Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
история белорусии.doc
Скачиваний:
4
Добавлен:
15.11.2019
Размер:
644.61 Кб
Скачать

7. Гаспадарчае і грамадскае развіццё Вялікага Кня-ства Літоўскага ў XIV — XV стст.

Вяяікае Княства Літоўскае — гэта сярэдневяковая дзяр-жава^ што паўстала ў XIII —XIV стст. на эканамічным І культур-ным грунце старадаўніх княстваў — Полацкага, Тўрава-Пінскапа і Смапенскага.

У сваім развіцці ВКЛ прайшло 3 асноўныя этапы:

1) XIII — XIV стст. — перыяд станйўлення і ўмацавання;

  1. XV — першая палова XVII стст, — перыяд росквіту і найвышэйшай магутнасці;

  2. другая палова XVII — канец ХуІІІ стст. — пэрыяд пас- туповага аслаблейня і зэняпаду.

На працягу ХІV — XV стст. на Беларусі працягваўся пра-цэс фарміравання і ўдаеканалення феадальных-адносін.

Сельскагаспадарчая праца становіцца асновай экана-мічнага жыцця. Галоўнымі заняткамКнасельніцтва былі земля-робства, жывёлагадрўля, хатняе рамяство. Апроч гэтага жыха-ры займаліся паляваннем, бортніцтвам, рыбалоўствам.

Вярхоўным уласнікам зямлі ў ВКЛ з'яўляўся вялікі князь. Землі падзялялісяна дзяржаўныя і прыватныя. Дзяржаўныя землі былі двух катэгорый: воласці і гаспадарчыя двары. У воласцях ворыўныя землі знаходзіліся ў асабістым карыстанні сялян, а астатнія выкарыстоўвапіся калектыўна і належалі абшчыне. Гас-падарчыя двары належалі непасрэдна князю, кіравапіся яго адміністрацыяй.

Асноўнай формай феадальнай рэнты на Беларусі была пан-шчына. Таксама сяляне плацілі натуральны аброк і грашовы чынш.

Сяляне падраздзяляліся на некалькі катэгорый. Самым вялікім разрадам былі «цяглыя» людзі, якія мелі сваю гаспа-дарку і абавязаны былі адрабляць паншчыну. Акрамя ця"глат вых сялян існавалі аеадныя сяляне, агароднікі і мноства слуг. Зямельныя ўчасткі сялян адрозніваліся па размерах і гаспа-дарчаму складу. Сяляне выконвалі абавязкі не толькі ў адносінах да свайго гаспадара, але і працавалі на карысць дзяржавы.

Па ступені феадальнай залежнасці сяляне дзяліліся на нявольную чэлядзь, на «пахожых» і «непахожых» людзей.

У XIV — XV стст. у ВКЛ фарміруюцца саслоўна-прадстаў-нічыя органы: сойм і паны-рада.

Баярскі савет, ці «рада» быў пры вялікіх князях літоўскіх з самага пачатку ўзнікнення вялікага княства, але састаў і кампе-тэнцыя гэтага савета былі ў значнай ступені выпадковымі. Па-ступова рада стала выканаўчым, заканадаўчым, судовым орга-нам. У яе склад увайшлі біскупы, ваяводы, каштапяны, маршалкі, кацлер, гетман земскі і др. Сфера дзейнасці рады была даволі шырокай. Разам з князем яна выдавала законы, вяла дыплама-тычныя зносіны, прынімала меры дзяржаўнай абароны, разбірала судовыя справы, ведала дзяржаўнымі прыходамі і расходамі і г.д. 3 канца XV ст. рада ператварылася ў орган улады, якая дзяліла з вялікім князем вышэйшую ўладу.

У першай палове XVI ст. соймы аерараслі ў добра арганіза-ваную дзяржаўную ўстанову. Прадметамі кампетэнцыі вялікага вольнага сойму былі спачатку два пытанні: выбранне князя і заключэнне дагавароў аб уніі з Польшчай. Аднак у XVI ст. паўна-моцтвы сойма былі значна пашыраны і адбылося канчатковае фарміраванне гэтай установы.

Выканаўчая ўлада ВКЛ на чале з вялікім Рснязем была дастаткова моцнай і даеканалай.

На ўсос землях дзяржавы, пачынаючы з XV'ст., дзейнічаў адзіны, агульнапрыняты збор законаў. Існавала цвёрдая гра-шова-фінансавая і падатковая сістэма. Усе ўласнікі ВКЛ — землеўладальнікі, арандатары, мытнікі і інш. уносілі падаткі ў агульную гаспадарсжую скарбонку. Сабраныя грошы сасарыетоў-валіся пераважна на вайсковую справу, на ўтрыманне адміні-страцыйнага і судовага апарату.

Такім чынам, Вялікаму Княству Літоўскаму былі ўласцівы адносна дэмакратычны лад, У XIV — XV стст. адсутнічае жор-сткая тыронія і не была ўстаноўлена абмежаваная манархія.