1.Приедмет и методы основные источники.

История и сама является многоотраслевой наукой. Она подразделяется на экономическую историю, политическую историю, гражданскую и военную историю, историю государства и права, историю религии, этнографию, археологию и т.д.

По широте объекта изучения история подразделяется на: всемирную историю; историю континентов; историю стран и народов и т.д. Т.о. история Беларуси – часть всемирной истории, объектом изучения которой является история нашей страны, вклад народов Беларуси в мировой процесс развития.

Более 2-х тыс. лет назад возникли два основных подхода в исторической мысли, которые существуют и сегодня. Представители идеалистической концепции считают, что дух, разум, сознание первичны и более важны, чем природа и материя и, что именно они основа исторического процесса. Материалистическое направление считает, что материальная жизнь определяет сознание людей и, что экономические процессы определяют и духовное развитие.

Современная отечественная историческая наука использует диалектико-материалистический метод исследования, который рассматривает развитие общества как натурально-исторический процесс, что определяется объективными закономерностями и находится под воздействием объективных факторов (деятельности масс, классов, партий, личностей). Все исторические факты изучаются с помощью принципов историзма, объективности, социального подхода, альтернативности.

В отличие от других наук история рассматривает процесс развития общества в целом, анализирует совокупность явлений общественной жизни (экономики, политики, быта, культуры).История выполняет несколько значимых функций:1) Теоретика познавательная.2) Интеллектуально-развивающая.3) Практика-политическая.4) Патриотическо-воспитательная Гісторыя падзяляецца на:старажытную . гісторыю сярэдэніх стагодзяў . новую .найноўшую

2.Первобытный строй

Чалавек з'явіўся на Зямлі больш за 2 млн гг. на-зад. Гэта адбылося ў Афрыцы. Першая спроба чала-века пранікнуць на тэрыторыю Беларусі датуецца перыядам у 100—35 тыс. гг. назад. Аб гэтым свед-чаць прылады працы з крэменю — скрэблы, адшчэ-пы, востраканечнікі, якія былі знойдзены археола-гамі каля вёсак Падлужжа (Чачэрскі раён), Абідаві-чы (Быхаўскі раён), Свяцілавічы (Веткаўскі раён). Яны належалі неандэртальцам. Такую назву стара-жытныя людзі атрымалі ад назвы даліны Неандэр-таль у Германіі, дзе ўпершыню былі знойдзены рэ-шткі іх скілетаў. Існуе таксама і другая назва — «чалавек разумны". «Чалавек разумны" мог выраб-ляць каля 20 тыпаў прылад працы, умеў карыстац-ца агнём, рабіць буданы (шалашы). Прыкладна 40— 35 тыс. гг. назад на тэрыторыі Еўропы з'явіліся но-выя людзі, якіх вучоныя назвалі краманьёнцы (ад назвы пячоры Кра-Маньён у Францыі), або «чалавек разумны сучасны». Гэты чалавек быў здольны раз-важаць, размаўляць і мэтанакіравана працаваць. Ён навучыўся прыстасоўвацца да суровых умоў ледаві-ковай эпохі. Паселішчы людзей пераважна размяш-чаліся на берагах рэк — Прыпяці, Дняпра, Сожа. Самая старажытная стаянка (пасяленне) чалавека каменнага веку (больш за 2 млн — 6 тыс. гг, назад)

знаходзіцца каля в. Юравічы Калінкавіцкага раёна на Гомельшчыне. Яна існавала 24 тыс. гг. да н. э. Другая стаянка адкрыта на беразе Сожа каля в. Вер-дыж Чачэрскага раёна (21 тыс. г. да н. э.) Гомельс-кай вобласці. Тагачасныя людзі жылі супольна — родавай аб-шчынай па 20—40 чалавек у шалашах, зробленых з косці і пакрытых шкурамі жывёл. Выкарыстоўвалі прылады працы з крэменю, а таксама касцяньгя ігол-кі, шылы і інш. Для задавальнення патрэб у ежы, жыллі, паліве чалавеку неабходны былі мяса, ску-ры, косці жывёл. Усё гэта яму даваў асноўны заня-так — паляванне на шарсцістых мамантаў, насаро-гаў, аленяў, мядзведзяў і інш. Людзі займаліся так-сама збіральніцтвам і рыбалоўствам. Існаваў пры-родны падзел працы паводле полу (паміж мужчына-мі і жанчынамі) і паводле ўзросту (паміж дарослымі, дзецьмі і старымі).Апошні ледавік адступіў з тэрыторыі Беларусі 15—13 тыс. гг. назад. Паступова клімат рабіўся бо-лып цёплым. Паляўнічыя плямёны пераходзілі да аселага жыцця. Іх паселішчы размяшчаліся на бера-гах рэк, азёр ці на пясчаных пагорках — дзюнах. Та-кіх стаянак вядома ў Беларусі каля 100. На іх людзі будавалі драўлянае жыллё — буданы конусападоб-най формы. Узнікла неабходнасць ва ўдасканаленых прыладах працы. Вельмі зручнай прыладай стаўлук са стрэламі.

3 павелічэннем колькасці насельніцтва роды аб'ядноўваліся ў плямёны. Адбывалася гэта на тэры-торыі Беларусі 12—7 тыс. гг. назад. Бронзавы век пачаўся ў II тысячагоддзі да н. э. У гэты час з'яўляюцца вырабы з медзі і бронзы, якія трапляюць на тэрыторыю Беларусі з поўдня, бо ў Бе-ларусі не было радовішчаў медзі і волава, сплаў якіх утварае бронзу. Людзі пачалі прыручаць жывёл, а по-тым перайшлі да іх развядзенпя. Пераход ад палявапня і збіральніцтва да жывёла-гадоўлі і земляробства азначаў пераход ад спажывец-кай гаспадаркі да вытворчай. Пры вытворчым тыпе гаспадаркі людзі ўласнай працай выраблялі неабход-ныя ім прадукты, якіх не іспавала ў гатовым выгля-дзс ў прыродзе. Узрастае роля мужчынскай працы. . На змсну мацярынскаму роду (матрыярхату).прыхо-дзіць бацькоўскі (патрыярхат).Жалезны век на тэрыторыі Бсларусі пачаўся пры-кладна ў VII—VI стст. да н. э. Людзі навучыліся зда-бываць жалезную (балотную) руду і атрымліваць з яе жалеза ў певялікіх печах-домніцах. З'явілася многа жалезных прылад працы і зброі: сярпоў, нажоў, стрэл, дзід. Развіваліся розныя рамёствы (прадзенне, ткацтва, ганчарства). Да нас дайшлі нават некато-рыя мастацкія вырабы, зробленыя з дрэва і косці. Удасканаленне прылад працы прывяло да з'яўлення лішкаў прадуктаў і ўзнікнення маёмаснай няроўнас-ці сярод людзей. Паміж імі пачынаюцца сутычкі. Так узнікаюць войны. Для абароны людзі будуюць умацаваныя паселішчы — гарадзішчы.