Allahın və’dəsİ

Yukabed imanlı bir qadın idi. Ürəyi ona ilham edirdi ki, Musa ona qayıdacaqdır.

O yazıq ana nə etdi?! Qızına dedi:

-Musanın ardınca get ki, qardaşının başına nə gəldiyini bilək.

Musanın bacısı yola düşdü. O, uzaqdan Nil çayındakı kiçik sandığa baxırdı. Orada Allahdan, ondan və anasından başqa heç kəs sandığın sirrindən xəbərdar deyildi. Musanın bacısı hər şeyi gördü. O, həmin həyəcanlı səhnəyə baxırdı ki, Fir’onun sarayının qarşısındakı sıx ağaclarla əhatə olunmuş sahildə nə baş verdiyini görsün. O, xurma ağacının arxasından vəziyyəti izləyirdi və ana döşlərini axtaran qardaşının ağlamaq və nalə səslərinə əzabla qulaq asırdı.

Musaya süd vermək üçün çoxlu qadınlar gəldikdə Musanın bacısı özünü onların arasına saldı. Elə bil o qadınların biri ilə gəlmiş qərib bir qızdır. O, Musanı gördükdə ürəyi döyünməyə başladı. Amma, özünü saxladı. O, özünü elə göstərdi ki, guya uşağı tanımır və öncə onu görməmişdir. Asiya bu sevimli uşağa süd vermək üçün bir qadın axtarırdı. Ona görə də Musanın bacısı dedi:

-Mən sizə bir xeyirxah xanım göstərərəm. O, bu uşağın dayəliyini öhdəsinə götürə bilər.

Asiya sevinərək dedi:

-Hə! Hə! Get indi onu çağır! Elə indi. Bu uşaq ağlamaqdan can verəcəkdir. Qız çox sür’ətlə qaçdı və olan hadisələri xəbər vermək üçün anasının yanına gəldi.

Yukabed fir’onun sarayına gəldi. Özünü elə göstərirdi ki, elə bil yad bir qadındır və uşağı tanımır. O, bir az da gecikdi ki, ətrafdakı şəkk-şübhələr aradan getsin. Yukabed Asiyanı görmək üçün içəri daxil oldu. O. Asiyanı görməyə tələsirdi.

Yukabed Musanı götürdü. Çalışdı ki, öz hisslərini cilovlasın və uşağın anası olduğunu büruzə verən heç bir əlamət və nişanə görünməsin. Gözlənilmədən Musa anasının qucağında sakitləşdi. Asiya gördü ki, Musa süd əmir. Sevindi. Asiya fikirləşdi ki, Yukabedi uşağa süd vermək üçün dayəliyə qəbul etsin. Yukabed isə bütün şəkk-şübhələri özündən uzaqlaşdırmaq üçün dedi:

-Mən oğlum Haruna süd verirəm.

Asiya dedi:

-Sən güclü qadınsan və hər ikisinə süd verə bilərsən. Sənə dəyərli bir mükafat verərəm. Yukabed zahirdə özünü belə göstərdi ki, guya mükafata görə bu işə razılıq vermişdir və beləliklə, Musa bir daha öz anasına qayıtdı. Allahın və’dəsi həyata keçdi və Musanın anasının imanı artdı. O, bir daha əmin oldu ki, Allah-təala hər şeyə qadirdir və heç kəs onun iradəsini qəbul etməyə bilməz.

Mumfİs

Bu şəhər o zaman fir’onların paytaxtı idi. Fir’on öz böyük sarayını bu şəhərin kənarında, onun şimal hissəsində, Nil çayının sahilində tikdirmişdi. Fir’onun sarayı Nil çayının sol sahilində yerləşirdi və fir’onlar Mumfis şəhərinin qərbində, çöllük və biyabanlıqda özlərinə məqbərə olaraq ehramlar tikdirmişdilər. Həmin ehramlar bu günə qədər də Cizə məntəqəsində yerləşir.

Musa öz südəmərlik dövrünü anasının qucağında keçirdi və sonra yaşamaq üçün fir’onun şəhərdən çöldə, şimal hissədə olan sarayına köçürüldü.

Musa böyüdü və cavanlıq yaşına çatdı. O, qibtlilərin böyüklərinin paltarına oxşar paltar geyinirdi və hamının diqqət mərkəzində idi. Elə bilirdilər ki, o, fir’onun oğludur. Amma, həqiqət belə deyildi. O, fitrətən pak bir cavan idi. Zəifləri sevir, onlara mehribanlıq göstərirdi. Səmimi qəlbdən yazıq və yoxsul insanlara görə əziyyət çəkir və fir’onun işlərini qəbul etmirdi.

O böyüdü, ağlı kamilləşdi, güclü və əzələli qolları olan bir cavan oldu. Hamı ondan qorxurdu. Amma, Musa heç vaxt öz qüdrəti ilə öyünmürdü. O, həmişə təvazökar idi və fir’onun iddiasına diqqət edirdi. Bilirdi ki, o, həqiqətin əksinə olaraq, özünü insanların Allahı adlandırır. Çünki, insan Allah ola bilməz, o ki, qala fir’on kimi məğrur və ağılsız bir insan.

On səkkiz ilə qədər uzanan həmin uzun zaman fasiləsində Musa çox şeylər gördü və çox həqiqətlər onun üçün aşkar oldu. Aydın oldu ki, o, fir’onun oğlu deyil və heç qibti də deyildir. O, İmranın oğlu və Bəni İsraildəndir.

Musa bilirdi ki, Yə’qubun övladları Fələstindən gəlmişlər. Yə’qubun oğlu Yusif Misrin böyük hakimi olduqdan sonra onlar bu torpaqlara gəlmişdilər. Həmin Yusif ki, yüz illər bundan öncə Misri aclıq təhlükəsindən xilas etmişdi. Amma, indi isə Bəni İsrail və Yə’qubun övladları fir’onun əsirinə çevrilmişdilər. Onlar həmişə işgəncə altında idilər. Uşaqlarının başlarını kəsib, kişilərini qul kimi işlədir və hamısını fir’ona ibadət etməyə məcbur edirdilər.

Musa neçə gündən bir şəhərə get-gəl edir və günlərlə fir’onun sarayında olmurdu. O, öz kətan və incə paltarına nifrət edirdi və yundan hazırlanmış qalın və möhkəm paltar geyinirdi. Musa Yə’qubun övladlarının taleyini düşünürdü. Çünki, onlar böyük bir millətə çevrilmişdilər. Amma, qorxaq, xar və zəlil idilər. Yə’qubun övladları fir’ondan qorxurdular. Onlar xilaskar bir insanı gözləyirdilər. Yalnız gözləyirdilər.