39. Вобраз беларуса і лёс Беларусі ў творах м. Гарэцкага.

Аповець “2 душы” стала моцн. штуршком для Г., каб раскрыць вытокі негатыўн. момантаў у нац. хар-ры беларуса- мом-ў, як. абумовілі грамадз. пасіўнасць. Абдз. засмучала і бянтэжыла тая лёгкасць, з як. працоўн. паддаліся фальш. абяцанням бальшавікоў утвар. царства справядлівасці і роўнасці на зямлі. Дзе карані гэт. ілюзій, даерлівасці, ставіць пыт. Г. Карані рба шукаць у далёкіх часах паншчыны, калі паны спараджалі у чал. душах пачуцці страху перад уладарамі жыцця, выхоўв. псіхалогію рабскай пакорлівасці лёсу. У 1926 г. Г. зрабіў падарожжа ў Сібір, бо туды вялі жыццёвыя шляхі некат. герояў. Вынікам вандроўкі сталі “Сібірскія абразкі”, якія расцэнів. я к самаст. цыкл. Сюж. большасць абразкоў пабуд. на падзеях і з’явах паслякатсрычн. пары. Гал. тэма- лёс бел.-перасяленцаў, як. пакінулі родны край у пошуках долі.На пач.1932г. бярэцца за “Скарбы жыцця”. Тут шмат ад філас. прытчы, ад алегорыіі, ад жанру прарочн. казання. Буйнымі мазкам ств. Г. малюнак гіст. мінулага родн. кр. і таго шляху, як. ішоў бел. народ і яго пакутнікі-сыны.  Ён бачыць перад саб. няўроблен. поле, заездж. коней, выбіты луг, схуднелы статак і сябе самого каля статку з жабрачнай торбай. У Скарбах –адно ўа мамыз шчырых прызнанняў аўтара, што бальшавізм- гэта д’бальская спакуса. М. Г. гатоў з’яв. на маральны суд грамадскасці. У Скарбах ён якраз і паспрабаваў даць адказ, куды гэт. дарога прывяла народ. Выкарыс. алегар. вобразы: страшны хадзячы шктлет, кульгавы павук на цэментовым павукадроме.

40. Аповесць м. Гарэцкага “Дзве душы”. “Блуканне па пакутах” Ігната Абдзіраловіча.

Ігнат Абдзіраловіч, яго бацька Восіп, маці загінула у маленстве Ігната, яго гадаваля Малання разам са сваім сынам Васільком. Ігнат стаў прапаршчыкам, быў паранены, Васілёк – рабочым шпіталя, вельмі дасведчаным у палітыцы. Аля Макасеева, дачка лесніка Іра, вучань Сухавей.

“2 душы”- твор наскрозь палемічтны, ён добра упісваецца у атмасферу тагачасных палітычных дыскусій.  Гал.-гер- Ігнат Абдзіраловіч- сял. сын, які воляю лёсу быў падменены на панскае дзіцё. Г. паказв., што праблема паліт. і маральн. выбару паўст. перад Ігнасём яшчэ у час лют. р-цыі. Армейскі афіцэр хоць і спачуввае абяздоленаму люду, не можа, аднак, узяць, на ўзбранне ідэалогію рэв-най бар-бы, бо гэта было б апраўд-нем тэрору і гвалтаўніцтва, якімі бар-ба суправадж-ся. На фронце А. быў сведкам таго, як бяссэнсава гінулі людзі. Так, А. разышоўся ў поглядах не т. з камуністам Гаршком, які прапаганд. ідэю татальнай бар-бы з сіламі старога свету і рашуч. вынішчэнне класава чужых эл-таў, не т. з княз. Гальшанскім, што заклік. да лка. міру, але і з прадстаўн. нац. інтэліг- са студэнтам Сухавеем, з наст. Ірынай Сакавічанкай.Унутр. свет Ірыны раскр. даволі поўна і глыбока. Калісьці яна была закахана ў А., але пад уплывам Сухавея ўнутр. патрэба дух. блізкасці з Ігнасём у яе знікла. Ірына не абвяргае Сухавея ў яго абразлівых выпадках супраць абдз. як нібыта выражка і магільшчыка бацькаўшчыны. Менавіта супраць экстрэм. філасоф. і скіравана аповесць.М.Г. знайш. эфект развязку сэж. дзеяння.: апов. пачынаецца забойствам жонкі старога пана Абдзіраловіча, яна ж заканчв. забойствам, але ўжо камуніста Гаршка, і жалобным пахаваннем. Забойствы, ахвяры, крывавая помста- усё гэта і склала змест рэв-цыі. У працэсіі шлі людзі. як. павер. танным абяцанням нов. улады і гатовы былі яе абараняць. Твор, напіс. у 1919г., дакладна прадказваў чорныя ночы 30-х і наступн. гадоў у жыццінарода.Аповець “2 душы” стала моцн. штуршком для Г., каб раскрыць вытокі негатыўн. момантаў у нац. характары беларуса- мом-ў, як. абумовілі грамадз. пасіўнасць. Абдз. засмучала і бянтэжыла тая лёгкасць, з як. працоўн. паддаліся фальш. абяцанням бальшавікоў утвар. царства справядлівасці і роўнасці на зямлі. Дзе карані гэтых ілюзій, даверлівасці, ставіць пыт. Г. Карані рба шукаць у далёкіх часах паншчыны, калі паны спараджалі у чал. душах пачуцці страху перад уладарамі жыцця, выхоўв. псіхалогію рабскай пакорлівасці лёсу. Вось чаму п-к абірае ў якасцт тэмы нов. тв. не гераічн. старонкі мінуўшчыны, а тыя з’явы, як. і фарм. пасіўнасць, паслухм. беларуса!