- •Сінтэз бялку ў расліннай клетцы: транскрыпцыя, трансляцыя, механізм перадачы генетычнай інфармацыі, клеткавыя структуры, якія прымаюць удзел у сінтэзе бялку.
- •Утварэнне алею і вугляводаў у расліннай клетцы.
- •Хімічная прырода і функцыі рэчываў другаснага абмену. Шляхі іх утварэння ў клетцы.
- •Будова расліннай клеткі. Класіфікацыя і функцыі клеткавых структур.
- •Будова, хімічны склад і функцыі клеткавых мембран. Вадкасна-мазаічная мадэль мембраны
- •Будова, хімічны склад і функцыі клеткавай абалонкі. Суберынізацыя і лігніфікацыя клеткавай абалонкі.
- •Будова, хімічны склад і роля ядра, хларапластаў і мітахондрый.
- •Унутраны і знешні абмен рэчываў і энергіі клеткі, напрамкі метабалізму. Атф, яе хімічная будова і роля ў ператварэнні энергіі. Віды фасфарылявання адф.
- •Ферментатыўны каталіз. Ферментатыўная актыўнасць і яе залежнасць ад тэмпературы і рН асяроддзя.
- •Паглынанне вады расліннай клеткай. Водны і асматычны патэнцыялы клеткі, іх залежнасць ад знешніх і ўнутраных фактараў.
- •Паглынанне вады раслінай. Каранёвы ціск.
- •Транспірацыя, яе віды і фізіялагічная роля. Рэгуляванне вусцейкавай транспірацыі.
- •Рух вады па расліне: шлях вады, рухальныя сілы, хуткасць руху, праводзячыя элементы ў хваёвых і лісцевых раслін.
- •Залежнасць паглынання вады раслінай ад тэмпературы, аэрацыі і воднага патэнцыялу глебы.
- •Водны абмен, водны баланс і водны дэфіцыт. Уплыў воднага рэжыму расліны на яе прадукцыйнасць. Шляхі рэгуляцыі воднага абмену.
- •Сутнасць і значэнне фотасінтэзу. Агульнае ўраўненне фотасінтэзу
- •Пігменты хларапластаў: хімічная прырода, уласцівасці хларафілаў і каратыноідаў. Лакалізацыя пігментаў у хларапластах.
- •Уплыў розных фактараў на ўтварэнне зялёных і жоўтых пігментаў. Хлароз.
- •Паглынанне энергіі святла пігментамі. Спектры паглынання зялёных і жоўтых пігментаў і спектр дзеяння фотасінтэзу.
- •Сутнасць фотахімічнага этапу фотасінтэзу. Нецыклічнае і цыклічнае фотафасфарыляванне.
- •Аднаўленне вуглекіслаты ў працэсе фотасінтэзу (цемнавая фаза). Прадукты фотасінтэзу. Ккд светлавых і цемнавых рэакцый фотасінтэзу.
- •Транспартаванне па расліне прадуктаў фотасінтэзу: этапы шляху, праводзячыя элементы флаэмы, механізм, хуткасць руху, транспартныя формы асімілятаў. Спажыванне асімілятаў.
- •Залежнасць інтэнсіўнасці фотасінтэзу ад святла. Светлавыя крывыя чыстага фотасінтэзу ценевынослівых і святлолюбівых раслін.
- •Залежнасць інтэнсіўнасці фотасінтэзу ад цяпла, со2, водазабеспячэння, мінеральнага жыўлення.
- •Ураўненні балансу арганічных рэчываў і біялагічнага ўраджаю. Фотасінтэз як аснова прадукцыйнасці раслін. Шляхі павышэння прадукцыйнасці фотасінтэзу.
- •Сутнасць і фізіялагічная роля дыхання. Субстраты дыхання і іх выкарыстанне. Дыхальны каэфіцыент.
- •Акісленне субстрату ў працэсе дыхання: сутнасць і лакалізацыя ў клетцы гліколізу і цыкла Крэбса. Роля ў метабалізме клеткі.
- •Дыхальны ланцуг і акісляльнае фасфарыляванне. Каэфіцыент карыснага дзеяння дыхання.
- •32/1. Залежнасць інтэнсіўнасці дыхання ад унутраных і знешніх (цяпло, о2, водазабеспя-чэнне, со2, і інш.) фактараў. Роля дыхання ў прадукцыйнасці раслін.
- •Запасныя рэчывы раслін, іх функцыі і месцы ўтрымання. Сезонная дынаміка накаплення і ўзаемаператварэнне запасных рэчываў у вегетатыўных органах драўняных раслін.
- •Будова клеткі пракарыёт.
- •Тыпы жыўлення пракарыёт.
- •Шляхі атрымання пракарыётамі энергіі для жыццядзейнасці. Аэробнае і анаэробнае дыханне, браджэнне. Асноўныя віды браджэння. Сувязь браджэння і дыхання.
- •Біялагічная “фіксацыя” азоту. Роля свабоднажывучых і сімбіятычных мікраарганізмаў у азотным жыўленні раслін. Бактэрыйныя ўдабрэнні.
- •Кругаварот вугляроду ў біясферы. Роля мікраарганізмаў у ператварэнні вугляроду.
- •Мікра- і макраэлементы. Паглынальныя формы і фізіялагічная роля макраэлементаў.
- •41/1. Паглынанне пажыўных мінеральных рэчываў коранем: паступленне іёнаў у свабодную прастору, пасіўнае і актыўнае паглынанне іёнаў пратапластам, спосабы пераадолення мембраны.
- •Асіміляцыя азоту раслінай. Рэдукцыя нітратаў, амінаванне, пераамінаванне. Аміды як форма запасання азоту.
- •Уплыў знешніх фактараў (цяпло, аэрацыя глебы, водазабеспячэнне, рН глебавага раствору і інш.) на паглынанне і засваенне раслінай мінеральных рэчываў.
- •Мікарыза і яе роля ў мінеральным жыўленні раслін.
- •Правілы і фізіялагічныя асновы прымянення ўдабрэнняў
- •Паняцце аб онтагенезе, росце, развіцці і морфагенезе раслін.
- •Этапы онтагенезу расліны і расліннай клеткі.
- •Фітагармоны, іх хімічная будова, месцы ўтварэння і фізіялагічная роля. Прыродныя і сінтэтычныя стымулятары і інгібітары росту.
- •50/1. Механізм і характар росту раслін. Паказчыкі росту. Залежнасць росту ад знешніх умоў.
- •Рэгулятарнае дзеянне святла на рост і морфагенез. Сістэмы фітахрома і крыптахрома.
- •Карэляцыі: віды карэляцый, іх фізіялагічная роля. Апікальнае дамінаванне.
- •Палярнасць як фактар развіцця. Палярнасць чаранкоў.
- •Індукцыя развіцця раслін нізкімі тэмпературамі. Яравізацыя.
- •Фотаперыядызм. Віды рэакцыі раслін. Рэцэптар фотаперыядычнага ўздзеяння. Фізіялагічны сэнс фотаперыядызму
- •Фота- і геатрапізмы: рэцэптары святла, успрыняцце гравітацыі, мэтазгоднасць
- •Прарастанне насення і рост праростка: этапы, умовы, этыяляцыя.
- •Запасныя рэчывы насення і іх ператварэнне пры прарастанні насення.
- •Віды спакою насення, спосабы пераадолення глыбокага спакою.
- •Віды спакою драўняных раслін. Спосабы штучнага пераадолення спакою.
- •61/1. Устойлівасць раслін да ўздзеяння нізкіх тэмператур: холада-, мароза- і зімаўстойлівасць, пашкоджванні раслін, механізмы ўстойлівасці, закальванне.
- •Засухаўстойлівасць раслін: пашкоджванні раслін, механізмы ўстойлівасці, закальванне.
- •Устойлівасць раслін да ўздзеяння прамысловых газаў і пылі: шкодныя палютанты і іх уздзеянне на расліну, механізмы устойлівасці раслін, устойлівыя і неўстойлівыя віды.
Паглынанне вады расліннай клеткай. Водны і асматычны патэнцыялы клеткі, іх залежнасць ад знешніх і ўнутраных фактараў.
При помещении клетки в воду или в раствор, концентрация которого меньше концентрации клеточного сока, активность воды и давление диффузии ее будут больше снаружи клетки. Это приведет к вхождению воды в клетку - к эндосмосу. Эндосмос будет продолжаться до того времени, пока поступающая вода не увеличит вакуоль до объема, при котором цитоплазма будет прижата к клеточным стенкам и возникнет тургорное давление, а вместе с ним - противодавление клеточных стенок на содержимое. Растительная клетка поглощает воду по законам осмоса. Осмос наблюдается при наличии двух систем с различной концентрацией веществ, когда они сообщаются с помощью полупроницаемой мембраны. Осмос – диффузия воды через полупроницаемые мембраны. осмотическое давление – сила диффузного давления, которая обуславливает перенос молекул в раствор большей концентрации. осм. потенциал – мера энергии, на которую понижается свободная мера чистой воды при растворении в ней вещества. Водный потенциал растений – свободная энергия воды. Зависит от влагоемкости почвы, от содержания воды в различных частях растения. Чем больше дефицит влажности воздуха, тем ниже (более отрицателен) его водный потенциал и тем быстрее идет испарение.
Паглынанне вады раслінай. Каранёвы ціск.
Корневая система является главным аппаратом поглощения воды, но не единственным. Вода поглощается в корне клетками заны корневых волосков, а также зоны растяжения. Для поступления воды в корень необходимо, чтобы водный потенциал корня был более отрицательным, чем потенциал почвы. Роль поглощающих корней – поглощение воды и мин.элементов, а ростовых – увеличение размеров корневых систем. Различают пассивное и активное поглощение воды. Пассивное осуществляется за счет сосущих сил листьев, теряющих воду в процесси транспирации. Активное тесно связано с метаболизмом клеток корня и проявляется в явлениях “плача” и гуттации (выделение капелек жидкости из неповрежденных листьев). Плач и гуттация связаны с наличием корневого давления (0,15-0,20 Мпа), нагнетающего воду вверх из корней по растению. Движущей силой корневого давления служит энергия аэробного дыхания. Энергия этого процесса способствует поглощению ионов солей из почвы, передвижению их по живым клеткам корня и выделению в полости сосудов центрального цилиндра корня.
Транспірацыя, яе віды і фізіялагічная роля. Рэгуляванне вусцейкавай транспірацыі.
Транспирация – процесс испарения воды растениями. физиологическая роль: 1)она повышает сосущую силу испаряющих клеток и создает непрерывный водный ток по растению, способствуя передвижению воды и мин.элементов от корней к жизненно важным частям растения. 2)защищает растение от перегрева прямыми солнечными лучами 3)препятствует полному насыщению клеток водой. “неизбежное зло” заключается в том, что особенность водообмена растений заключается в перекачивании огромных количеств воды, значительно превышающих их потребности.
Транспирация осуществляется листьями. Эпидерма листа содержит устьица. Испарение воды происходит в межклетниках листа с поверхности клеток мезофилла. Образующийся пар выделяется в атмосферу. Это устьичная транспирация. кутикулярная транспирация – потеря воды листом через кутикулу, характерна для молодых листьев. регулирование уст.транспирации происходит путем закрывания устьиц. При закрытии устьиц на 50% транспирация практически не изменяется, при полном – изменяется на 90%. Открытие и закрытие устьиц – это движение устьиц. Сила, которая обеспечивает движение – тургарный потенциал. При повышении тург.потенциала устьица открываются, и наоборот. При снижении водного потенциала растения и увеличения водного дефицита устьица закрываются.