54. Асаблівасці і вынікі палітыкі сацыялістычнай індустрыялізацыі на Беларусі.

Лічыцца, што аднаўлене народнай гаспадаркі да пачатку 1926 г. у асноўным завяршылася. Аднак дасягнуты даваенны ўзровень вытворчасці не мог задаволіць патрэбы дзяржавы.

Вельмі востра стаяла ў рэспубліцы праблема інжынерна-тэхнічных кадраў, кваліфікаваных рабочых.

Гэта перашкаджала развіццю народнай гаспадаркі рэспублікі.

Сацыялістычная індустрыялізацыя – гэта палітыка, якая мела галоўнай мэтай стварэнне матэрыяльна-тэхнічнай базы сацыялізму, пераўтварэнне СССР у эканамічна незалежную дзяржаву з магутным эканоміка-вытворчым, навукова-тэхнічным і абаронным патэнцыялам.

Па сваёй прыродзе індустрыялізацыя ў СССР не магла абмежавацца ні маштабамі асобных галін, ні тэрыторыяй асобных рэспублік ці раёнаў.

На Беларусі меліся і свае асаблівасці, і свае цяжкасці.

Правядзенне індустрыялізацыі патрабавала вялікіх сродкаў. На дапамогу ці крэдыты іншых дзяржаў разлічваць не даводзілася.

У прамысловасць накіроўвалася частка сродкаў, атрыманых ад сельскай гаспадаркі.

Важныя змены адбываліся ў структуры капітальнага будаўніцтва.

Вынікі, дасягнутыя прамысловасцю БССР у першыя гады індустрыялізацыі, стварылі неабходныя перадумовы для далейшага развіцця прамысловых галін.

Аднак Беларуская ССР уласнымі сродкамі не магла забяспечыць неабходнае фінансаванне капітальнага будаўніцтва.

Тым не менш індустрыялізацыя ішла хутка, прамысловасць рэспублікі развівалася дастаткова высокімі тэмпамі.

Рабочы клас Беларусі разгарнуў спаборніцтва за авалоданне новай тэхнікай, уздым тэхнічнай пісьменнасці.

Нягледзячы на працоўны ўздым і высокія тэмпы індустрыялізацыі, заданні другой і першых гадоў трэцяй пяцігодак таксама не былі выкананы.

У агульным комплексе эканамічнага развіцця Беларусі важная роля належала развіццю і рэканструкцыі транспарту.

Адбыліся некаторыя станоўчыя змены і ў матэрыяльным становішчы насельніцтва.

Узровень жыцця людзей хаця і павышаўся, але ўсё яшчэ заставаўся нізкім, як у іншых рэспубліках СССР.

54.Iндустрыялịзацыя у бсср, шляхị правядзення ị вынịкị.

1 сусв. Вайна ị грамадзянская вайна прывлị да велịзарных разбурэнняу у Расịị, на Бел. Сяляне сталị патрабаваць права свабодна распарадж. Зямлей ị прадукц. Сваей працы, а т. с. выказвалị незадавол. харчразверсткай. Яны усе часцей супрацịулялịся прадстаунịкам улады, а у розных рэгịенах краịны успыхịвалị паустаннị: Першай антыкрызịснай мерай НЭПа стала замена харчразверсткị натур. Падаткам. Падатак першапач. Складау 20% ад чыстага прадукту, а затым быу зменьшаны да 10% (з 1924г. стау збịрацца грашыма).Селянịн атрымау права свабоднага выбару формы апрацоукị ị гарантыю землякарыст.

З адменай дэкрэта аб нацыяналịзацыị усей прамысловасцị ажыц. дынацыяналịзацыя дробнай ị часткị сярэдняй прамысловасцị ị вяртанне яе былым уладальнịкам. Адбылася грашовая рэформа (у 1922г. пачауся вып. Нов. Граш. адзịнкị - Сав. Чырвонца).

Летам 1929г. Сталịн абвясцịу лозунг суцэльнай калектывịз., якị прадугледж. завяршыць калектывịз. у збожавых районах вясной 1932г. У Бел. Раскулачванню падляжала 34 тыс. Гаспадарак. Да мая 1930 пад рэпрэсịị папала 15,5 тыс. сем'яу. УК КП(б)Б у лютым 1930 дау класịфịкацыю кулацтва па 3-х катэгорыях: 1) актыуныя працịунịкị калектывịзацыị. 2) найбольш заможныя. 3) усе астатнịя.

Iндустрыялịзацыя у БССР праходзịла як састауная частка адзịнага працэса ịндустр. Усяго СССР, але мела св. адметнасцị: пагранịчнае становịшча рабịла немметазгодным размяшчэнне на яе тэрыторыị прадпрыемствау цяжкай прамысловасцị, у тым лịку ваенна-прамысловага комплексу. У Бел. адсутнịчалị разведаныя радовịшча нафты, вугалю, металау. Таму асноуная увага адавалася развịццю легкай прамысловасцị, перш за се працаемкай. За першую пяцịгодку 1928-1932гг. У БССР было пабудавана 538 прадпрыемствау, у тым лịку буйных. Iндустр. садзейнịчала росту раб. Класа, тэхнịчнай ịнтэлịгенцыị. Колькасць сялянства рэзка скарацịлася.