Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
История Беларуси (шпоры)распечатать.doc
Скачиваний:
16
Добавлен:
17.04.2019
Размер:
588.8 Кб
Скачать

54.Правядз фарсир-ай индустр-цыи, яе асабл-сци и выники.

В руководстве партии и страны формир-ся 2 осн стратегии эк-го развития – Бухарина и Сталина. Стратегия Бухарина предполагало развиие страны в рамках НЭПа, кот отрицала путь повышения промышл-х или резкого снижения с/х-ых цен, повышения налогооблож-я крестьян. Сталин склонялся к нереальности вывода об одновре-менном и равномерном движении к целям. Строит-во материально-технической базы соц-зма осущ-ось на основе плановой эк-ки.Начиная с 1926г и до конца 1-ой пятилетки основное внимание уделяли развитию лёгк и пищевой промыш-сти. Разверну-лось строит-во новых промыш-х предпр-й , в Б-си возникли новые отрасли промыш-сти. В период 2-ой пятилетки промыш-сть занимало ведущее место Появились отрицат-е результаты командной эк-ки. Много вниман уделялось развит машиностроения и хим промыш-ти. Зарожд-ся автомобильный транспорт, развив-ся рыночный. Функционировали и ср-ва связи. Развив-ся гражданская авиация. Для успешного проведения индустр-ции в республике важное значение имели эк-ие связи с др республиками СССР. Хоз-ые связи с союзными республиками ускоряли создание единой админи-стративно-командной эк-ой сис-мы. 17.09.1939 Зап. Б-сь была присоединена к БССР. К к.30-х гг в Б-си была реализована сталинская модель гос соц-зма, характериз-щаяся огосударствлением пр-ва, ликвидацией частной собств-сти, монополией гос-ва на ср-ва массовой инф-ции, контролем за общ-вом со стороны органов госбезопасности.

55. Калектывізацыя сельскай гаспадаркі на Беларусі.

Цяжкія ўмовы працы і быту сялян, раздробленасць зямельных участкаў, прымітыўныя прылады працы, што стрымлівала агульнае эканамічнае развіццё краіны.

У пачатку нэпа савецкая ўлада падтрымлівала гаспадарчыя памкненні сялян, заахвочвала пошук форм калектыўнага гаспадарання на зямлі, прадастаўляла права на зямлю як калектыўным, так і аднаасобным гаспадаркам.

З першых гадоў савецкай улады ствараліся і вытворчыя кааператывы, калектыўныя гаспадаркі.

Калгасы разглядаліся ў асноўным як форма арганізацыі бяднейшых пластоў насельніцтва.

У 20-я гады, як бачна, быў сапраўды значны ўздым сялянскай гаспадаркі, які сведчыць аб дабратворных выніках нэпа.

Камуністычная партыя і Савецкая дзяржава распрацавалі палітыку калектывізацыі сельскай гаспадаркі.

Калектывізацыя сельскай гаспадаркі – палітыка Камуністычнай партыі і Савецкай дзяржавы, якая была накіравана на аб’яднанне дробных сялянскіх гаспадарак у буйныя сельскагаспадарчыя прыдпрыемствы.

Iмкнуліся вырашыць адразу дзве задачы: у кароткія тэрміны правесці калектывізацыю вёскі і ўзяць у яе сродкі для патрэб індустрыялізацыі і абароны краіны.

Пачатак рэалізацыі такога курсу паклаў хлебанарыхтоўчы крызіс. Акрамя таго, у гарадах пачаліся перабоі ў забеспячэнні прадуктамі.

Закрываліся рынкі, уводзілася абкладанне сялянскіх гаспадарак дадатковымі падаткамі.

У Беларусі ў падтрыманні палітыкі “правага ўхілу” быў абвінавачаны нарком земляробства Дз. Прышчэпаў, старшыня ЦВК БССР А. Чарвякоў і інш.

Масавая калектывізацыя выклікала супраціўленне кулацтва. У гэтых умовах партыя перайшла ад палітыкі абмежавання і выцяснення кулацтва да палітыкі ліквідацыі кулацтва.

Разгарнулася кампанія па суцэльнай калектывізацыі і ліквідацыі кулацтва як класа, прымусу і раскулачвання серадняка, закрыцця цэркваў, рынкаў.

Раскулачваць пачалі не толькі кулакоў, але і сераднякоў, якія не хацелі ўступаць у калгасы.

Метады, якімі ажыццяўлялася калектывізацыя вёскі, абагуленне сялянскіх гаспадарак, прывялі да таго, што вясной 1932 г. замест суцэльнай калектывізацыі адбыўся чарговы масавы выхад сялян з калгасаў.

У выніку дапушчаных памылак у эканамічнай палітыцы ў 1932–1933 гг. краіну ахапіў масавы голад, які забраў жыцці многіх людзей.

Да канца 30-х гадоў калектывізацыя ў Беларусі была звершана, кулацтва як клас ліквідавана.

Сельская гаспадарка фінансавалася па рэшткавым прынцыпе. Іншая справа – 70–80-я гады, калі дзяржава атрымала магчымасць фінансаваць аграрны сектар эканомікі на ўзроўні сучасных патрабаванняў. Сельская гаспадарка Беларусі ў гэтыя гады па вытворчасці прадукцыі на душу насельніцтва стала ў шэраг з сельскай гаспадаркай развітых дзяржаў свету.