- •1. Тэорыя літаратуры ў сістэме навук аб літаратуры.
- •2. Паходжанне мастацтва. Мастацтва як спосаб пазнання свету.
- •3 Літаратура ў сістэме культуры.
- •4 Літаратура як мастацтва слова. Месца літаратуры сярод іншых відаў мастацтва.
- •5. Літаратура як мастацтва слова. Літаратура і смі.
- •6. Мастацкі вобраз. Літаратурны вобраз.
- •7. Міфалогія – фальклор – літаратура. Міф у сучаснай літаратуры.
- •8. Аўтар, апавядальнік, персанаж у літаратурным творы.
- •9. Змест і форма літаратурнага твора.
- •10. Літаратурны твор як сістэма. Паняцце пра цэласнасць мастацкага тэксту.
- •11. Элементы зместу: тэма, праблема, ідэя. Задума твора.
- •12. Ідэя твора. Аўтарская і аб’ектыўная ідэя ў літаратурным творы.
- •13. Выбар тэмы. Тэматыка мастацтва.
- •14. Тыпы аўтарскай эмацыянальнасці. (або пафас):
- •15. Прадметны свет літаратурнага твора.
- •16. Літаратурны вобраз. Вобраз-персанаж: сродкі стварэння.
- •17. Мастацкая дэталь. Дэталь і падрабязнасць.
- •18. Персанаж і пісьменнік: герой і аўтар. Формы і прыемы псіхалагізму.
- •19. Персанаж і яго каштоўнасная арыентацыя.
- •20. Час і прастора ў літаратурным творы. Паняцце пра хранатоп.
- •21. Мова мастацкага твора. Паэзія і проза.
- •22. Мова як матэрыял літаратуры. Літаратурная мова і мова мастацкага твора.
- •23. Метафара і яе разнавіднасці. Метафарычнае мысленне ў літаратуры.
- •24. Тропіка.
- •25. Паэтычны сінтаксіс.
- •26. Элементы формы: кампазіцыя.
- •27. Кампазіцыйныя прыемы.
- •28. Сюжэт і фабула літаратурнага твора. Сюжэт як сродак раскрыцця характараў персанажаў.
- •29. Неаўтарскае слова: літаратура ў літаратуры.
- •30. Сістэмы вершаскладання.
- •31. Сілаба-танічная сістэма вершаскладання.
- •32. Рытміка. Метрыка (стапа, памер, метр, рытм).
- •33. Строфіка. Віды строф.
- •34. Цвердыя формы верша.
- •35. Белы верш, вольны верш, свабодны верш: суадносіны ва ўжыванні тэрмінаў.
- •36. Рыфма і рыфмоўка
- •37. Гукапіс літаратурнага твора. Інтанацыя.
- •38. Літаратурныя роды. Прынцыпы класіфікацыі літаратурных родаў.
- •39. Эпас як літаратурны род.
- •40. Лірыка як літаратурны род. Паняцце пра лірычнага героя.
- •41. Асаблівасці драмы як літаратурнага рода.
- •42. Літаратурныя жанры. Жанравыя канфрантацыі і традыцыі. Кананізацыя жанраў.
- •43. Міжродавыя і пазародавыя літаратурныя формы.
- •44. Літаратурныя іерархіі і рэпутацыі.
- •45. Міжнародныя літаратурныя сувязі. Нацыянальная спецыфіка літаратуры.
- •46. Літаратурны працэс: дынаміка і стабільнасць.
- •47.Літаратурны працэс: мастацкія сістэмы 19-20 стст.
- •48. Літаратуразнаўства і літаратурная крытыка.
- •49. Да пытання аб вывучэнні генэзісу літаратурнага твора.
- •50. Прынцыпы разгляду літаратурнага твора.
- •51. Стыль пісьменніка.
- •52. Жанры літаратуры і праца публіцыста.
27. Кампазіцыйныя прыемы.
Кампазіцыя (ад лац. “складаць”). Гэта склад і вызначанае становішча частак элементаў і выяў твораў у часавай паслядоўнасці. Нясе змястоўную і сэнсавую нагрузку.
Знешняя кампазіцыя - дзяленне твора на кнігі, тамы. Носіць дапаможны характар і служыць для чытання. Больш змястоўныя характэрныя элементы: прадмовы, эпіграфы, пралогі, яны дапамагаюць расчыніць галоўную думку твора або пазначыць асноўную праблему твора.
Унутраная кампазіцыя - уключае ў сябе розныя тыпы апісанняў (партрэты, пейзажы, інтэр'ер), несюжэтныя элементы, устаўныя эпізоды, разнастайныя адступы, розныя формы прамовы герояў і пункта гледжання.
Асноўная задача кампазіцыі - прыстойнасць малюнка мастацкага света.
Тыпы пунктаў гледжання: ідэйна-цэласная, моўная, прастора-часавая, псіхалагічная, вонкавая і ўнутраная.
Тыпы кампазіцый: простая і складаная.
Кампазіцыйныя прыемы:
паўторы і варыяцыі
матыў
дэталізацыя і абагульненне
- замучванне
- пазнаванне
- падтэкст
- алюзія (намекі на рэаліі cучаснага палітычнага жыцця)
суб’ектная арганізацыя тэксту - пазіцыя з якой распавядаюцца гісторыі або з якіх успрымаюць падзеі герояў або апавяданне.
супастаўленне і супрацьстаўленне (аб'яднанне паўтору, проціпастаўленне даюць люстэркавымі кампазіцыямі)
мантаж
часавая арганізацыя тэкста
28. Сюжэт і фабула літаратурнага твора. Сюжэт як сродак раскрыцця характараў персанажаў.
Сюжэт - (ад франц. - прадмет) - падзея або сукупнасць падзей у эпічных і драматычных творах, развіццё якіх дазваляе пісьменніку расчыніць характары герояў і сутнасць адлюстроўваных з'яў у адпаведнасці з аўтарскай задумай. Сюжэт - аснова формы твора.
У сюжэце вылучаюць такія структурныя элементы, як экспазіцыя, завязка, развіццё дзеяння, кульмінацыя і развязка, а таксама, у некаторых творах, пралог і эпілог. Па зацемцы Кармілава, сюжэт можна назваць "выявай падзеі або ланцугі падзей", у той час як фабула складае падзейную аснову апавядання і можа быць сцісла пераказаная.
Фабула - ланцуг, шэраг падзей у эпічным або драматычным творы, пакладзены ў аснову сюжэту. У адрозненне ад сюжэту фабулу можна каротка пераказаць. Акрамя таго, адна і тая жа фабула можа стаць асновай для мноства розных сюжэтаў (напрыклад, гісторыя аб уяўным рэвізору была выкарыстаная не толькі Гогалем, але і іншымі аўтарамі).
Гістарычна існавалі і іншыя погляды на суадносіны фабулы і сюжэту. У 1920-х гадах прадстаўнікамі Апаяза было прапанавана адрозніваць два бакі апавядання: само па сабе развіццё падзей у міры твора яны звалі "фабулай", а то, як гэтыя падзеі намаляваныя аўтарам - "сюжэтам".
Іншае тлумачэнне ідзе ад рускіх крытыкаў сярэдзіны XIX стагоддзі і падтрымлівалася таксама Весялоўскім і Горкім: яны звалі сюжэтам само развіццё дзеяння твора, дадаючы да гэтага ўзаемаадносіны персанажаў, а пад фабулай разумелі кампазіцыйны бок твора, гэта значыць то, як менавіта аўтар паведамляе ўтрыманне сюжэту. Лёгка бачыць, што значэнні тэрмінаў "сюжэт" і "фабула" у дадзеным тлумачэнні, у параўнанні з папярэднім, змяняюцца месцамі.
Існуе таксама пункт гледжання, што паняцце "фабула" самастойнага значэння не мае, і для аналізу твора суцэль досыць апераваць паняццямі "сюжэт", "схема сюжэту", "кампазіцыя сюжэту"
У аснове сюжэту ляжыць канфлікт.
Канфлікт (ад лац. "сутыкненне, барацьба") - тэматычная напруга, якое ўзнікае паміж персанажамі або іх учынкамі, на якім засноўваецца сюжэт.
Ёсць чатыры асноўных выгляду канфлікту:
"прыродны або фізічны канфлікт, калі герой уступае ў дужанне з прыродай;
"сацыяльны канфлікт, калі чалавек кідае выклік іншаму чалавеку або грамадству;
"унутраны або псіхалагічны канфлікт, калі жаданні чалавека ўступаюць у канфлікт з яго сумленнем;
"правідэнцыйны канфлікт, калі чалавек процістаіць законам лёсу або нейкага бажаствы.
Паняцце "канфлікт " ужываецца там, дзе сутыкаюцца розныя і ўвасобленыя ў дзеяннях і выказваннях асоб, жыццёвыя каштоўнасці, прынцыпы або "праўды”.
Калізія - (ад лат. - сутыкненне) - адлюстраваная ў мастацкім творы барацьба процілеглых поглядаў, інтэрасаў, імкненняў, жыццёвых прынцыпаў, якая выяўляецца ў пэўных падзеях. Тыпы калізіі: любоўная, маральная, сацыяльная і г.д.