Род некаторых назоўнікаў у беларускай і рускай мовах можа не супадаць:

М. род у рускай мове і ж. род у беларускай мове	Таполя, табака, жырафа, гусь
Ж. род у рускай мове і м. род у беларускай мове	Сабака, цень, пыл, боль, палын, насып, летапіс, подпіс, шынель, мазоль.
Н. род у рускай мове і м. род у беларускай мове	Яблык, капыт
Ж. род у рускай мове і н. род у беларускай мове	Жніво, жыцце

Лік назоўнікаў

Большасць назоўнікаў беларускай мовы маюць дзве формы ліку: адзіночны і множны лік: кніга –кнігі, горад – гарады, густ –густы.

Адзіночналікавыя назоўнікі – ужываюцца толькі ў форме азіночнага ліку.

Да іх адносяцца:

1. Рэчыўныя: малако, мяса, цукар.

2. Зборныя: калоссе, бярэзнік, моладзь.

3. Абстрактныя: годнасць, попыт.

4. Уласныя: Віцебск, Нарач.

Множналікавыя назоўнікі – ужываюцца толькі ў форме множнага ліку. Да іх адносяцца:

1. Канкрэтныя прадметы, якія складаюцца з дзвюх ці больш аднолькавых частак: нажніцы, акуляры.

2. Рэчывы, прадукты вытворчасці: дрожджы, кансервы.

3. Народныя святы, гульні: хованкі, дажынкі.

4. Грамадскія працэсы, дзеянні: выбары, манеўры.

5. Прыродныя з’явы, адрэзкі часу: прыцемкі, замаразкі.

6. Геаграфічныя назвы: Філіпіны, Клімавічы.

Лік назоўнікаў у рускай і беларускай мовах можа не супадаць: грудзі, чарніцы, каноплі (множналікавыя назоўнікі ў бел. мове і адзіночналікавыя ў рускай); чарніла, бяліла (множналікавыя назоўнікі ў рускай мове і адзіночналікавыя ў бел. мове).

Прыметнік

Прыметнік – самастойная часціна мовы, якая абазначае прымету прадмета і дапасуецца да назоўніка ў родзе, ліку, склоне: студэнцкая моладзь, эканамічная тэорыя.

У сказе прыметнік можа быць азначэннем або іменнай часткай састаўнога іменнага выказніка: Ноч была свежая, халодная (выказнік). Стаяла цеплая раніца (азначэнне).

Разрады прыметнікаў.

1. Якасныя прыметнікі – прыметнікі, якія абазначаюць якасці і ўласцівасці прадметаў (колер, форму, памер, пачуцці, успрыманні, знешнія і ўнутраныя якасці чалавека): вялікі горад, прыгожая дзяўчына.

Прыметы якасных прыметнікаў:

• могуць утвараць ступені параўнання: добры – лепшы;

• маюць форму ацэнкі: маленькі, сіняваты;

• могуць утвараць антанімічныя пары слоў: малы – вялікі;

• ад іх утвараюцца прыслоўі меры і ступені: вяселы –весела;

• ад іх утвараюцца абстрактныя назоўнікі: свежы – свежасць.

Якасныя прыметнікі могуць быць вытворныя і невытворныя.

2. Адносныя прыметнікі – прыметнікі, якія абазначаюць прымету прадмета не непасрэдна, а праз адносіны да іншага порадмета: вячэрні звон.

Адносныя прыметнікі абазначаюць прымету прадмета па адносінах да

• асобы: дзіцячыя забавы;

• матэрыялу: залаты пярсценак;

• месца: гарадскія жыхары;

• часу: зімовая раніца;

• прызначэння: пісьмовы стол;

• дзеяння: вылічальная машына.

3. Прыналежныя прыметнікі – прыметнікі, якія абазначаюць прыналежнасць чаго-небудзь асобе ці жывой істоце: Міхасева паліто.