- •Сінтэз бялку ў расліннай клетцы: транскрыпцыя, трансляцыя, механізм перадачы генетычнай інфармацыі, клеткавыя структуры, якія прымаюць удзел у сінтэзе бялку.
- •Утварэнне алею і вугляводаў у расліннай клетцы.
- •Хімічная прырода і функцыі рэчываў другаснага абмену. Шляхі іх утварэння ў клетцы.
- •Будова расліннай клеткі. Класіфікацыя і функцыі клеткавых структур.
- •Будова, хімічны склад і функцыі клеткавых мембран. Вадкасна-мазаічная мадэль мембраны
- •Будова, хімічны склад і функцыі клеткавай абалонкі. Суберынізацыя і лігніфікацыя клеткавай абалонкі.
- •Будова, хімічны склад і роля ядра, хларапластаў і мітахондрый.
- •Унутраны і знешні абмен рэчываў і энергіі клеткі, напрамкі метабалізму. Атф, яе хімічная будова і роля ў ператварэнні энергіі. Віды фасфарылявання адф.
- •Ферментатыўны каталіз. Ферментатыўная актыўнасць і яе залежнасць ад тэмпературы і рН асяроддзя.
- •Паглынанне вады расліннай клеткай. Водны і асматычны патэнцыялы клеткі, іх залежнасць ад знешніх і ўнутраных фактараў.
- •Паглынанне вады раслінай. Каранёвы ціск.
- •Транспірацыя, яе віды і фізіялагічная роля. Рэгуляванне вусцейкавай транспірацыі.
- •Рух вады па расліне: шлях вады, рухальныя сілы, хуткасць руху, праводзячыя элементы ў хваёвых і лісцевых раслін.
- •Залежнасць паглынання вады раслінай ад тэмпературы, аэрацыі і воднага патэнцыялу глебы.
- •Водны абмен, водны баланс і водны дэфіцыт. Уплыў воднага рэжыму расліны на яе прадукцыйнасць. Шляхі рэгуляцыі воднага абмену.
- •Сутнасць і значэнне фотасінтэзу. Агульнае ўраўненне фотасінтэзу
- •Пігменты хларапластаў: хімічная прырода, уласцівасці хларафілаў і каратыноідаў. Лакалізацыя пігментаў у хларапластах.
- •Уплыў розных фактараў на ўтварэнне зялёных і жоўтых пігментаў. Хлароз.
- •Паглынанне энергіі святла пігментамі. Спектры паглынання зялёных і жоўтых пігментаў і спектр дзеяння фотасінтэзу.
- •Сутнасць фотахімічнага этапу фотасінтэзу. Нецыклічнае і цыклічнае фотафасфарыляванне.
- •Аднаўленне вуглекіслаты ў працэсе фотасінтэзу (цемнавая фаза). Прадукты фотасінтэзу. Ккд светлавых і цемнавых рэакцый фотасінтэзу.
- •Транспартаванне па расліне прадуктаў фотасінтэзу: этапы шляху, праводзячыя элементы флаэмы, механізм, хуткасць руху, транспартныя формы асімілятаў. Спажыванне асімілятаў.
- •Залежнасць інтэнсіўнасці фотасінтэзу ад святла. Светлавыя крывыя чыстага фотасінтэзу ценевынослівых і святлолюбівых раслін.
- •Залежнасць інтэнсіўнасці фотасінтэзу ад цяпла, со2, водазабеспячэння, мінеральнага жыўлення.
- •Ураўненні балансу арганічных рэчываў і біялагічнага ўраджаю. Фотасінтэз як аснова прадукцыйнасці раслін. Шляхі павышэння прадукцыйнасці фотасінтэзу.
- •Сутнасць і фізіялагічная роля дыхання. Субстраты дыхання і іх выкарыстанне. Дыхальны каэфіцыент.
- •Акісленне субстрату ў працэсе дыхання: сутнасць і лакалізацыя ў клетцы гліколізу і цыкла Крэбса. Роля ў метабалізме клеткі.
- •Дыхальны ланцуг і акісляльнае фасфарыляванне. Каэфіцыент карыснага дзеяння дыхання.
- •32/1. Залежнасць інтэнсіўнасці дыхання ад унутраных і знешніх (цяпло, о2, водазабеспя-чэнне, со2, і інш.) фактараў. Роля дыхання ў прадукцыйнасці раслін.
- •Запасныя рэчывы раслін, іх функцыі і месцы ўтрымання. Сезонная дынаміка накаплення і ўзаемаператварэнне запасных рэчываў у вегетатыўных органах драўняных раслін.
- •Будова клеткі пракарыёт.
- •Тыпы жыўлення пракарыёт.
- •Шляхі атрымання пракарыётамі энергіі для жыццядзейнасці. Аэробнае і анаэробнае дыханне, браджэнне. Асноўныя віды браджэння. Сувязь браджэння і дыхання.
- •Біялагічная “фіксацыя” азоту. Роля свабоднажывучых і сімбіятычных мікраарганізмаў у азотным жыўленні раслін. Бактэрыйныя ўдабрэнні.
- •Кругаварот вугляроду ў біясферы. Роля мікраарганізмаў у ператварэнні вугляроду.
- •Мікра- і макраэлементы. Паглынальныя формы і фізіялагічная роля макраэлементаў.
- •41/1. Паглынанне пажыўных мінеральных рэчываў коранем: паступленне іёнаў у свабодную прастору, пасіўнае і актыўнае паглынанне іёнаў пратапластам, спосабы пераадолення мембраны.
- •Асіміляцыя азоту раслінай. Рэдукцыя нітратаў, амінаванне, пераамінаванне. Аміды як форма запасання азоту.
- •Уплыў знешніх фактараў (цяпло, аэрацыя глебы, водазабеспячэнне, рН глебавага раствору і інш.) на паглынанне і засваенне раслінай мінеральных рэчываў.
- •Мікарыза і яе роля ў мінеральным жыўленні раслін.
- •Правілы і фізіялагічныя асновы прымянення ўдабрэнняў
- •Паняцце аб онтагенезе, росце, развіцці і морфагенезе раслін.
- •Этапы онтагенезу расліны і расліннай клеткі.
- •Фітагармоны, іх хімічная будова, месцы ўтварэння і фізіялагічная роля. Прыродныя і сінтэтычныя стымулятары і інгібітары росту.
- •50/1. Механізм і характар росту раслін. Паказчыкі росту. Залежнасць росту ад знешніх умоў.
- •Рэгулятарнае дзеянне святла на рост і морфагенез. Сістэмы фітахрома і крыптахрома.
- •Карэляцыі: віды карэляцый, іх фізіялагічная роля. Апікальнае дамінаванне.
- •Палярнасць як фактар развіцця. Палярнасць чаранкоў.
- •Індукцыя развіцця раслін нізкімі тэмпературамі. Яравізацыя.
- •Фотаперыядызм. Віды рэакцыі раслін. Рэцэптар фотаперыядычнага ўздзеяння. Фізіялагічны сэнс фотаперыядызму
- •Фота- і геатрапізмы: рэцэптары святла, успрыняцце гравітацыі, мэтазгоднасць
- •Прарастанне насення і рост праростка: этапы, умовы, этыяляцыя.
- •Запасныя рэчывы насення і іх ператварэнне пры прарастанні насення.
- •Віды спакою насення, спосабы пераадолення глыбокага спакою.
- •Віды спакою драўняных раслін. Спосабы штучнага пераадолення спакою.
- •61/1. Устойлівасць раслін да ўздзеяння нізкіх тэмператур: холада-, мароза- і зімаўстойлівасць, пашкоджванні раслін, механізмы ўстойлівасці, закальванне.
- •Засухаўстойлівасць раслін: пашкоджванні раслін, механізмы ўстойлівасці, закальванне.
- •Устойлівасць раслін да ўздзеяння прамысловых газаў і пылі: шкодныя палютанты і іх уздзеянне на расліну, механізмы устойлівасці раслін, устойлівыя і неўстойлівыя віды.
Уплыў розных фактараў на ўтварэнне зялёных і жоўтых пігментаў. Хлароз.
При образовании хлорофилла положительную роль играет красный свет. Большое значение имеет интенсивность освещения. От температуры зависит лишь образование предшественников хлорофилла (темновая фаза). При наличии уже образовавшихся предшественников хлорофилла процесс зеленения (световая фаза) идет с одинаковой скоростью независимо от температуры. На скорость образования хлорофилла оказывает влияние содержание воды. Сильное обезвоживание проростков приводит к полному прекращению образования хлорофилла. необходимо достаточное количество железа. Большое значение для обеспечения синтеза хлорофилла имеет нормальное снабжение растений азотом и магнием, так как оба эти элемента входят в состав хлорофилла. При недостатке меди хлорофилл легко разрушается.
Синтез каротиноидов не требует света. При формировании листьев каротиноиды образуются и накапливаются в пластидах еще в тот период, когда зачаток листа защищен в почке от действия света. В начале освещения образование хлорофилла в этиолированных проростках сопровождается временным падением содержания каротиноидов. Однако затем содержание каротиноидов восстанавливается и даже повышается с увеличением интенсивности освещения. Образование каротиноидов зависит от источника азотного питания. Недостаток серы резко уменьшает содержание каротиноидов. Большое значение имеет соотношение — Ca/Mg в питательной среде.
Хлороз растений – это болезнь растений, при которой нарушается образование хлорофилла в листьях и снижается активность фотосинтеза. Характерные признаки: преждевременное пожелтение и опадение листьев, мелколистность, усыхание верхушек побегов, отмирание активных корней и т.п.
Паглынанне энергіі святла пігментамі. Спектры паглынання зялёных і жоўтых пігментаў і спектр дзеяння фотасінтэзу.
Хлорофилл имеет две основные линии поглощения в красных и сине-фиолетовых лучах. При этом хлорофилл а в растворе имеет максимум поглощения 429 и 660 нм, тогда как хлорофилл b — 453 и 642 нм. каротиноиды имеют также два пика поглощения – 452 и 482 нм.
Листья растений поглощают в среднем около 60-70% физиологически активной радиации, а остальную отражают и пропускают.
Сутнасць фотахімічнага этапу фотасінтэзу. Нецыклічнае і цыклічнае фотафасфарыляванне.
Поглощение пигментами световой энергии используется на осуществление фитохимических реакций. Совокупность реакций составляет фотохимич.этап световой фазы. Процесс начинается с расщепления молекулы воды на кислород, 2 протона и 2 электрона. Н2О=2Н++2е+1/2О2 электроны и протоны используются на восстановление коферментов НАДФ до НАДФН2. На этот процесс затрачивается часть энергии кванта света. НАДФН2 выполняет роль промежуточного соединения, которое переносит водород. все процессы фотохим.этапа осуществляются на мембранах тилакоидов хлоропластов. В осуществлении реакций участвует ФС1 и 2. Основа ФС – фотосинт.единица(ФСЕ). ФС1 имеет реакционный центр Р700, а ФС2 – Р680.
ЦИКЛИЧЕСКОЕ ФОСФОРИЛИРОВАНИЕ — процесс миграции электрона от возбужденного светом пигмента реакционного центра и генерируемого в результате этого сильного восстановителя через ряд переносчиков снова к молекуле пигмента. При этом вся биохимически эффективная световая энергия, поглощенная фотосистемой I, фиксируется в виде АТФ, которая может быть использована для последующих реакций ассимиляции С02. Характерная черта Ц. ф.— светозависимое образование АТФ без добавленного извне донора и акцептора электронов.
Нециклическое фотосинтетическое фосфорилирование - фотосинтетическое фосфорилирование, которое происходит за счет восстановления хлорофилла электронами гидроксильных ионов воды, которая предварительно подверглась фотолизу. Энергия электрона используется для зарядки АТФ, а протоны воды, соединяясь с НАДФ, образуют его восстановительную форму.