1. Химиялық препараттар
- •Әртүрлі химиялық топтарға жататын антивирустық препараттар.
- •Антивирустық препараттардың вирустар репродукциялануы кезіндегі «әсер ететін нүктесі»
- •Кең таралған вирустық инфекцияларға қарсы қолданылатын химиялық препараттар
- •Препарат-резистентті штамдар қалыптасуы кезіндегі антивирустық препараттардың әсер ететін нысаналары (мишени)
- •5.6.2. Интерферондар
- •Ifn препараттары
- •Ifn препараттарының антивирустық тиімділігі (эффективтілігі)
- •Ifn препараттарын кейбір вирустық инфекциялар кезінде клиникалық пайдаланудың тиімділігі (эффективтілігі)
- •5.6.3. Интерферондардың индукторлары (ии)
- •Ifn индукторлары
- •Интерферон индукторларын тәжірибелік зерттеу нәтижелері
- •Интерферон индукторларын клиникалық қолдану
- •5.6.4. Иммундымодуляторлар
- •Иммунды әдіспен емдеу типтері, препараттар және клиникалық қолдану
- •Бірінші буындық иммундымодуляторлардың әсер ету механизмі және антивирустық белсенділігінің спектрі.
- •Иммунды модуляторлар классификациясы
- •Иммунды модуляторлардың жаңа буындары
- •Иммунды модуляторларға сезімтал вирустық инфекциялар спектрі
- •6 Тарау. Микроорганизмдер экологиясы
- •6.1. Микробтар экологиясы – микроэкология.
- •6.1.1.Топырақ микрофлорасы
- •6.1.2. Су микрофлорасы
- •6.1.3. Ауа микрофлорасы.
- •6.1.4. Тағам өнімдерінің микрофлорасы.
- •6.1.5. Өсімдіктекті дәрі-дәрмектік шикізат микрофлорасы, фитопатогенді микробтар.
- •6.1.6. Өндірістік, тұрмыстық және медициналық зерзаттардың микрофлорасы
- •6.1.7. Табиғаттың заттар айналымындағы микробтар рөлі
- •6.2. Адам организмінің микрофлорасы
- •Дені сау адамдар мен бір жастағы балалардың нәжісіндегі әр түрлі бактериялардың құрамы
- •Несеп- жыныс жолының микрофлорасы.
- •6.2.1. Адам организмінің микрофлорасының маңыздылығы.
- •6.2.2. Дисбактериоз
- •6.2.3. Қоршаған орта факторларының микробтарға әсері
- •6.3. Қоршаған ортада микробтарды жою
- •6.3.1. Стерилизация
- •Судың қайнау температурасының атмосфералық қысымға тәуелділігі.
- •Автоклавтың жұмысын бақылау.
- •6.3.2. Дезинфекция.
- •Дезинфекциялық камералардың жұмысын бақылау
- •6.3.3. Асептика және антисептика.
- •Антисептиктердің жіктелуі.
- •Медицина саласындағы антисептиктерге қойылатын шарттар:
- •Стерильдеу, дезинфекциялау және профилактикалық антисептиканың айырмашылықтары.
- •6.4. Санитарлық микробиология
- •6.4.1. Су, топырақ, тұрмыстық заттарды микробиологиялық бақылау
- •6.4.2. Ауаны микробиологиялық бақылау.
- •6.4.3. Тағам өнімдерін микробиологиялық бақылау.
- •6.4.4. Дәрілік заттарды микробиологиялық бақылау .
- •7 Тарау. Инфекция туралы ілім
- •7.1. Инфекциялық процесс және жұқпалы ауру
- •7.1.2. Инфекциялық процестің сатылары мен деңгейлері
- •7.1.3. Жұқпалы ауру туралы түсінік
- •7.2. Инфекциялық процесс қоздырғыштары – микробтардың қасиеттері
- •7.2.1. Патогенді, сапрофитті және шартты-патогенді микробтар туралы түсінік
- •7.3. Патогенді микробтардың қасиеттері
- •7.3.1. Микробтардың патогенділік факторлары
- •7.3.2.Бактериялардың токсиндері.
- •7.3.3. Патогенділік факторларын генетикалық реттеу
- •7.4. Қоршаған орта факторларының организмнің реактивтілігіне әсері.
- •7.4.1. Инфекциялық процесс пайда болуы және дамуындағы макроорганизм реактивтілігінің рөлі.
- •7.4.2. Макроорганизмнің реактивтілігіне биологиялық және қоршаған ортаның әлеуметтік факторларының әсері.
- •7.8. Эпидемиялық процесс туралы түсінік.
- •Әртүрлі топтағы жұқпалы аурулардың механизмдері, берілу жолдары мен факторлары.
- •7.8.1. Жұқпалы аурулардың экологиялық – эпидемиологиялық классификациясы.
- •Жұқпалы аурулардың экологиялық – эпидемиологиялық классификациясы.
- •7.8.2. Конвенциялық (карантиндік) және аса қауіпті инфекциялар туралы түсінік
- •8 Тарау. Иммунитет туралы ілім және бейспецификалық тұрақтылықтың факторлары
- •8.1 Иммунологияға кіріспе
- •8.1.1. Иммунитеттің мәнісі және рөлі
- •8.1.2. Иммунология - жалпы биологиялық және жалпы медициналық ілім саласы
- •Медициналық иммунологияның жіктелуі.
- •8.1.3. Иммунологияның даму тарихы
- •Иммунология тарихының маңызды кезеңдері
- •8.1.4. Иммунологияның медицина саласындағы жетістігі
- •8.1.5. Иммундық жүйенің іс атқаруының негізгі принциптері мен механизмі
- •Иммундық жүйе мен антигеннің өзара әсерлесу принциптері.
- •8.1.6. Иммунитеттің түрлері
- •Иммунитет түрлерінің жіктелуі.
- •8.2. Ағзаның бейспецификалық тұрақтылығының факторлары
- •8.2.1. Тері және шырышты қабықшалар (механикалық қорғаныс)
- •8.2.2. Физикалық-химиялық корғаныс
- •8.2.3. Иммундыбиологиялық қорғаныс
- •8.2.3.1. Фагоцитоз
- •_________________________________________________________________________________________Еайланыстармен бейспецификалыќ , не арнайы рецепторлар8.2.3.2. Тромбоциттер
- •8.2.3.3. Комплемент
- •8.2.3.4. Лизоцим
- •8.2.3.5. Интерферон
- •8.2.3.6. Қан сарысуының қорғаныстық ақуыздары
- •9.1.2. Антигендердің қасиеттері
- •9.1.3.Антигендердің жіктелуі
- •9.1.4.Адам ағзасының антигендері
- •9.1.4.1.Адамның қан тобының антигендері
- •9.1.4.2.Гистосәйкестік антигендері.
- •9.1.4.3.Қатерлі ісіктің пайда болу механизіміне қатынасты антигендер.
- •Иммундық жауапқа қатынасатын жасушалардың негізгі cd- маркерлері
- •9.1.5.Микробтардың антигендік құрылысы.
- •9.1.5.1.Бактериялардың антигендері.
- •9.1.5.2. Вирустардың антигені
- •9.1.6. Антигендер макроорганизмге енген кезде болатын процестер.
- •9.2. Адамның иммундық жүйесі
- •9.2.1. Иммундық жүйенің құрлымдық және функционалдық элементтері
- •9.2.1.1. Иммундық жүйенің орталық органдары.
- •9.2.1.2. Иммундық жүйенің перифериялық органдары
- •9.2.1.3. Иммундық жүйе жасушаларының түрлері
- •9.2.1.3.1.Лимфоциттер
- •9.2.1.3.1.1. В-лимфоциттер
- •9.2.1.31.2.Т-лимфоциттер
- •.2.1.3.1.2.1. Т–хелперлер
- •9.2.1.3.1.2.2. Т-киллерлер
- •9.2.1.3.1.2.3. Табиғи киллерлер
- •9.2.1.3.2.4. Гамма-сигма т-лимфоциттер
- •9.2.1.3.2.Иммундық жүйенің басқа жасушалары
- •9.2.2. Иммундық жүйе қызметінің ұйымдастырылуы
- •9.2.2.1. Иммундық жүйе жасушаларының өзара әрекеттестігі
- •Негізгі цитокиндердің сыпаттамасы.
- •9.2.2.2. Иммундық жүйенің активтенілуі.
- •9.2.2.3. Иммундық жауапты супрессиялау
- •9.2.2.4. Иммундық жүйенің клондық құрылысының онтогенезі
- •10 Тарау. Иммунды жауап қайтарудың негізгі түрлері
- •10.1. Антидене және антидене түзу
- •10.1.1. Антиденелердің табиғаты.
- •10.1.2. Антиденелердің молекулалық құрылысы
- •Адамның иммундыглобулиндерінің басты сипаттары.
- •10.1.3. Иммундыглобулиндер сыныбының құрылысы және функционалдық ерекшеліктері
- •10.1.4. Антидененің антигендігі
- •10.1.5. Антигенмен антидененің өзара әрекеттестік механизімі
- •10.1.7. Иммундыглобулиндердің генетикасы
- •10.1.8. Антидене өндірілудің жүрісі
- •10.1.9.Антиденелердің әр түрлілігінің теориясы
- •10. 2. Иммунды фагоцитоз
- •10.3. Жасуша жанама түріндегі киллинг
- •10.3.1.Антиденетәуелді жасуша-жанамалы цитотоксикалық
- •10.3.2. Антиденетәуелсіз жасуша-жанамалы цитотоксикалық.
- •10.4. Гиперсезімталдық реакциялары
- •Аллергиялық реакциялардың патогензіне негізделген классификациясы ( Джелл және Кумбс бойынша, 1968).
- •10.5. Иммунологиялық есте қалу (жадында сақтау)
- •10.6.Иммунологиялық толеранттық
- •11 Тарау. Иммунитеттің орналасқан жеріне және түрлі жағдайларға байланысты ерекшеліктері
- •11.1. Жергілікті иммунитеттің ерекшеліктері
- •11.1.1. Терінің иммунитеті
- •11.1.2. Шырышты қабықтың иммунитеті
- •11.1.2.1. Ауыз қуысы иммунитетінің ерекшеліктері
- •11.2. Ағзада түрлі жағдайлар туған кездегі иммунитеттің ерекшелігі
- •11.2.1. Иммунитеттің бактериалық инфекциялар кезіндегі ерекшеліктері
- •11.2.2. Вирустарға қарсы иммунитеттің ерекшеліктері
- •11.2.3. Саңырауқұлақтарға қарсы иммунитеттің ерекшеліктері
- •11.2.4. Протозоалар тудырған ауруларға қарсы иммунитеттің ерекшелігі
- •11.2.5. Ішек құртына (гельминттерге) қарсы иммунитеттің ерекшелігі
- •11.2.6. Трансплантациялық иммунитет
- •11.2.7. Қатерлі ісіктерге қарсы иммунитет
- •11.2.8. Жүктіліктің иммунологиясы
- •11.3. Иммундық статус және оны бағалау
- •Иммундық статусты бағалау үшін қолданылатын сынамалар.
- •11.4. Иммундық жүйенің патологиясы
- •11.4.1. Иммунды тапшылықтар
- •11.4.1.1. Біріншілік, немесе туа біткен иммунды тапшылық
- •11.4.1.2. Екіншілік, немесе жүре пайда болған иммунды тапшылық
- •11.4.2. Аутоиммунды аурулар
- •Аутоиммунық аурулар.
- •11.4.3. Аллергиялық аурулар
- •11.4.3.1. I-типтес реакциялар (анафилактикалық)
- •Анафилаксия тудыру қабілеті бар заттардың мысалдары.
- •11.4.3.2.II-ші типтес реакциялар (гуморалды цитотоксикалық)
- •11.4.3.3.III-ші типтес реакциялар (иммундыкомплекстік)
- •11.4.3.4.IV-ші типтес реакциялар (т-лимфоциттердің жанамасымен)
- •11.4.4. Иммундыпролиферативті аурулар
- •Иммундыпролиферативті аурулардың классификациясы.
- •11. 5. Иммундыкоррекция
- •Иммундымодуляторлардың әсер ету бағытына және сипатына негізделген классификациясы
- •Біріншілік және екіншілік иммунды тапшылықтың даму механизімі бойынша иммундымодуляторлардың әсер ету мехнизімне негізделген классификация.
- •12 Тарау. Иммундыдиагностикалық реакциялар және олардың қолданылуы
- •12.1. Антиген-антидене реакциялары
- •12.2. Агглютинциялық реакциялар.
- •12.3. Преципитациялық реакциялар
- •12.4. Комплементтің қатынасуымен жүретін реакциялар
- •12.5. Бейтараптау реакциясы (бр)
- •12.6. Таңбаланған антидене мен антигендердің қатынасымен жүретін реакциялар
- •12.6.1. Иммундыфлюоресценция реакциясы - ифр (Кунс тәсілі)
- •12.6.2. Иммундыферменттік тәсіл немесе талдау ифт.
- •12.6.3. Радиоиммунды тәсіл (рит)
- •12.6.4. Иммундыблоттинг
- •13 Тарау. Иммундық әдіспен емдеу және алдын алу
- •13.1 Иммунды әдіспен алдын алу және емдеудің медицина тәжірибесіндегі мәні мен орыны
- •13.2. Иммундыбиологиялық препараттар (ибп)
- •13.2.2.Вакциналар
- •Вакциналардың жүйеленуі (а.А.Воробьев бойынша).
- •13.2.2.1. Тірі вакциналар
- •13.2.2.2.Өлі вакциналар
- •13.2.2.3. Молекулалық вакциналар.
- •13.2.2.4. Анатоксиндер (токсоидтар)
- •13.2.2.5. Синтетикалық вакциналар
- •13.2.2.6. Адъюванттар
- •13.2.2.7. Ассоциаланған вакциналар
- •13.2.2.8. Жаппай вакцинациялау тәсілдері
- •13.2.2.9. Вакцина қолданудың нәтижелі болуының жағдайлары
- •13.2.2.10. Қазіргі кезде қолданылатын вакциналардың жалпы сипаттамасы
- •Иммундыпрофилактикада қолданылатын негізгі вакциналардың тізімі.
- •13.2.2.11. Вакцинаны егудің көрсетімі мен қарсы көрсетімдері
- •13.2.2.12. Вакцина егудің күнтізбесі
- •13.2.3. Бактериофагтар
- •13.2.4. Пробиотиктер
- •13.2.5.Спецификалық антиденелердің негізінде жасалған иммундыбиологиялық препараттар.
- •13.2.5.1.Иммунды қан сарысулар. Иммундыглобулиндер.
- •13.2.5.2.Моноклоналды антиденелер
- •13.2.5.3. Иммундытоксиндер. Иммундыадгезиндер
- •13.2.5.4. Абзимдер
- •13.2.6. Иммундымодуляторлар
- •14. 2.7. Адаптогендер.
- •13.3. Вирустық инфекциялардың спецификалық профилактикасы
- •13.3.1. Вирустың инфекциялардың спецификалық алдын алуда енжар (пассивті) және белсенді (активті) иммундаудың рөлі
- •Вирустық инфекцияларды емдеу және алдын алу үшін пассивті иммундау
- •Спецификалық иммундыглобулиндік препараттар
- •Жаңа буындық вакциналардың жалпы сипаттамасы
7.3.3. Патогенділік факторларын генетикалық реттеу
Бактериялардың патогенділігінің полидетерминанттылық сипаты бар және бір топ гендермен бақыланады. Патогенділік факторлардың генетикалық детерминанттарының көпшілігі функциональды байланысқан гендер топтарының жекеленген кластерлері түрінде хромосомаларда орналасады. Геномның көпшілік бөлігі осындай кезекшілдігімен ерекшеленеді, ол өз кезегінде олардың шығу тегінің бөгде екені туралы болжам айтуға мүмкіндік береді. Оларға ұқсас құрылымдар плазмидаларда да табылған.
Бұл кезде хромосомалар мен плазмидалар арасындағы функцияларының өзгеше бөлінуі байқалады. Мысалы, шигеллалар мен энтероинвазиялық ішек таяқшаларының плазмидалық гендері қоздырғыштардың эпителиямен өзара әрекеттесуін қамтамасыз етеді, ал хромосомалық гендер – бактериялардың ішек ішінде және тіндерде тіршілік етуін және өсіп-өніп көбеюіне жауап береді. Осындай мәліметтер «аралдардың» (islands) немесе патогенділік «аралдары»(islets) және 3-типтегі патогенділік факторларының секрециялық жүйесі туралы концпеция ұсынуға мүмкіндік берді.
Патогенділік «аралшалар» дегеніміз – ол тек қана бактерияларда табылған, вируленттіліктің дискретті (оқшауланған, жеке топтардан құрылған) гендерінен тұратын, ДНҚ-ң тұрақты және тұрақсыз учаскелері. Олар патогенсіз бактериялардың жақынтуыстас түрлерінде болмайды
ДНҚ-ның бұл фрагменттері негізгі геномнан G+C – нің пайыздық құрамымен айрықшаланады, олар нуклеотидтік тізбек кезегінің азғана тура қайталануымен сипатталады (фланкирленеді). Мұндай патогенділік «аралшалар»көбінесе фагтық интегразалардың, транспозалардың крипталық және де функциялық гендерін немесе мобильді генетикалық элементтерге жатқызылатын IS-элементтерді өзімен бірге алып жүреді. «Аралшалардың» құрылымдық ұйымдасуы әрқилы болуы мүмкін, өйткені вируленттілік гендері транспозондардың IS-элементтердің немесе бактериофагтар геномының құрамына жиі қосылып отырады. Патогенділік «аралшаларының» детерминанттарының бактериялардың бір немесе туыстас түрлерінің арасында конъюгациялық, трансдукциялық және трансформациялық жолмен таралу қабілеттілігі бар. Бұл гендердің интеграциялануы, стабилизациялануы және экспрессиялануы туыстас патогенсіз түрлердің арасында жаңа, соның ішінде вируленттілік қасиет қалыптасуына негіз болады. Адгезиндік, инвазиялық қасиетке, әр түрлі типтегі токсиндерге, дәрілерге төзімділік қасиетіне, секрециялау жүйесінің ақуыздарына ж.т.б. жауап беретін патогенділік «аралшалары» белгілі.
Өзінің потенциалды нысанасына жету алдында патогенділік факторлар негізгі екі тосқауылдан өтеді – цитоплазмалық мембранадан және өндіруші-микробтардың жасушалық қабырғасынан. Бұл кезде секрецияланғаннан кейін олардың көпшілік бөлігі функциялық белсенділікке ие болады. Сондықтан үшінші типті секреция жүйесіне үлкен көңіл бөлінеді.
3-типті секреция жүйесі бактериялардың цитоплазмасынан макроорга-низмнің эукариоттық жасушаларының цитозоліне патогенділіктің эффекторлы молекулаларын бірэтапты тасымалдауға жауапты
Сондай-ақ бұл жүйе макроорганизмнің эукариоттық жасушасына протеиндерді тасымалдауға қатысатын, бактериялық жасуша бетінде супермолекулалық құрылымдар құрастырылуын қамтамасыз етеді. Бұл жүйенің эффекторлық ақуыздарының секрециялануы қоздырғыштың ие жасушасымен жанасқаннан кейін басталады, сондықтан оны секреция жүйесімен контакт-тәуелді деп атайды.
Патогенділік «аралшалар» айырмашылығы бар бірнеше фрагменттерді өзіне қоса алады.Вируленттілік гендерінің экспрессиясы индуцибельді сипатта болады және сыртқы ортаның жағдайымен, қоздырғыштың жасуша сыртында немесе ішінде орналасуымен байланысты. Бактерияларда патогенділік факторларының фенотиптік көріністерін реттеудің бірнеше жүйесі анықталған. Оларды детерминенттейтін гендер, әдетте, репрессияланған.Олардың қосылуы немесе ажыратылуы сыртқы ортадан түсетін сигналдардың әсер етуінен болады.Осындай сигналдарға ортаның биохимиялық құрамының өзгеруі, оның рН, температурасы, осмостық қысымы т.б. жатады. Микробтар жаңа жағдайларға бейімделеді және жасуша ішінде немесе сыртында орналасуына байланысты өзінің метаболизмін өзгертеді.Әдетте олар қандай микроортада және инфекциялық процесс дамуының қандай сатысында тұрғанын білу үшін аталған сигналдардың біреуін немесе бірнешеуін пайдаланады. Мысалы, инвазиялық гендер әдетте инфекциялық процестің алғашқы сатысында іске қосылыды, бірақ бактериялар жасушаға енгеннен кейін басылып қалады. Микробтың жаңа, өзгерген жағдайға бейімделу процесі екі компонентті бейімдеуіш жүйемен бақыланады. Бұл жүйелер ақуыздардың екі типінен тұрады: сыртқы ортадан қабылдайтын және жасуша ішіне сигнал жіберетін жасушалық мембрананың сенсорлық ақуызы және де реттеуші цитоплазмалық ақуыз, ол транскрипциялаудың активаторы немесе репрессоры бола тұра, хромосомалар мен плазмидалар гендерінің транскрипциясын тікелей реттейді. Сенсорлық ақуыздың жасуша ішілік домені табиғаты бойынша – гистидинкиназа. Сенсордың аутофосфорилирленуі тиісті сигнал ретінде шығуы мүмкін. Фосфат-қалдықтың белок-регулятордың аминдық топтарына ауысып баруы ақуыз-регулятордың ДНҚ-ның спецификалық реттілігін байланыстыратын қабілеттілігін өзгертеді, ал олардан транскрипциялану басталады. Осындай тізбекше реттіліктерінде ақуыз-регулятормен байланысуға қажетті бастапқы консервативті учаскелер болады. Вируленттік гендердің топтарын (регулонды) жалпы сигналға қосу және күшейту бірнеше сатыда іске асады және каскадты принципте атқарылады. Кейбір жағдайларда осы гендердің әрқайсысы бір-біріне тәуелсіз экспрессиялануы мүмкін.
Екі компонентті реттеуіш жүйеден басқа транскрипциялануды реттеуіш жүйелер бар. Ең толық зерттелген транскрипциялануды реттеуші Aro А-тұ-қымдастығы. Мұндай атау арабинозалық оперонның функциясын бақылайтын E.coli-дің ara C генінің өнімімен байланысты. Осы топтың ақуыздарының иіні болады, ол гендердің спецификалық ДНҚ-фрагменттерімен байлансысады да, гендердің транскрипциялануын күшейтеді.
Реттеуші механизмге, глобальді регуляторлық жүйе ретінде қарстырылатын және де вируленттілікті экспрессиялау үшін пайдаланатын, ДНҚ-ң топологиясын да жатқызады.Жоғарыда көрсетілген процесс, молекуланың супер-бұралу деңгейін реттейтін және сырттан келетін белгілі сигналға жауап қайтаратын, топоизомеразалар мен гистонтәріздес ДНҚ байланыстырушы ақуыздар арқылы іске асады. Осындай сигналдар тиісті гендердің транскрипйиялануына әсер етеді.
Осындай реттеуші механизмдердің барлығы өзара байланысты болады. Олардың әрқайсысының маңыздылығы тұрақты түрде өзгеріп отырады.
Патогенділік «аралшаларының» тұрақсыздығы, әрі олардың тұрақтылығы бактерияларға тиісті адаптивтік артықшылық жасауына мүмкіндік береді. Инфекциялық процестің тиісті сатысында жоғарғы вируленттілік бактериялар үшін пайдасыз болуы мүмкін. Патогенділік «аралшаларының» тұрақсыздығы инфекция қоздырғышының барлық популяциясының вируленттілігін төмендетуге әсер етеді. Олардың делециясы қатар орналасқан гендердің экспрессиясын күшейтуі мүмкін.
Сол кезде патогенділіктің кейбір факторлары бактериялар үшін адаптивтік болып табылады, сондықтан олар стабильді патогенділік «аралшаларында» кодталуы керек. Соңғылардың бөтенділігі оларға үлкен тұрақтылық қасиет береді, өйткені хромосомаға интеграцияланған ДНҚ жақынтуыстас микроорганизмдердің ДНҚ-мен рекомбинациялануға қатыспайды, сондықтан олар бактерияның популяцияларында ұзақ уақыт сақталады.
Вируленттіліктің циклдік фенотиптік немесе модификациялық өзгеруі микробтар тіршілігінің организмдік стадиясынан организмнен тыс жағдайына ауысқанда болады. Иммунды организмде және одан тыс жағдайда әлсіз вирулентті резервациалық штамдар қалыптасады. Иммунитет қалыптасуы барысында соңғыларынан қайтадан резервациялық штамдар пайда болады. Вируленттіліктің тұрақты өзгеруі мутациялық және рекомбинациялық жағдайда пайда болады, және де микробтың генотипінің өзгеруімен байланысты.
Инфекциялық процесс барысында патогенділік факторларды кодтайтын гендердің қайта құрылуы молекулалық деңгейде жүреді, бірақ популяциялық деңгейде эпидемиялық немесе резервациялық штамдардың табиғи іріктелуіне жағдай жасалады. Кворумды тану принципінің арқасында бактериялар «сөйлесу» қабілеттілігіне ие болады. Кворум сенсинг – ол бактериялардың химиялық сигналдық механизмі, соның арқасында жаңа тіршілік ортасына түскеннен кейін олар өзіне тәріздестерді есептейді. Сол өңірде бактериялар көп болған сайын, олар сонша көп химиялық сигналдар бөліп шығарады. Химиялық сигналдардың концентрациясы көп болған сайын, бактерияларда оны қабылдаушы сонша көп рецепторлар жұмыс жасайды. Егер де көп болған (кворум) жағдайда, олар патогенділік факторларды синтездей бастайды және басқыншылық вируленттік түрге айналып, макроорганизмнің иммундық жүйесімен күресе алатын болады. Егер де күші жетпесе, бактериялар армиясы жасырынып отырады да, қолайлы сәтті күтеді. Кворум – сенсингтің механизмін білу жұқпалы ауруларды, соның ішінде антибиотикке төзімді штамдары қоздырғандарын, жаңа тұрғыдан емдеуге мүмкіндік береді.