- •2. “Нашаніўскі” перыяд у гісторыі беларускай літаратуры і яго актыўныя дзеячы. Дзве плыні ў “нашаніўскім” руху.
- •3. Асноўныя заканамернасці развіцця беларускай літаратуры пачатку хх ст. Беларускамоўны перыядычны друк на пачатку хх ст.
- •6. Тэматыка, вобразы прозы Ядвігіна ш. Жанрава-стылявыя асаблівасці.
- •7. Ядвігін ш. “Золата”. Спроба рамана.
- •9. На крылах рамантызму. Паэзія Цёткі.
- •11. Публіцыстычная спадчына а. Пашкевіч.
- •12. Янка Купала. Наватарская роля пісьменніка ў развіцці беларускай паэзіі. Спецыфічныя рысы мастакоўскай індывідуальнасці (параўнаць з Коласам).
- •16. Драматычныя паэмы Янкі Купалы “Адвечная песня” і “Сон на кургане”: міфалогія і філасофія паэм. Купала і мадэрнізм.
- •18. Купала-драматург. Праблематыка п’ес “Раскіданае гняздо”, “Паўлінка”. Праблема аўтарскай пазіцыі.
- •21. Тэмы, матывы і вобразы зборніка “Песні-жальбы” і ранняй паэзіі Якуба Коласа. Праявы мастакоўскай індывідуальнасці (параўнаць з Янкам Купалам). Купала
- •22. Нацыянальны свет беларуса ў паэме Якуба Коласа “Новая зямля”. Ідэя гаспадара ў творы. Асаблівасці паэтыкі. Праблема зямлі і волі.
- •24. Універсалізм творчасці Максіма Багдановіча.
- •25. Зборнік м. Багдановіча “Вянок” як ідэйна-мастацкая цэласнасць, як духоўная біяграфія паэта. Паэт і імпрэсіянізм.
- •26. Праблема красы ў эстэтыцы м. Багдановіча (вершы “у вёсцы”, “Вераніка”, апавяданні “Апокрыф”, “Апавяданне аб іконніку і залатару”, “Мадонна” і інш.).
- •28. Творчасць Вацлава Ластоўскага і культурна-гістарычны кантэкст.
- •29. Беларус і Беларусь Вацлава Ластоўскага.
- •30. Вацлаў Ластоўскі — майстар малых празаічных жанраў.
- •31. Аповесць “Лабірынты” в. Ластоўскага.
- •33. Алесь Гарун: цярністы шлях вяртання ў літаратуру. Жанравае і тэматычнае наватарства Гаруна-празаіка.
- •34. Вобраз беларуса-адраджэнца ў зборніку а. Гаруна “Матчын дар”. Праблематыка і жанрава-стылёвыя асаблівасці паэзіі.
- •35. Нацыянальны тэатр на пачатку хх ст. Роля у. Галубка і ф. Аляхновіча ў станаўленні нацыянальнай драматургіі.
- •36. “Новая драма” Францішка Аляхновіча.
- •37. Ф.Аляхновіч як асоба часоў новага Адраджэння. Дакументальная аповесць “у кіпцюрах гпу” як прысуд сталінізму. Вобраз апавядальніка ў творы.
- •38. Максім Гарэцкі: станаўленне беларускай прафесійнай прозы. Тэматыка, праблематыка, мастацкія асаблівасці.
- •39. Вобраз беларуса і лёс Беларусі ў творах м. Гарэцкага.
- •40. Аповесць м. Гарэцкага “Дзве душы”. “Блуканне па пакутах” Ігната Абдзіраловіча.
- •41. “Крамольныя творы” м. Гарэцкага (“Лірныя спевы”, “Усебеларускі з’езд 1917 года”, “у 1920 годзе”, “Апостал”, “Незадача”, “Фантазія”).
- •42. Гуманістычная скіраванасць антываеннай прозы м. Гарэцкага (“Літоўскі хутарок”, “На імперыялістычнай вайне”, інш.).
- •43. Драматычныя абразкі м. Гарэцкага як жанр. Нацыянальная праблематыка і быційна-філасофскія пытанні ў абразку “Антон”.
- •44. Дакументальны жанр у творчасці м. Гарэцкага (“Сібірскія абразкі”, “На імперыялістычнай вайне”, “Скарбы жыцця”).
- •46. Ранняя творчасць Змітрака Бядулі: пісьменнік і мадэрнізм.
- •47. Рэалістычна-бытавыя апавяданні і аповесць “Салавей” Змітрака Бядулі.
- •48. Творчасць Цішкі Гартнага і культурна-гістарычны кантэкст.
- •51. Жанр імпрэсіі ў “нашаніўскай” літаратуры.
- •52. Публіцыстыка пачатку хх ст.: аўтары, тэмы, праблемы.
- •55. Вобраз музыкі ў беларускай літаратуры пачатку хх ст.
- •56. Тэма красы ў літаратуры пачатку хх ст.
- •57. Вобраз жанчыны ў творах пісьменнікаў пачатку хх ст.
24. Універсалізм творчасці Максіма Багдановіча.
У "Вянку" духоўнасць Багдановіча выяўлялася і праз багацце вобразна-выяўленчых форм і сродкаў. Паэтычнае майстэрства, выяўленае ў кнізе, - выключнае. "Вянок" - класічны зборнік беларускай літаратуры пачатку XX ст. У гісторыі нацыянальнай паэзіі ён стаў адным з лепшых узораў паэтычнага майстэрства, універсітэтам класічнай паэтыкі, даўшы прыклад універсалізму паэтычнага варштату. Універсалізм гэты быў універсалізмам класічнай еўрапейскай паэтыкі. Кананічныя формы трыялету, санету, рандо, актавы, тэрцын; самыя разнастайныя спосабы рыфмоўкі ў самых розных па колькасці радкоў строфах; самая вытанчаная метрыка - ад гекзаметра да народна-песеннага рытміка-інтанацыйнага складу; узоры тонкай гукавой інструментоўкі - усё гэта ёсць у кнізе "Вянок". "Вянок" нёс высокую культуру эпітэта, метафары, кампазіцыйных канструкцый, структур. 3 клопатам аб гушчыні вобразнай фактуры паэт спалучаў імкненне вычэрпваць усе рэзервы выяўленчай сілы тропаў. Эпітэты ў "Вянку" самыя разнастайныя: ад традыцыйна-сталых, як у народнай песні, да асацыятыўных, аксюмаранных. Самыя разнастайныя і метафары, параўнанні. У цэлым характар выкарыстання тропаў у кнізе не менш павучальны, чым паэтава асваенне строфікі, рыфмоўкі, інструментоўкі верша. Усё гэта, разам узятае, і давала выяўленне характэрнай арыгінальнасці стылю Багдановіча з яго імкненнем да выкарыстання ўсіх рэзерваў, які мае той ці іншы вобразна-выяўленчы сродак. Узорным, класічным стыль Багдановіча робіць менавіта "роўны" і разам з тым "поўны" характар выкарыстання вобразна-паэтычнай палітры.
АСНОЎНЫЯ МАТЫВЫ: 1. сцвярджэнне грамадзянскай і патрыятычнай ролі мастацтва, вечныя каштоўнасці, Радзімы, агульначалавечыя 2. аснова грамадзянскай лірыкі ― сацыяльна-філасофская. 3. асэнсаванне прыроды (пейзажныя эцюды) 4. антычныя вобразы і матывы (цыкл міфалагічных вершаў “У зачараваным царстве”.
СПАДЧЫНА: 1. прыгажосць ― не толькі фізічнае. 2. папоўніў літаратуру новымі жанрамі: санет, раманс, тэрцыны, трыялет, есць некалькі верлібраў. 3. як літаратуразнаўца. Тварыў у час рамантычнага ўздыму і крызісцу прозы. ТЭМЫ: любоўная, філасофская.
25. Зборнік м. Багдановіча “Вянок” як ідэйна-мастацкая цэласнасць, як духоўная біяграфія паэта. Паэт і імпрэсіянізм.
У цэнтры ўвагі чалавек і яго ж асноўныя тэмы: Патрыятычная,Свабодалюівая,Гістарычная,Духоўнасці,Мастака і мастацтва, адносін мастацтва і рэчаіснасці,Жыця і смерці,Кахання (казанне ― подзвіг жанчыны), Дружбы, Вернасці, Урбаністычная, Радзімы (асноўная), Большасць вершаў ― грамадзянскага пафасу, Наватарства “Вянка” ― сцвярджэнне уласна лірычнага пачатку ў паэзіі. “Вянок” ― духоўная біяграфія паэта. “Вянок” ― сінтэз нацыянальнай і еўрапейскай традыцыі. Багдановіч успрыняў саслоўнае мастацтва сімвалістаў, узбагаціў творчымі дасягненнямі імпрэсіяністаў, сімвалістаў уласны верш і беларускую паэзію. Імпрэсіанізм, які захапіў Багдановіча адлюстроўвае яго ўласныя пачуцці, суб’ектыўны вобраз убачанага і адчутага. Багдановіч захапляўся паэзіяй Фета і Верлена, якія ўнеслі ў паэзію імпрэсіяністычнае майстэрства ўлоўліваць імгненныя тонкія зрухі настрояў, душэўных перажыванняў і як бы праз іх глядзяць на акаляючы свет, на прыроду. Большасць вершаў Багдановіча, прысвечаных з’явам прыроды, менавіта такія. Вянок - выдатнае дасягненне усей бел. літ. ХХст.,прыклад ідэйнай дасканаласці, выверанасці. Не адмаўляючы таго,што зборнік напоўнены грамадзянскім пафасам.трэба адзначыць, што Вянок-рэальная духоўная біяграфія паэта.Гэта не значыць.што ў аснове-біяграфічны прынцып.рэальнае адлюстраванне побыту лірычнааг героя.Найперш ен паказвае нябачны,духоўны пласт светабыццця,псіхалагічныя зрухі свядомасці.Адкрываецца зборнік цыклам “У зачараваным царстве”. Зямная і нябесная пратора цыкла.як і ўсяго зборніка.зліваюцца ў адно.У іх святле набываюць значэнне маскі-вобразы.Важнае месца займаюць вобразы-міфалагемы вады-возера,ракі,небасхіл.Тут язычніцкае нібы атаясамляецца з хрысціянскім.Але гэта не надае жадана йгармоніі.Наадварот узнікае пачуццё трывгі,неспакою.Паэт рызыкнуў спалучыць высокае неба ідэалу і трагічную аўру штодзеннасці.Вобраз Лесуна нібы ўвасабляе самога паэта.які злучае міфалагічны ніз і верх.Цыкл гэты – рэпрадуктаваны варыянт памірання і ўваскрасення бога.Прыклад верш”Ноч.Газніца гарыць.чырванее”.У гэтым цыкле прагледжваецца вера паэта ў разняволенне свае і прыроды,веру ў васкрашжнне душою.Шляхам зліцця з прародай імкнецца найсці гармонію ў сабе.У гэтым сапраўдны адраджэнскі ідэал паэта.