- •1. Актуальность изучения истории Второй Мировой и Великой Отечественной войн и их периодизация.
- •2. Возникновение фашистских режимов в Европе. Идеология и политика фашизма.
- •3. Международное положение в мире в 30-ых. Формирование фашистского блока.
- •4. Мюнхенское соглашение. Попытка создания коллективной помощи в Европе
- •5. Советско-французско-английские переговоры. Советско-германские договоры.
- •6. Начало Второй Мировой войны
- •7. Вступление войск Красной Армии в западные области Беларуси и Украины. Объединение Беларуси.
- •8. Социально-экономические и политические изменения в западных областых бсср
- •9. Ссср и страны Балтии
- •10. Советско-финская война
- •11. Оккупация Германией стран Европы
- •12. Подготовка Германии до войны с ссср. План “Барбаросса”
- •13. Действия ссср по усилению обороноспособности страны
- •14. Нападение Германии на ссср. Пограничные бои в Беларуси. Эвакуация
- •15. Оборонные бои на территории Восточной Беларуси
- •16. Причины неудачи Красной Армии летом 1941 г.
- •17. Оккупационный режим на территории Беларуси
- •18. Политика геноцида. Вывоз населения на принудительную работу в Германию
- •20. Национальная и экономическая политика германских оккупационных властей на Беларуси
- •19. Коллаборационизм
- •21. Битва под Москвой. Суражские ворота
- •22. Начало создания антигитлеровской коалиции. Вступление в войну сша и Японии
- •23. Партизанское и подпольное движение в начале Великой Отечественной войны (осень 1941 – весна 1942 гг.)
- •24. Развитие партизанского движения в 1942-1943 гг. Создание Центрального и Белорусского штабов партизанского движения
- •25. “Рельсовая война”
- •26. Партийное, комсомольское и антифашистское подполье
- •27. Армия Краева, её взаимоотношения с советскими партизанами
- •28. Сталинградская и Курская битвы. Коренной перелом в войне
- •29. Тегеранская конференция
- •30. Победы союзных войск в Африке, Межземноморье и Тихом океане
- •31. Начало освобождения Беларуси
- •32. Белорусская наступательная операция “Багратион”
- •33. Советский тыл в годы войны
- •34. Открытие 2-го фронта
- •35. Освободительный поход Красной Армии в Европу
- •36. Крымская конференция
- •37. Берлинская операция. Капитуляция Германии
- •38. Постдамская конференция
- •39. Манчжурская операция войск Красной Армии. Капитуляция Японии
- •40. Беларуси – одна из стран-основателей оон. Нюрнбергский процесс
- •41. Вклад белорусского народа в разгром фашистской Германии
- •42. Международное значение Победы над германским агрессором и его союзниками
8. Социально-экономические и политические изменения в западных областых бсср
9. Ссср и страны Балтии
10. Советско-финская война
Намнога складаней адбываліся сацыяльныя пераўтварэнні ў Прыбалтыцы і Малдавіі. Асвятленне гэтых працэсаў празмерна заблытана, савецкай афіцыйнай гістарыяграфіяй, а таксама сучаснымі суб’ектывісцкімі ацэнкамі. Нельга не адзначыць таго, што ўвод савецкіх войск у заходнія рэгіёны Беларусі і Украіны, садзейнічаў ўзмацненню націску СССР на прыбалтыйскія краіны. Імкнучыся забяспечыць бяспеку пауночна-заходняй мяжы, Савецкі Саюз дамагаўся ад Эстоніі, Латвіі і Літвы згоды на размяшчэнне на іх тэрыторыі сваіх ваенных баз. Пачаліся інтэнсіўныя перамовы, якія закончыліся падпісаннем дагавораў. Пакт аб узаемадапамозе паміж СССР і Эстоніяй быў падпісаны 28 варасня 1939 г., а 5 кастрычніка з Латвіяй, 10 з Літвой. Савецкі Саюз атрымаў права размясціць на тэрыторыі гэтых краін свае ваенныя базы і воінскія гарнізоны.
Сёння вельмі папулярнае ў некаторых палітычных дзеячаў прыбалтыйскіх рэспублік слова “акупацыя”, якое не адпавядае фактам мінулага. Па-першае, Чырвоная Армія імкнулася захоўваць нейтралітэт у адносінах да ўнутраных спраў Прыбалтыйскіх краін. Па-другое, што вельмі важна, савецкай акупацыйнай адміністрацыі на гэтых тэрыторыях не было. Народ ствараў свае органы самакіравання ў паветах, гарадах і абласцях. Па-трэцяе, уваходжанне прыбалтыйскіх рэспублік у склад СССР адбылося ў 1940 г. паводле рашэння нацыянальных устаноўчых органаў, створаных на аснове праведзеных выбараў. Гэты акт быў прызнаны вялікімі дзяржавамі законным у 1945 г на Патсдамскай канферэнцыі, а таксама і 35 краінамі ў 1975 г. на Хельсінскай канференцыі.
Прысутнасць Чырвонай Арміі прыдавала прыхільнікам сацыялістычнай ідэі смеласці і рашучасці. Напрыклад, у Рызе, насельніцтва якой налічвала каля 350 тыс. чалавек, у антыўрадавых дэманстрацыях і мітынгах удзельнічала больш за 100 тыс.чалавек. У выбарах у Сейм у ліпені 1940 г. прыняло ўдзел 94,8% выбаршчыкаў. За кандыдатаў блоку працоўнага народа прагаласавала 97,8%, супраць – толькі 2,2%. Дэпутатамі Сейма сталі 52 камуністы і 48 беспартыйных.
Ва ўмовах прысутнасці часцей Чырвонай Арміі адбывалася радыкалізацыя некаторай часткі жыхароў прыбалтыйскіх краін, ўзрастала рэакцыйнасць кіраўніцтва, што выявілася ў імкненні стварыць ваенна-палітычны саюз “Прыбалтыйская канфедэрацыя”, якая была накіравана супраць уз’яднання з СССР. У адказ на гэта, у чэрвені 1940 г. былі значна ўзмоцнены гарнізоны савецкіх войск ў Прыбалтыцы.
Утварэнне Малдаўскай ССР у жніўні 1940 г. адбылося ў выніку вяртання СССР, па яго патрабаванні, Бесарабіі і Букавіны, якія былі захоплены Румыніяй ад маладой Савецкай рэспублікі ў гады грамадзянскай вайны, і ўз’яднання іх з Малдаўскай аўтаномнай рэспублікай, якая ў гэты час ўваходзіла ў склад Украінскай ССР.
Ва ўмовах абвастрэння ваенна-палітычных абставін у Еўропе неадкладнай задачай для СССР стала забеспячэнне бяспекі паўночна-заходніх подступаў да Ленінграда – буйнейшага прамысловага цэнтра краіны. Мяжа СССР з Фінляндыяй праходзіла па Карэльскаму перашыйку ўсяго ў 32 км. ад Ленінграда. На працягу ўсёй мяжы, па так званай “лініі Манергейма”, фінскі бок пры падтрымцы краін захаду, актыўна ажыццяўляў будаўніцтва ваенных умацаванняў, што выклікала занепакоенаць савецкага кіраўніцтва. У кастрычніку 1938 г. паміж СССР і Фінляндыяй пачаліся перамовы аб урэгуляванні савецка-фінскай мяжы. На перамовах, якія працягваліся да кастрычніка 1939 г., Савецкі Саюз прапанаваў ажыццявіць абмен часткі фінскай тэрыторыі – 2 761 км² на 5 529 км² савецкай тэрыторыі ва ўсходняй Карэліі. Але гэтыя прапановы фінскі бок адхіліў, а перамовы былі прыпынены. 30 лістапада 1939 г. без аб’яўлення вайны часці Чырвонай Арміі перасеклі савецка – фінляндскую мяжу і пачалі баявыя дзеянні. “Зімняя вайна” пачалася. Згодна аператыўных планаў савецкага камандавання, вайна з Фінляндыяй павінна была працягвацца ад 7 да 14 дзён. Кіраўніцтва СССР разлічвала на хуткую перамогу, аднак вайна зацягнулася, нават не гледзячы на значную ваенную перавагу савецкіх вайск.
Пачатак савецка-фінляндскай вайны прыцягнуў увагу вялікіх дзяржаў да поўначы Еўропы. У сродках масавай інфармацыі была разгорнута буйнамаштабная антысавецкая кампанія, у якой актыўна эксплутавалася ідэя небяспекі “сусветнай камуністычнай рэвалюцыі”. Ужо 2 снежня 1939 г. ЗША ўвялі “маральнае эмбарга” на пастаўкі ў СССР авіяцыйнай тэхнікі і тэхналогій. Па ініцыятыве англійскай дыпламатыі ў Лізе Нацый было ўзнята пытанне правамернасці дзеянняў Савецкага Саюза і 14 снежня 1939 г. СССР быў выключаны з яе складу. Антысавецкая кампанія значна ўзмацнілася, а англійскі ваенны кабінет разгледзеў нават 7 лютага 1940 г. мерапрыемствы па ажыццяўленню інтэрвенцыі супраць Савецкага Саюза. Аднак, дапамога заходніх дзяржаў абмежавалася пастаўкамі ўзбраенняў, а таксама прадастаўленнем значных крэдытаў.
Ваенныя дзеянні войск Чырвонай Арміі не прыносілі станоўчых вынікаў. Толькі 11 лютага 1940 г. савецкія войскі, з вялікімі стратамі ажыццявілі паспяховае наступленне ў Фінляндыі. Была прарвана абарончая “лінія Маннергейма”, а ўжо ў сакавіку ў Маскве пачаліся савецка-фінляндскія перагаворы, якія скончыліся падпісаннем 12 сакавіка 1940 г. мірнага дагавора.
Нягледзячы на перамогу, вайна з Фінляндыяй не прынесла славы Савецкаму Саюзу, больш таго, няўдачы савецкіх войск у вайне, падарвалі ў еўрапейскай грамадскасці думку аб боездольнасці арміі СССР, хоць і садзейнічалі зрыву планаў адпраўкі ў Фінляндыю англійскіх і французскіх войск
Як бачна, сацыяльна-палітычныя працэсы ў заходніх рэгіёнах СССР у перадваенныя гады цяжка назваць адназначнымі. Разам з тым, дзякуючы намаганням кіруючых колаў СССР у 1939–1940 гг. адбылося значнае ўзмацнне краіны. Больш чым на 20 млн. чалавек павялічылася колькасць насельніцтва Савецкага Саюза, на 400 тыс. кв. км. пашырылася яго тэрыторыя. У складзе Савецкага Саюза заходнія вобласці Украіны і Беларусі ўключыліся ў агульнасаюзны працэс сацыяльна-эканамічнага развіцця. Асноўным зместам пераўтварэнняў, праведзенных тут у канцы 1939 – першай палове 1940 г., быў падзел памешчыцкіх зямель, нацыяналізацыя банкаў і прамысловасці, рэканструкцыя прамысловых прадпрыемстваў, пачатак калектывізацыі сельскай гаспадаркі, шырокае культурнае будаўніцтва. Абапіраючыся на эканамічны і навукова-тэхнічны патэнцыял усёй краіны, заходнія рэгіёны пасля ўз’яднання зрабілі значны крок у сацыяльна-эканамічным развіцці і ажыццяўленні культурных пераўтварэнняў.