Тэхніка і віды праўкі тэксту. Карэктарская праўка. Знакі карэктарскай праўкі.

Віды правак. 1. Праўка-вычытка( выконваецца пасля паглыбленнага прачытання); 2. Праўка-скарачэнне( галоўная мэта – скарачэнне абему тэксту, 2 кірункі – скарачэнне частак тэксту і унутрытэкставае скарачэнне); 3. Праўка-апрацоўка(канчатковы варыянт тэксту); 4. Праўка-перапрацоўка

Корректура - это исправление ошибок и нарушений технических пра­вил в наборе. В процессе корректуры устраняются авторские и издатель­ские ошибки, технические недостатки набора и верстки (типографская правка). Корректуру правят автор, редактор, корректор, технический и художественный редакторы.

Виды корректурных оттисков: гранки - оттиски с, произвольным чис­лом строк на каждом листке; сверстанные листы (верстка) - сформиро­ванные полосы, в том числе с использованием компьютерного набора и верстки; сверенные листы (сверка) - полосы после их исправления в ти­пографии по указанию издательства. Для правки набора используются корректурные знаки или знаки для читки и разметки оригинала - условные графические обозначения действий, которые нужно выполнить. Стандартные корректурные знаки делятся на знаки замены, знаки вставки, знаки выкидки, знаки перестановки элементов набора, знаки изменения, введения, выравнивания, уничтожения пробелов, знаки шрифтовых выделений и изменений, знаки исправления технических дефектов набора, знаки отмены сделанного исправления, знаки, сочетающие несколько указаний. Написание и правила применения корректурных знаков регламентирует ГОСТ 7.62.

Праца рэдактара над фактычным матэрыялам

Слова “факт” з лац. мовы- зробленае, зроблены. Сапраўдная,непрыдуманая падзея, з’ява або здарэнне наогул. Рэальная падзея, імёны, даты, лічбы, цытаты.

Функцыянальнае прызначэнне ф. м.:1. Уласна інфармацыя; 2. Аргумент у працэсе лаг. доказу; 3. Падстава для агульных сцвярджэнняў; 4. Ілюстрацыя для пададзенай інфармацыі, якая канкрэтызуе папярэднюю.

Дакладнасць і праўдзвасць . Рэд-р нясе за іх адказнасць. Не павінна быць малых ці вялікіх недакладнасцяў: кожны момант оже быць пераправеран чытачом. Асаблівая ўвага на ф. гісторыі, бо яе чытач успрымае напавер.

Рэд-кі аналіз і ацэнка факт .мат-лу ў журналістскім тэксце праходзіць у двух кірунках: 1. Вызначэнне дакладнасці факта, яго праўдзівасці, наогул праверка факта; 2. Ацэнка факт .мат-лу ў структуры тэкту. Першае,што выконвае рэд-р – правярае факты.

3 віды праверкі факт.матэрыялу: 1. Зверка з аўтарытэтнай крыніцай ( творы, з якіх узяты цытаты, энцыклапедыі, збор тв., даведачныя мат-лы, падручнікі, афіц. дакументы, пастановы). Статыстычныя звесткі можам праверыць самастойна – некаторыя ў стат. Бюро. 2. Унутраная праверка( унутрытэкставая). 2 спосаба: 1 - канкрэтызацыя факта (ці гэты факт пацверджаны цытатай); 2 – унутры тэкста суадносім адзін факт з іншым, каб ён падаваўся адназначна. Суаднесеннасць памераў, захаванне факта напрацягу тэксту. Падзея – дата, месца. Краіна-месца знаходжання. Тэрміны – належная адпаведнасць з агульнаужыв. Лексікай, неабодна, каб былі патлумачаны і зразумелыя чытачу. Ініцыялы. Геаграфічныя наз-вы, якія часта мяняюцца. 3. Афіцыйная праверка-пацверджанне. Любая кансультацыя афіцыйнай асобы у вуснай форме.

Рэдагаванне графічнага матэрыялу. Акрамя моўнага - графічны матэрыял – пры рэд-ні табліцы неабходна правяраць грам. Правільнасць афармлення элементаў табліцы, уніфікаваць адзінкі вымярэння і ўмоўныя абазначэнні, табліца не павінна дубляваць тэкст матэрыяла – гэта дадатковая інфармацыя. Формулы ўводзяцца як раўназначныя члены з захаваннем правіл граматыкі і сінтаксісу. Трэба праверыць наяўнасць эксплікацый(тлумачэнняў), універсальнасць, нарматыўнасць. Ілюстрацыі ўжываюць для аргументацыі навук. Мат-лу як вынік навуковага эксперыменту: адпавядаць зместу; функцыя – не павінны замяняць тэкст – павінны дапаўняць, аргументаваць, мець хар-р высказванняў; працэнтнае выкарыстанне ілюстрацый у тэксце – вызначае паказчык найбольшай эфектыўнасці – ад 4 да 30% у адносінах да асноўнага тэксту.