- •1.Приедмет и методы основные источники.
- •2.Первобытный строй
- •3.Балты и славяне на территории беларуси
- •4.Стоновление феодальных отношений.
- •5.Полацкое и туровское княства.
- •6. Культура Беларусі ў х—XIII стст.
- •7. Христианизация Беларуси.
- •8. Создание Великого Княжества Литовского
- •10.Система управления
- •12Феадальнае землеўладанне. Гарады на Беларусі. Магдэбургскае права.
- •13.Реформация
- •14.Берастейская уния 1569г
- •16.ОбрАзование и культура16-18ст
- •19. Политическое и социально-экономическое положение белорусских земель в составе Российской империи (конец XVIII в. – первой половине XIX в.)
- •20. Беларусь у вайне 1812 г.
- •23. Адмена прыгоннага права. Асаблівасці бур-ікуазных рэформаў у Беларусі
- •24. Паўстанне 1863 г. У Беларусі. Погляды і дзей-насць к. Каліноўскага
- •28. Культура Беларусі ў XIX ст.
- •29. Беларусь в годы первой русской революции.
- •30. Прамысловасць і сельская гаспадарка Беларусі ў пачатку XX ст. Сталыпінская аграрная рэформа
- •31. Становішча ў Беларусі ў гады першай сусвет-най вайны
- •32. Февр . Рэвалюцыя
- •33. Кастрычніцкая рэвалюцыя ў Беларусі. Устанаўленне ўлады Саветаў. . Стварэнне беларускай дзяржаўнасці (ліпень 1917—1920 гг.)
- •34. Палітычнае супрацьстаянне па пытанню аб нацыянальнай дзяржаўнасці. Абвяшчэнне бнр. Першая, другая і трэцяя ўстаўныя граматы.
- •35. Сварэнне бсср. Такціка савецкага ўрада ў беларускім нацыянальным пытанні.
- •Беларусь у канцы 20-30 гг. Індустрыялізацыя бсср.
- •39. Каліктывізацыя сялянскай гаспадаркі і яе вынікі. Становішча сялянства.
- •40. Палітыка беларусізацыі ў 20-я гг. XX ст. І яе вынікі. Культурныя пераўтварэнні ў 30-я гг. XX ст.
- •Станаўленне таталітарнага рэжыму. Масавыя рэпрэсіі.
- •Заходняя Беларусь па ўладай Польшчы.
- •43. Грамадска-палітычнае жыццё ў бсср у канцы 20-х — 30-я гг. XX ст.
- •44. Пачатак Вялікай Айчыннай вайны. Абарон-чыя баі на тэрыторыі Беларусі. Усталяванне акупа-цыйнага рэжыму
- •Пачатак вав. Бсср у пачатку вав.
- •Беларусь у гады фашыстскай акупацыі.
- •47. Масавая барацьба супраць нямецка-фашыс-цкіх захопнікаў у бсср
- •48. Вызваленне бсср ад нямецка-фашысцкіх за-хопнікаў
- •47. Партизанское движение на территории Беларуси в годы Великой Отечественной войны (1941-1944 гг.)
- •50. Пераход бсср да мірнага жыцця. Аднаўлен-не народнай гаспадаркі (1945—1953)
- •51. Грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у пасляваенны час (1945—1953)
- •52. Сацыяльна-эканамічнае развіццё бсср у дру-гой палове 50-х — першай палове 60-х гг. XX ст.
- •53. Эканамічная рэформа 60-х гг. XX ст. У бсср і яе вынікі
- •54. Культурнае жыццё рэспублікі ў другой пало-ве 60 — першай палове 80-х гг. XX ст.
- •57. Станаўленне суверэннай Рэспублікі Бела-русь. Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь
- •58. Политические и экономические преобразования в Беларуси 1991-2004 гг.
- •Пошук шляхоў збліжэння з краінамі снд. Асноўныя палажэнні дагавору аб стварэнні Саюзнай джяржаўнай рб і рф.
24. Паўстанне 1863 г. У Беларусі. Погляды і дзей-насць к. Каліноўскага
Большасць сялян Беларусі была незадаволена ўмовамі адмены прыгоннага права. 3 мэтай прад-ухілення іх удзелу ў паўстанні супраць царызму, што пачалося ў 1863 г. у Польшчы, царскі ўрад змяніў некаторыя палажэнні рэформы 1861 г. і ска-саваў «часоваабавязанае» становішча сялян. Былі паменшаны на 20 % выкупныя плацяжы. Гэта ад-білася на ўдзеле сялянства ў паўстанні 1863 г. (ся-род паўстанцаў налічвалася 18 % сялян). Удзель-ная вага шляхты, у першую чаргу беззямедьнай і малазямельнай, якая змагалася супраць царызму са зброяй у руках, дасягала 75 %. Шляхта дамага-лася аднаўлення незаложнай Рэчы Паспалітай у межах 1772 г. Найболыл рашучая частка шляхты выступала за правядзенне ўзброенага паўстання су-праць цара пры падтрымцы сялян. Прыхільнікаў узброенай барацьбы за незалежнасць называлі «чырвонымі». Тых, хто меркаваў абысціся без
паўстання, без крыві (шляхам уціску на цара), называлі «белымі».
Кіраўніком «чырвонай» плыні шляхецкіх рэва-люцыянераў у Беларусі стаў Канстанцін Каліноўскі (1838—1864). Нарадзіўся ён у м. Мастаўляны Гро-дзенскага павета ў сям'і беззямельнага шляхціца. Скончыў прагімназію і юрыдычны факультэт Пецяр-бургскага універсітэта. У кастрычніку 1862 г. К. Ка-ліноўскі становіцца старшынёй Літоўскага правін-цыяльнага камітэта (ЛПК) у Вільні, які і ўзначаліў падрыхтоўку ўзброенага паўстання супраць царыз-му. Паўстанне рыхтовалася сумесна з варшаўскім Цэнтральным нацыянальным камітэтам (ЦНК). К. Каліноўскі выступаў за раздачу сялянам усёй зямлі, за ўсталяванне раўнапраўных адносін Варша-вы і Вільні ў справах падрыхтоўкі і кіраўніцтва паўстаннем, за прызнанне дзяржаўнай самастойнас-ці Літвы—Беларусі.
Летам 1862 г. выйшаў першы нумар газеты «Му-жыцкая праўда», выданне якой арганізавалі К. Ка-ліноўскі, В. Урублеўскі, Ф. Ражанскі. Да лета 1863 г. выйшла сем нумароў. Газета заклікала сялян да ўзброенай барацьбы за зямлю і волю.
Паўстанне пачалося ў Польшчы ў студзені 1863 г. без дамовы з ЛПК. Варшаўскі ЦНК быў пе-ратвораны ў польскі нацыянальны ўрад, дзе перава-жалі «белыя». Перад К. Каліноўскім паўстаў вы-бар: удзельнічаць самастойна ці далучыцца да польскага паўстання. 1 лютага 1863 г. ЛПК пад-трымаў паўстанне ў Полыпчы і абвясціў сябе Часо-вым урадам Літвы і Беларусі на чале з К. Каліноў-скім. Але польскі нацыянальны ўрад 27 лютага 1863 г. адхіліў ад улады Часовы ўрад Літвы і Бела-русі. К. Каліноўскі напісаў рэзкі пратэст, але пад-парадкаваўся рашэнню Варшавы.
Цар Аляксандр II загадаў падавіць паўстанне ге-нерал-губернатару Паўночна-Заходняга краю М. Мураўёву. Адзінага плана баявых дзеянняў у паўстанцаў не было. Адчуваліся недахоп сіл і зброі, малая падтрымка, а часта выступленні сялян су-праць шляхты. Ужо ў маі 1863 г. паўстанне было падаўлена ў Мінскай, Магілёўскай і Віцебскай гу-бернях. «Белыя» пачалі пакідаць свае пасады ў кі-раўніцтве, і ў чэрвені 1863 г. яно перайшло да «чырвоных». Сілы былі няроўныя. Восенню 1863 г. узброеная барацьба ў Беларусі была падаўлена. К. Каліноўскі быў арыштаваны, прыгавораны ва-енным судом да смерці і павешаны 10 сакавіка 1864 г. Пры абвяшчэнні судовага прыгавору, уякім Каліноўскага назвалі дваранінам, ён заявіў: «У нас няма дваран, усе роўныя».
Царызм жорстка расправіўся з удзельнікамі паўстання. У Беларусі і Літве 128 чалавек былі пакараны смерцю і амаль 12,5 тыс. высланы на ка-таргу. У краі быў устаноўлены рэжым выключных законаў.