- •3 Бел.Літ. Мова і яе нормы.
- •4 Мова і мауленне суадносіны паміж мовай і мауленнем.
- •5 Функціі мовы.
- •7 Лексіка абмежаваннага выкарыстання.
- •8 Дыялектная лексіка і яе віды.
- •9 Жаргонная і аргатычная.
- •11 Паняцця тэрмін, аснойныя патрабаванні да навук термінаў.
- •12 Паняцця лексікаграфіі і тэрмінаграфіі, слойнік і яго тыпы.
- •13 Будова слоўніковага артыкула ў тлумач. Бел.Мов 5 тамах.
- •14 Энцыклапедычные слоўнікі іх віды і хара-тыка.
- •15 Лінгвістычныя спазыкі іх віды і хара-тыка.
- •16 Структурная хара-тыка тэрміналогіі.
- •17 Асноўныя спосабы утварэнне тэрмінаў агульная хара-тыка.
- •18 Марфалагічны спосаб тэрменаўтварэнне.
- •19 Лексіка семантычны спосаб.
- •20 Сінтаксічны спосаб.
- •21 Паняцце стылю і агульная хара-тыка стылей бел.Літ.Мовы.
- •22 Навуковы стыль і яго асаблівасці.
- •23 Навуковы тэкст і яго асноўныя прыметы.
- •24 Афіцыйна делавы стыль і яго асаблівасці.
- •25 Публітыстычны стыль.
- •26 Мастацкі стыль.
- •27 Размоўны стыль.
- •28 Паняцця дакумента класіфікація і рэквізіты дакументаў.
- •29 Аснаўныя натрабаванні
- •30 Віды афіцыйна-дзелавы і парадак іх афармлення.
- •31 Змест паняцця перакладу, тыпы перакладу.
- •32 Спосабы прему перакладу з блізкародных моў.
- •33 Аснаўныя адразненне бел.Мовы ад рускай.
20 Сінтаксічны спосаб.
Адметная асаблівасць тэрмінаў-словазлучэнняў, якая адрозні-
вае іх ад словазлучэнняў агульналітаратурнай мовы, у тым ліку і
фразеалагізмаў, заключаецца ў тым, што ім уласціва перш за ўсё
класіфікацыйная функцыя: атрыбут у іменных тэрмінах-словазлу-
чэннях паказвае на якую-небудзь адметную прымету паняцця і вы-
лучае яго з больш шырокага класа ў падклас, рад і г.д. У нетэрміна-
лагічных жа словазлучэннях азначальны член не выконвае такой
ролі. Параўнаем: безумоўнае тармажэнне, унутранае тармажэн-
не, лакальнае тармажэнне і Наташын шалік, чырвоны шалік, шар-
сцяны шалік (адзін і той жа шалік можа быць Наташыным, чырво-
ным і шарсцяным).
Такім чынам, пры разглядзе тэрмінаў-словазлучэнняў трэба
ўлічваць, што састаўны тэрмін – гэта своеасаблівы моўны знак. З
аднаго боку, ён функцыянуе ў якасці адзінкі мовы, якая суадносіц-
ца з адным, дакладна вызначаным навуковым паняццем. З другога
боку, тэрмін-словазлучэнне будуецца па жывых мадэлях беларус-
кай мовы з некалькіх тэрмінаэлементаў, многія з якіх маюць адпа-
веднікі ў агульналітаратурнай лексіцы.
Разглядаючы сінтаксічны спосаб утварэння тэрмінаў, нельга
не закрануць такое пытанне, як кароткасць тэрмінаў. Агульнавядо-
17 Антанюк, Л.А. Беларуская навуковая тэрміналогія: и арміраванне, струк-
тура, упарадкаванне, канструяванне, функцыяніраванне / Л.А.Антанюк. – Мінск:
ма, што калі пішуць або гавораць пра тэрмін, то звычайна маюць на
ўвазе аднаслоўны або двухслоўны тэрмін. Тэрміны менавіта такой
структуры паказваюцца і тлумачацца ў тэрміналагічных слоўніках.
Аднак у спецыяльных тэкстах шырока распаўсюджаны шматслоў-
ныя тэрміны.
Патрабаванне кароткасці тэрміна, як адзначаюць некаторыя
даследчыкі, павінна ажыццяўляцца ў межах дапушчальнага, гэта
значыць, каб кароткасць не супярэчыла семантычнай дакладнасці.
Паступовае дадаванне да зыходнага аднаслоўнага тэрміна віда-
вых азначэнняў выкарыстоўваецца моваю для канкрэтызацыі зна-
чэння зыходнага паняцця.. Напрыклад, тэрмін псіхалогія. Яго выт-
ворныя, пабудаваныя шляхам дадавання відавых азначэнняў – асоб-
ных слоў, дадуць новыя тэрміны, звязаныя з зыходным, базавым
адносінамі канкрэтызацыі і рода-відавымі: псіхалогія узроставая,
псіхалогія глухіх, псіхалогія допыту і паказанняў, псіхалогія вып-
раўляльная, псіхалогія кампьютарызацыі, псіхалогія крымінальная,
псіхалогія навукі і г.д.
Такім чынам, кароткі тэрмін неабходна лічыць удалым, калі
яго структура не будзе ўступаць у супярэчнасць з семантычнай дак-
ладнасцю.
Сінтаксічны спосаб, як і іншыя спосабы ўтварэння тэрмінаў,
мае адметныя рысы. Амаль усе тэрміны-словазлучэнні ствараюцца
ў форме іменных словазлучэнняў субстантыўнага характару. Гэта
або спалучэнні прыметнікаў ці дзеепрыметнікаў з назоўнікам, або
спалучэнні назоўніка з назоўнікам (прыназоўнікавыя ці беспрына-
зоўнікавыя). У якасці апорнага кампанента ў тэрмінах-словазлучэн-
нях выкарыстоўваюцца назоўнікі з прадметным значэннем, якія з’яў-
ляюцца найменнямі родавых паняццяў.
Усе тэрміны-словазлучэнні класіфікуюцца ў залежнасці ад іх
структуры на простыя і складаныя.
Простыя словазлучэнні складаюцца з двух тэрмінаэлементаў-
слоў, з якіх граматычна галоўнае выражае больш шырокае паняц-
це, а другое (залежнае) надае яму відавое класіфікацыйнае зна-
чэнне, напрыклад: нейрапсіхалагічны сіндром, маніякальны
сіндром і інш.
Складаныя словазлучэнні ўяўляюць сабой лексікалізаваныя
спалучэнні, у якіх залежныя тэрмінаэлементы-словы выражаюць
розныя сэнсавыя аспекты галоўнага слова з родавым тэрміналагіч-
ным значэннем, напрыклад: адмоўная індукцыя нервовых працэсаў,
арганізацыя педагагічнай працы, дыдактычная гульня з правіламі,
трываласць засваення ведаў і г.д.
Сярод тэрмінаў-словазлучэнняў у залежнасці ад сінтаксічнай
структуры выдзяляюцца асобныя мадэлі. Найбольш прадуктыўнымі
для тэрміналогіі псіхалогіі, педагогікі, лагапедыі, дэфекталогіі і
алігафрэнапедагогікі з’яўляюцца наступныя:
1) «назоўнік + прыметнік»: агрэсіўныя паводзіны, алігафрэ-
нічны плюс, узбуджаная псіхапатыя і да т.п.;
Парадак слоў у даных тэрміналагічных словазлучэннях –
постпазіцыя або прэпазіцыя (у слоўніках) залежнага кампанен-
та. Галоўны і залежны кампаненты звязаны азначальнымі семан-
тыка-сінтаксічнымі адносінамі. Тып сувязі – дапасаванне.
2) «назоўнік + назоўнік у назоўным склоне»: вектар-пара-
метар, нейроны-дэтэктары і г.д.;
3) «назоўнік + назоўнік ва ўскосным склоне без прыназоў-
ніка»: віды субяседнікаў, змест адукацыі, развіццё асобы, стан
маторыкі і г.д.
Тэрміны-словазлучэнні, утвораныя па гэтай мадэлі, характа-
рызуюцца постпазіцыяй залежнага кампанента. Кампанентам сло-
вазлучэнняў уласцівы азначальна-прыналежныя адносіны.Тып су-
вязі – беспрыназоўнікавае кіраванне.
4) «назоўнік + назоўнік ва ўскосным склоне з прыназоўні-
кам»: мадэляванне ў педагогіцы, пакаранне ў школе і г.д.
Парадак слоў – постпазіцыя залежнага кампанента. Кампанен-
ты звязаны азначальнымі адносінамі. Тып сувязі – прыназоўніка-
вае кіраванне.
5) «назоўнік + займеннік з прыназоўнікам»: пертынент-
насць у сабе, уяўленне пра сябе і г.д.
Даная мадэль характарызуецца постпазіцыяй залежнага кампа-
нента. Кампаненты звязаны азначальнымі адносінамі. Тып сувязі –
прыназоўнікавае кіраванне.
Такім чынам, парадак слоў у разгледжаных тэрміналагічных
словазлучэннях – постпазіцыя або прэпазіцыя залежнага кампанен-
та. Галоўны і залежны кампаненты звязаны азначальнымі ці азна-
чальна-прыналежнымі сінтаксічнымі адносінамі. Тып сувязі – пры-
назоўнікавае ці беспрыназоўнікавае кіраванне.
Разглядаючы семантычныя ўласцівасці састаўных тэрмінаў,
трэба адзначыць, што іх кампаненты ў сэнсавых адносінах выкон-
ваюць розную функцыю. Так, адпаведна сінтаксічнаму крытэрыю
састаўны тэрмін інфантылізм гарманічны складаецца з галоўнага
кампанента інфантылізм і залежнага кампанента гарманічны. Але
пры раскрыцці сутнасці дадзенага тэрміна на першае месца вы-
ходзіць залежны кампанент гарманічны, таму што менавіта ён па
адпаведнай прымеце выдзяляе данае паняцце з парадыгматычнага
раду адпаведных тэрмінаў, параўн.: інфантылізм гарманічны,
інфантылізм істэрычны, інфантылізм арганічны, інфантылізм
псіхічны і г.д.__