3.Функцыі і прынцыпы гістарычнаго пазнання

Важная роля належыць прынцыпам навуковага гістарычнага пазнання. Сучасныя гісторыкі выкарыстоўваюць такія асноўныя прынцыпы навуковага даследавання, як аб'ектыўнасць, гістарызм, сацыяльны падыход.

Прынцып аб'ектыўнасці азначае разгляд гісторыі адпаведна аб'ектыўным заканамернасцям; абапірацца на факты, не скажаючы і не падганяючы іх пад загадзя створаныя схемы; вывучаць кожную з'яву ў сукупнасці яе станоўчых і адмоўных бакоў, незалежна ад адносін да іх.

Прынцып гістарызму патрабуе, каб кожная падзея раз-глядалася толькі ў гістарычным развіцці, у сувязі з іншымі падзеямі і канкрэтным вопытам гісторыі.

Прынцып сацыяльнага падыходу азначае адмаўленне ад былой партыйнасці ў вывучэнні гісторыі. У адпаведнасці з гэтым прынцыпам у развіцці гістарычнага працэсу разгля-даюцца праявы розных сацыяльных, класавых і партыйных інтарэсаў, праўдзіва паказваюцца іх супярэчнасці і шляхі пераадольвання.

Гісторыя, як і іншыя навукі выконвае шэраг фунцый у адносінах да функцыявання грамадства ў цэлым.

1.Фун-я сацыяльнай памяці.Сутнасць- захаванне і накапленне ў памяці чалавецтва вопыту

папярэдніх пакал. (гістарычных ведаў)

2.Навукова пазнавальная. Дадзеная фун-я хар-на для ўсіх навук, яе сутнасць –прадстаўленне грамадству неабходных ведаў для правільнага вырашэння існуючых праблем.

3.Выхаваўчая фун-я гісторыі. Сутнасць-фарміраванне патрыяцізму з ўлікам агульначалавечых каштоўнасцяў.

4.Ідэялагічна-палітычная фун-я. Сутнасць-гісторыя выступае ў якасці падмурка той ці іншай існуючай ідэялогіі.

4.Метады гістарычнага пазнання

У межах гістар разнання прымян як агульна навуковыя метады, так і спецыяльна гістар. Да агульнанавуковых метадаў адносяць:

1.Агульнанавуковыя прыёмы:

1.Сінтэз-абагульненне і вывучэнне на падставе прыватных з'яў.

2.Аналіз-драбленне на пэўныя часткі, элементы.

3.Дэдукцыя-працэс разглядаецца ад праватнага да агульнага.

4.Індукцыя- працэс разглядаецца ад агульнага да праватнага.

2.Метады імперычнага пазнання.

Да якіх адносяць назіранне, вымярэнне, эксперымент.

Эксперымент- як метад гістар даследвання з'яўляецца сумненым таму, што нельга цалкам днавіць гістар рэяльнасць.

3.Метад тэарытычнага пазнання.

1.Сістэмнае вывуч з'яў

•Асновавытворчы элемент

•Іх ўзаемасувязі

2.Ідэалізацыя- адмаўленне пэўных фактаў якія на думку даследчыка не маюць істотнага значэння.

Адпаведна тэарэтызацью робіцца на падставе пэўных ідэяльных якасцяў з'яў.

3.Фармалізацыя-адзначае, што асноўная ўвага фармальнай структ гістар рэяльнасці.

4.Новыя навуковыя метады.

•Функцыянальны аналіз. Сутнасць-вывучэнні функцыі якая выконвае у межах целага асобныя часткі.

•Структурна сістэмны метад азначае дапаўненне сістэмнага падыходу у вывучэнні унутраных працэсаў тых ці іншых структур, элементаў сістэмы.

5.Спецыяльна гістарычны метад.

1.Традыцыйна гістар метад.

2.Новыя гістар метады.

5.Асноўуныя этапы развіцця гістарычнай навукі

1.Развіцце навукі ў старажытным грамадстве характэрыауецца міфалагізацыяй гіст. ведаў,

тэорыяй абтым, што за стагоддзе развіцця чалавецтва. засталося ў мінулым. Найболын значны ўклад у развіцце гісторыі, як навукі унеслі: Герадот, Фукідыд

2.Сярэднявечча

Характэрызуецца правідэнцыяналізмам.(падзеі абуіоўлены не чалавекам а богам) => тыя ці шншыя працэсы выяўляліся ў межах эмперычнага падыходу, г.зн. простае апісанне педзей. Тэарэтыкам парвідэнцыяналізму быў Аўгусцін Блажэнны (354—430 г.н.э.)

3.Новы час

характэрызуецца дэсакталізацыяй гіст працэсу (поіскі прычын у рэальнасці) Узнікла шмат тэорый і канцэпцый (марксісцкая, цывілізацыйная), Гісторыкі – К.Маркс, Гегель, Віко і інш.

4.Найноўшы час

У гэты час назіраецца ўзнікненне нетрадыцыйных гістарычных канцэпцый (канцэпцыя Гумілёва аб развіцці этнаса, канцэпцыя Сарокіна) Тойбель, Вебер.