- •Мифалогія
- •Азначэнне міфа. Віды міфаў.
- •Мифалогія
- •Міфалагічная свядомасць.
- •Мифалогія
- •Крыніцы вывучэння міфалогіі.
- •Мифалогія
- •4.Формы старажытных вераванняў: анімізм, фетышызм, татэмізм.
- •Мифалогія
- •Формы старажытных вераванняў: культ продкаў.
- •Мифалогія
- •Формы старажытных вераванняў: магія.
- •Мифалогія
- •Класіфікацыя міфаў.
- •Мифалогія
- •Міфапаэтычная мадэль свету.
- •Мифалогія
- •Пантэон князя Уладзіміра.
- •Мифалогія
- •Вярхоўныя багі ўсходніх славян: комплекс уяўленняў пра Перуна.
- •Мифалогія
- •Міфалагічныя ўяўленні пра жывёльны свет
- •Мифалогія
- •Міфалагічныя ўяўленні пра расліны свет
- •Мифалогія
- •Міфалагічныя ўяўленні пра птушыны свет
- •Мифалогія
- •Дэманалогія ўсходніх славян.
- •Мифалогія
- •Міфалагічныя ўяўленні, звязаныя з жытлом і сядзібаю.
- •Этнаграфія
- •Этнаграфія як навука: прадмет вывучэння, сувязь з сумежнымі дысцыплінамі.
- •Этнаграфія
- •Этнічныя працэсы.
- •Этнаграфія
- •Гісторыка-этнаграфічныя рэгіёны Беларусі
- •Этнаграфія
- •Сямейны і грамадскі побыт беларускіх сялян
- •Этнаграфія
- •Земляробства на тэрыторыі Беларусі.
- •Этнаграфія
- •Этнаграфія
- •Этнаграфія
- •8.Традыцыйныя промыслы беларусаў
- •Этнаграфія
- •10. Народныя веды
- •Этнаграфія
- •11. Традыцыйная ежа
- •Этнаграфія
- •12. Традыцыйныя тыпы паселішчаў на тэрыторыі Беларусі
- •Этнаграфія
- •14. Народны касцюм беларусаў
- •Этнаграфія
- •15. Інтэр’ер сялянскай хаты
- •Фальклор
- •1.Фальклор як частка культуры беларускага народа.
- •Фальклор
- •2. Беларуски народны каляндар: рухомыя и нерухомые святы
- •Фальклор
- •3.Зімовы цыкл беларускага календара.
- •Фальклор
- •4.Веснавы цыкл беларускага календара.
- •Фальклор
- •5. Летні цыкл беларускага календара.
- •Фальклор
- •6. Радзінна-хрэсьбінны абрад.
- •Фальклор
- •7. Вясельны абрад: асноўныя этапы і ўдзельнікі.
- •Фальклор
- •8. Пахавальны абрад. Галашэнні.
- •Фальклор
- •9. Празаичныя жанры фальклору: казкі
- •Фальклор
- •10. Празаичныя жанры фальклору: легенды и падання
- •Фальклор
- •11. Празаичныя жанры фальклору: замовы
- •Фальклор
- •12. Празаичныя жанры фальклору: прыказкі и прымаўкі
- •Фальклор
- •13. Празаичныя жанры фальклору: загадкі
- •Фальклор
- •14. Пазаабрадавая лирика: жартоўныя песні, прыпеўкі
- •Фальклор
- •15. Пазаабрадавая лирика: песні пра каханне
Этнаграфія
11. Традыцыйная ежа
Да абрадавай стравы адносяцца вырабы, як атрыбут абрадавых дзействаў-хлеб, бліны, кашы, яйкі, мёд, віно. Бліны - спажыванне найперш для памінальнага абраду; першы блін памерламу,бліны неслі за труной і клалі на магілу. На куццю першы блін неслі авечкам, каб былі увесь год здаровыя.
На каляды - на посную куццю (перад Ражством)-не менш 7 – аўсяны кісель, хлебны квас, аладкі з мёдам, бліны, рыба, клёцкі, каша з мёдам. На шчодрую куццю дабаўлялась – мяса, смажанае парася, каўбасы, бліны з салам, боршч з мясам.
Асабліва шчодры стол – на сямейныя святы.
На Масленку спажывалі бліны як сімвал ушанавання “маладога” весновога сонца. На Дзяды-варанае мяса, бліны, клёцкі, кісель, гарох з макавым малаком, крупнік з грыбамі, каўбаса. Ежу можна падзяліць на раслінную і мясную, посную і скаромную. Таксама раздзяляецца на паўсядзённую, святочную і абрадавую. Асартымент шырокі і быў у залежнасці ад эканамічнага стану сям’і, народнага календара і сезона года.
Посная - ўсе стравы расліннага паходжання, а таксама рыба.
Абрадавая - хлеб, бліны, кашы, яйкі, мёд, віно.
Бабіна каша –абр.страва на радзіны (варыла бабка-павітуха на малаце, з цукрам, мёдам, маслам). На памінкі – салодкая каша з ячнай крупы. Канун – рытуал. страва.На каляды – куцця. На вялікдзень – яйкі. На дзяды – боршч з мясам, каўбасы.
Кожнаму святу – свой стол. На посную куццю (перад Ражством)-не менш 7 –аўсяны кісель, хлебны квас, аладкі з мёдам, бліны, рыба, клёцкі, каша з мёдам. На шчодрую куццю дабаўлялась – мяса, смажанае парася, каўбасы, бліны з салам, боршч з мясам. Асабліва шчодры стол – на сямейныя святы.
Традыцыйныя стравы:
Мучныя – клёцкі (з грэцкай,пшанічнай,жытняй,ячнай), зацірка, кушеш. Аусяныя мучныя - талакно, кісель. З жытняй мукі – саладуха, кулага. З крупяных вырабаў – кашы. Бульбяныя – адварная, тушаная, у мундзірах, тоўчанка, бабка, клёцкі, аладкі, супы, поліўкі. Гародніну - капусту, буракі, морку,акуркі – і пра запас. Малочныя прадукты - тварог, смятана і інш. Мясная - з свініны, бараніны, гавядіны і птушкі –каўбасы, мачанка, халадзец.
Рыбныя-смажаная,у супах, вяленая, сушаная, фаршыраваная.
Пітво-хлебны квас, бярозавы і кліновы сокі, сокі і напіткі з лясных ягад, яблык, груш, рабіны, мядовы квас,піва.
Этнаграфія
12. Традыцыйныя тыпы паселішчаў на тэрыторыі Беларусі
Веска – асноўны тып паселішчаў. Жыхары–ў асноўным сяляне, асноўны занятак – земляробства, жывелагадоўля і промыслы.
Група суседніх вёсак складвала акругу.
Сяло - як і вёска, асноуная прыкмета – царква, і адрознівалася памерамі.
Слабада – гэта новыя пасяленні жыхароў, вызваленых на пэўны час ад феадальнай павіннасці. Кожны раз пасля чарговай вайны сяляне аднаўлялі разбураныя раены, распрацоўвалі пусткі, уладкоўвалі жылле, адраджалі і сваю, і панскую гаспадарку.
Аколіца – паселішча дробнай шляхты, якая сялілася асобна ад сялян-вяскоўцаў. Была агароджана з усіх бакоў, вызначалася сваей забудовай, бессістэмнай планіроўкай, наяўнасцю тупіковых завулкаў і сцежак.
Фальварак – невялікае пасяленне ў некалькі двароў. Тут у цэнтры сядзібы стаяў панскі дом, гаспадарчыя і прамысловыя пабудовы - свірны, скляпы, гумны, адрыны для сена, канюшня, вазоўня, рамесныя майстэрні, кузня, млын, бровар, карчма, пякарня, вяндлярня, сырніцы, размяшчаліся сажалкі, дзе вырошчвалі рыбу, побач – пладовы сад, пасека. Фальварак, такім чынам, быў свайго роду аграрна-прамысловым комплексам.
Засценак – паселішча дробнай шляхты ў 1 – 3 сядзібы. Узнікла пасля рэформы 1557 г. разам з ўстаўнымі вескамі. У сувязі з рэформай уся зямля дзялілася на тры часткі, тры полі; аднак шмат зямельных астраўкоў і ўрочышчаў заставаліся за межамі ("за сценкамі") асноўнага масіву, яны здаваліся ў арэнду дробнай шляхце. Засценкі адрозніваліся ад хутароў сацыяльным паходжаннем жыхароў.
Хутар – абасобленая сялянская гаспадарка з сядзібай, якая знаходзілася на зямельным надзеле селяніна. Узнікалі пасля рэформы 1861 г., аднак масавы характар працэс набыў у канцы ХІХ – пач. ХХ ст. у сувязі са сталыпінскай аграрнай рэформай.
Мястэчка – рысы сяла і горада – гарадок. З’яўлялісь гандлёва-рамеснымі цэнтрамі. У их пераважала яўрэйскае насельніцтва.