- •1.Гісторыя як навука,яе метады і прынцыпы
- •4. Прадмет вывучэнння гісторыі беларусі
- •5 Перадызацыя гісторыі беларусі
- •6 Агульная гісторыяграфія Бларусі
- •10 Пачатак засялення беларусі людзьмі
- •12 Перадызацыя каменннага веку
- •13 Насельніцтва ўраннім і сярэднім палеаліце
- •14 Поздні палеаліт на тэрыторыі Беларусі
- •15Прылады працы і гаспадарчыя заняткі людзей у позднім палеаліце
- •16 Сярэдні каменны век (мезаліт) на тэрыторыі Беларусі
- •17 Гаспадарка і сацыяльныя адносіны ў перыяд мезаліта
- •18 Археалагічныя культуры плямён перыяда мезаліта на тэрыторыі Беларусі
- •19 Насельніцтва Беларусі ў позднім каменным веку (неаліце)
- •20 Змены ў гаспадарчым жыцці насельніцтва б. Ўперыд неаліта
- •21. З’яўленне вытворчых форм гаспадаркі ўперыяд неаліта
- •24. Характэрыстыка бронзавага веку на тэрыторыі Беларусі
- •25.Культура плямён насельніцтва беларусі перяду бронзавага веку
- •26. Гаспадарка насельніцтва перыяд Бронзавага веку
- •27. Этнічны склад насельніцтва ў Бронзавым веку
- •28. Агульная характарыстыка жалезнага веку на Беларусі
- •29.Авалоданне насельніцтва Беларусі вырабам і апрацоўкі жалеза
- •30 Вытворчыя формы гаспадаркі у перыяд жалезнага веку
- •31 Прысваючыя формы гаспадаркі насельніцтва Беларусі жалезнага веку
- •32 Побыт. Абмен і гандаль у жалезным веку
- •33.Змены ў сацыяльных адносінах на беларуі ў жалезным веку
- •34 Этнакультурныя працэсы на тэрыторыі Беларусі ў жалезным веку
- •45 Полацк у IX-X ст.
- •46 Полоцкое княжество
- •48 Полоцкое княжество 12-13
- •50 Мангола-татарскае нашэсце і пагроза заняволення бел. Зямель.
- •51 Сельская гаспадарка ў X—XIII стст.
- •52 Шляхі ўзнікнення гарадоў.
- •53 Рамяство
- •54 Гандаль
- •56 Царкоўнае землеўладанне.
- •58 Христианство на бел. Землях
- •59 Церковь
- •63. Письмо и образование на б. В 9-13 вв. Е. Полоцкая, к. Туровский, к. Смолятич.
1.Гісторыя як навука,яе метады і прынцыпы
Гісторыя Б. як навука і навучальная дысцыпліна, прадмет і задачы курса.
Гісторыя — комплексная, інтэгральная навука, якая вывучае ўсю сукупнасць зяў грамадскага жыцця на працягу ўсёй гісторыі грамадства. Курс гісторыі Беларусі вывучае гісторыю чалавечага грамадства на тэрыторыі Беларусі са старажытных часоў да нашых дзён. Важнейшымі функцыямі гісторыі зяўляюцца пазнавальнаязбіранне канкрэтных фактаў, іх сістэматызацыя і разгляд у сувязі аднаго з другім, практычнаяужо антычных аўтараў цікавілі падзеі мінулага не самі па сабе, а з пункту гледжання іх уздзеяння на сучаснасць, выкарыстання для лепшай арыентацыі ў будучым. і выхаваўчаяадыгрывае важную ролю ў фарміраванні навуковага светапогляду, дазваляе ажыццяўляць усебаковае выхаванне людзей, г.зн. спалучаць у выхаванні на аснове гістарчных матэрыялаў патрыятычныя, інтэрнацыяналістычныя, працоўныя, ідэалагічныя, маральныя моманты. Мэты курса выкладання курса гісторыі Б: паглыбіць веды; вывучыць гісторыю Беларусі ў кантэксце сусветных цывілізацый для разумення месцаа ў ім гісторыі Беларусі; далучыцца да нацыянальных і сусветных культурных традыцый; выхаваць патрыятычных грамадзян; навучыца вызначыць аўтарскую пазіцыю па гісторыі. Гісторыя Беларусі як абект вывучэння. Абектам дадзенага курса будзе вывучэнне гісторыі Беларусі. Гісторыя кожнага народа мае сваю адметнасць і, як мова ці нацыянальная традыцыя, вылучае яго сярод іншых народаў. Веданне гісторыі абядноўвае грамадзян, кансалідуе іх супольныя намаганні ва ўмацаванні краіны.
2,3. Формац-й и цивилиз-й подходы к изуч-ю ист. История – наука о прошлом. Для изучения имеется 2 подхода: «ф» и «ц». На протяжении долгого периода в Сов Союзе господствовал «ф» подход. Согласно данной теории в развитии общ-ва можно выразить 5 соц-экон формаций: 1.первобытнообщинная 2.рабовладельческая 3.феодальная 4.капиталистическая 5.коммунистическая.
По данной теории законы развития общ-ва зависят от развития производительных сил и от классовой борьбы. На соврем. этапе ист. науки «ф» теория отвергается большинством ученых, т.к. она не смогла объяснить, чем движется само развитие производительных сил, а также 5 ее формаций не нашли подтверждения ни на одном из континентов. => выдвигается «ц» теория. Ее основы в том, что в качестве главного объекта исслед-я и описания истории выступает сам человек.
Она включает 3 осн. принципа:1.объектом исследования явл. не соц-экон формации, не формы собственности, а человеческое общ-во. 2.человек исследуется во всех своих свойствах и проявлениях в жизни. 3.все сферы жизни, общ-ва (экономика, политика, право, культура, религия) явл. равнонеобходимыми звеньями исторического процесса.
«Ц» теория посвящена объяснению динамики и механизма развития общ-ва, отбором в ходе этого процесса ценностей, содержанием обществ-историч прогресса явл. постоянно возобновляющийся процесс роста и удовлетворения потребностей чел. Цивилизация-одно из ключевых понятий соврем. соц-гуманитарной науки. В обыденной жизни термин «цивилизация» употребляется эквивалентом слова «культура». Научное понимание «цивилизации» связано со спецификой предмета исследования, т.е. зависит от той области науки, кот раскрывает это понятие.
В историч науке выделяют неск классификаций 1) по типу хоз-й деят-сти: земледельческую и индустриальную. 2) В зависимости от контакта с др цивилизациями, выделяют открытые и закрытые. 3) В завис от 2-х главных противостояний в мировой истории выделяют восточную(Китай), западную(США), промежуточную(Росиия). 4) В завис от способа производства - первобытную, рабовладельческую (Греция, Рим), феодальную, буржуазную, социалистическую (СССР).
В наст время исследователи кладут в основу классификации цивилизации культуру. Выделяют традиционную и техногенную цивилизации. Для техногенной хар-ны след. черты: 1.особое представление о природе. природа-сфера приложения сил человека. 2.чел рассматривается как активное сущ-во, человек призван преобразовывать мир. 3.деят-сть чел. направлена на преобразование предмета, а не на самого себя. 4.акцент делается на развитие техники и технологии. Для традиционной характерно: 1.невмешательство в природу, т.е. человек-созерцатель 2.деят-ть человека направлена на самосовершенствование. 3.развитие техники и технологии направлено на развитие собственных нужд (автономию личности).