- •1. Сінтаксіс як раздзел граматыкі. Асноўная сінтаксічныя адзінкі сінтаксісу. Віды і сродкі сінтаксічнай сувязі.
- •2. Словазлучэнне: характэрныя асаблівасці, суадносіны са словам і сказам, тыпалогія.
- •3. Віды падпарадкавальнай сувязі ў словазлучэнні. Асаблі-васці дапасавання і кіравання ў сучаснай беларускай літа-ратурнай мове.
- •4. Сказ як асноўная сінтаксічная адзінка: катэгарыяльныя адзнакі, функцыі ў мове. Аспекты вывучэння сказа.
- •5. Тыпы сказаў паводле мэты выказання. Адносін выказвання да рэчаіснасці, інтынацыйнага афармлення.
- •6. Дзейнік як галоўны член сказа. Тыпы дзейнікаў і спосабы іх выражэння.
- •7. Выказнік як гал. Чл.Сказа. Тыпы выказ. І сп. Іх выражэння.
- •8. Каардынацыя выказніка і дзейніка ў ліку і родзе.
- •9. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам. Размежаванне дзейніка і выказніка пры выражэнні іх пэўнымі граматычнымі формамі.
- •10. Дапаўненне, яго віды. Спосабы выражэння
- •11. Азначэнне, яго віды. Выражэнне дапас і недапас азнач.
- •12. Прыдатак як разнавіднасць азначэння. Размежаванне прыдатка і паяснёнага слова. Злучок і двукоссе пры прыдатку.
- •13. Акалічнасці, іх віды і спосабы выражэння.
- •14. Аднародныя члены сказа: прыметы аднароднасці, выражэнне, спосабы сувязі і сэнсава-сінтаксічныя адносіны, закрытыя і адкрытыя аднародныя рады.-
- •15. Аднародныя і неаднародныя азначэнні.
- •16. Абагульняльныя словы пры аднародных чл сказа: семантыка, сінтакс. Функц, марфалаг выраж; зн прыпынку.
- •17. Адасобленыя члены сказа: паняцце, умовы адасаб-лення. Адасабленне дапас і недапасав азначэнняў.
- •18. Умовы адасаблення прыдаткаў і правілы ўжывання знакаў прыпынку пры іх.
- •19. Адасабленне акалічнасцей.
- •20. Адасабленне дапаўненняў і далучальных канструкцый
- •21. Параўнальныя звароты. Знакі прыпынку пры параўнальным звароце і падобных да яго канструкцыях.
- •22. Зваротак: сувязь са сказам, інтанац афармленне, грамат выр, функцыі ў маўленні. Знакі прыпынку пры зваротку.
- •23. Пабочныя канструкцыі. Падзел іх паводле структуры, марфалагічнага выражэння і суадноснасці з тыпамі сказаў, значэння.
- •24. Устаўныя канструкцыі, іх адрозненне ад пабочных. Знакі прыпынку пры ўстаўных канструкцыях.
- •25. Аднасастаўныя выказнікавыя асабовыя сказы: пэўна-, няпэўна-, абагульнена-асабовыя сказы, формы выражэння ў іх выказніка.
- •26. Аднасастаўныя выказнікавыя неасабовыя сказы: бесасабовыя і інфінітыўныя сказы, формы выражэння ў іх выказніка, семантычныя разнавіднасці.
- •27. Намінатыўныя сказы: характэрныя прыметы, выражэнне дзейніка, разнавіднасці паводле значэння, адрозненне ад іншых простых сказаў.
- •28. Канструкцыі, што прымыкаюць да намінатыўных сказаў, і іх характарыстыка.
- •29. Няпоўныя сказы і іх тыпы. Адрозненне няпоўных сказаў ад падобных да іх іншых сказаў.
- •31. Парадак слов ў сказе. Сэнсавае, граматычнае і стылістычнае значэнне парадк слов.
- •32. Складаназлуч. Сказ: сродкі сувязі частак, сэнсавыя адносіны (і іх прыватныя значэнні) паміж часткамі, адкрытая і закрытая структура, знакі прыпынку.
- •33. Складаназалежны сказ: агульнае паняцце, сродкі сувязі даданай часткі з галоўнай. Знакі прыпынку ў складаназалежным сказе (сс).
- •34. Складаназалежныя сказы з даданымі дзейнікавымі і даданымі дапаўняльнымі часткамі.
- •35. Складаназалежныя сказы з даданымі выказнікамі і даданымі азначальнымі часткамі.
- •36. Складаназал. Ск. З дад. Акалічнаснымі ч-камі
- •37. Складаназал. Ск. З дад. Параўнальнымі і дад. Далучальнымі часткамі.
- •38. СЗалС з некалькімі даданымі часткамі.
- •39. Бяззлучнікавыя складаныя сказы, іх тыпы. Знакі прыпынку ў бязз. Скл.Сказах
- •40. Складаныя сказы з рознымі відамі сувязі. Знакі прыпынку ў іх.
- •41. Простая мова, яе прызначэнне і адметныя рысы. Формы простай мовы.
- •42. Простая мова, яе прызначэнне і адметныя рысы. Формы простай мовы. Знакі прыпынку.
- •43. Ускосная мова, яе прызначэнне і адметныя рысы. Правілы змены простай мовы ўскоснаю.
- •44. Пунктуацыя. Прынцыпы суч. Бел пунктуацыі. Класіфікацыя знак. Прыпынку паводле ф-цыі.
32. Складаназлуч. Сказ: сродкі сувязі частак, сэнсавыя адносіны (і іх прыватныя значэнні) паміж часткамі, адкрытая і закрытая структура, знакі прыпынку.
(СС) - гэта такі складаны сказ, у якім прэдыкатыуныя часткі звязаны злучальнымі злучнікамі (злучальнай сувяззю).
Злучнікі вызначаюць хар-р адносін паміж часткамі СС; гэтыя адносшы могуць быць спалучальныя, супастауляльныя, пералічальна-размеркавальныя, далучальныя.
У сэнсавых адносінах часткі СС неаднолькавыя: яны могуць быць адносна самастойныя і узаемаабумоуленыя. Густы туман пакрыу зялёны луг, і першай песняй празвінела птушка.
На сувязь і узаемаабум-сць частак СС паказваюць розныя сродкі, якія, як і злучнікі, удзельнічаюць у аб'яднані іх у адно цэлае:1) наяунасць у першай частцы агульнага члена сказа: А над галавой зіхацелі асенія зоркі і свяціу месячык -поуня. 2) наяунасць у наступнай частцы займеннікау і прыслоуяу, суадносных з назоунікамі папярэдняй часткі Мінула восень, а за ею прыйшла з марозамь зіма.3) пропуск у другой частцы членау сказа, якія ёсць у 1: Яны [жоравы] здаваліся цяпер сярэбранымі, а крылы - нібыта празрыстымі. 4) пауторныя злучнікі перад кожнай часткай: І туман адпаузае у дрыгву клубамі,I жывіцаю пахне спрадвечны бор.
СС могуць мець адкрытую або закрытую структуру у адпаведнасці з будовай частак і характарам адносш паміж імі. Адкрытую структуру маюць сказы са спалуч. і пераліч. адносінамі. Лагодна ша-лясцяцъ лясныя дрэвы, ды дробны дожджык цярушыцца аднекулъ зверху. Закрытую структуру маюць сказы з супаст. і далучальнымі ад-носінамі. Мне рукі азяблыя полымя грэла, а роднае слова сагрэла душу.
Прэдыкатыуныя часткі СС: 1. СС са спалуч. часткамі. звязваюцца спалуч. злучнікамі I, ды = і злучальнымі словамі потым, затым, пасля, якія паказваюць на часавыя адносіны – адначасов.і або пасляд.. На адносіны адначас. і пасляд. паказваюць і трывальна-часавыя формы дзеясловау-выказнікау. Зашуміць высокая пшаніца, і зацвіце блакітны лён.
2.СС з супастаул. часткамі. Супастауляльныя часткі СС звязваюцца злучнікамі а, ж (жа), але, ды (=але), аднак, затое, толькі, якія паказваюць на супастауляльныя адносіны. Супаст. адносіны маюць разнавіднасці: уласна супаст-я (Супаст-ца дзеяні, з'явы, факты, прадметы, прыметы, якія адрозніваюцца паміж сабой. Воук не пастух, а свіня не агародніца) і супрацьпастаул. (паведамляецца пра супрацьлеглыя дзеяні, з'явы, якія супярэчаць адна другой. Кожны прауду знае, ды не кожны яе любіць)
3. СС з пералічальна-размеркавальнымі часткамі. Яны (часткі) СС звязваюцца злучнікамі і - і, ні - ні, або, або - або, ці,ці - ці, то - то, не то - не то, ці то - ці то, якія выражаюць адносіны пералічэння, чаргавання або узаемавыключэння з'яу ці падзей. То сцюжа, то марозы, то навальніца, дождж, то часам у дарозе захопіцъ змрок і ноч.
4. Сз сказы з далучальнылп часткамі. звязваюцца злучнікамі а то,і то, ды і, ды і то, прычым, прытым,і таму, а таму . У ролі далучальных злучнікау часта ужываюцца спалучальныя і супастауляльныя злучнікі і, ды, а, але. На дварэ ужо цёмна, ды яшчэ дождж лье як з вядра.
Знакі прыпынку: Коска ставщца паміж спалучальнымі, супастауляльнымі, пералічальна-размеркавальнымі і далучальнымі часткамі СС: Неба амаль бясхмарнае, аднак у паветры стаяла не то нейкая імгла, не то туман не паспеу яшчэ пасля ночы рассе-яцца. Коска не ставіца:а) калі спалучальныя часткі маюць агульныя члены сказа ці агульныя службовыя і пабочныя словы: Відаць, тут быу нядауна ра-монт і яшча не паспелі зрабіць парадку. б) калі спалучальныя часткі маюць форму неразвігых або маларазвітых намінатыуных і безасабовых сказау: Блякла-сшяе неба і чырвань галін. в) калі спалучальныя часткі маюць пытальную або клічную інтанацыю: Ноч плыве ці белы дзень пагас?г) калі выказшк або звязка састаунога выказніка, якія ёсць у першай частцы, у другой апушчаны: На вуліцы было хмарна і у хаце цёмна.д) калі дзейнік другой часткі выражаны займеннікам сам, суадносным з дзейнікам першай часткі Крушынскі спыніу каня і сам стау азірацца навокал. Кропка з коскай ставіца паміж развітымі часткамі, якія маюць свае знакі прыпынку. У лесе, недалёка ад вёскі, было змрочна і ціха; затое у вёсцы, ярка асветленай электрычнымі агнямі, чуліся песні, музыка. Працяжнік ставіца:а) калі другая частка абазначае хуткую змену падзей, а першая мае будову намінатыунага сказа: Момант - і у веснічках паказалася Аленка... б) калі паміж часткамі з прычынна-выніковымі і умоуна-выніковымі адносінамі існуе працяглая пауза: Давайце прагуляемся па нашых мясцшах - і у вас адразу зменіца уяуленне аб іх.