Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:

einhard_zhizn_karla_velikogo

.pdf
Скачиваний:
48
Добавлен:
26.03.2016
Размер:
3.67 Mб
Скачать

ЭЙНХАРД. Ж и з н ь KAPJIA ВЕЛИКОГО

71

 

 

 

8. В ходе той войны, хотя она и тянулась по времени очень

 

долго, сам Карл сталкивался в бою с врагом лишь дважды:

 

один раз у горы, которая называется Осниг, в месте по назва-

 

нию Детмольд, и второй раз — возле реки Хазе; и это [про-

5

изошло] в один и тот же месяц, с разницей в несколько дней

 

[783]. В тех двух сражениях враги были до такой степени со-

 

крушены и окончательно разбиты, что более не смели ни бро-

 

сать вызов королю, ни противодействовать его походам, если

 

только не находились в каком-нибудь защищенном укреплени-

 

ем месте43. В той войне были убиты многие, занимавшие выс-

 

шие посты мужи как из франкской [знати], так и у саксов,

м

И хотя на тридцать третий год война завершилась, в ходе ее в

 

различных частях страны против франков возникало столь

 

много других серьезнейших войн, которые король мастерски

 

вел, что, рассматривая их, трудно решить: чему, говоря о Кар-

 

ле, следует больше удивляться — его стойкости в трудностях

15

или его удаче. Ведь саксонскую войну он начал на два года

 

раньше итальянской и не переставал вести ее, и ни одна из

 

войн, которые велись еще где-либо, не была прекращена или

 

приостановлена на какой-либо стадии из-за трудностей. Карл,

20

величайший из всех тогда правивших народами королей, кото-

 

рый превосходил всех благоразумием и величием души, нико-

 

гда не отступал перед трудностями и не страшился опасностей

25

тех [войн], которые предпринимал или вел. Напротив, он умел

 

принимать и вести каждое начинание в соответствии с его осо-

 

бенностями, не отступаясь в трудной ситуации и не поддаваясь

 

ложной лести удачи в ситуации благоприятной.

 

 

I) Ср. Ann. q. d. Einh. (a. 783), p. 65.

72

EINHARDI VITA KAROLI MAGNI

9.* Cum enim assiduo ac poene continuoa cum Saxonibus bello certaretur, dispositis per congrua confmiorum loca praesidiis, Hispaniamb quam maximo poterat belli apparatu adgreditur; saltuque Pyrinei0 superato1, omnibus, quae adierat oppidis atque castellis in deditionem acceptisd, salvo et incolomi exercitu revertitur; praeter quod in ipso Pyrinei iugo Wasconicame perfidiam parumpe/ in redeundo contigit experiri. Nam cum agmine longo, ut loci et angustiarium situs permittebat, porrectus iret exercitusg, Wasconesh in summi montis vertice positis insidiis — est enim locus ex opacitate silvarum, quarum1 ibi maxima est1' copia, insidiis ponendis oportunus — extremam impedimentorum partem et eos qui novissimi agminis incedentes subsidio praecedentes tuebantur desuper incursantes in subiectam vallem deiciunt, consertoque cum eis proelio usque ad unum omnes interficiunt, ac direptis impedimentis11, noctis beneficio, quae iam instabat, protecti summa cum celeritate in diversa disperguntur. Adiuvabat in hoc facto Wascones et levitas armorum et loci, in quo res gerebatur, situs, econtra1 Francos et armorum gravitas et loci iniquitas per omnia Wasconibus reddidit"1 impares111. In quo proelio Eggihardus11 regiae mensae praepositus0, Anshelmusp comes palatii [et** Hruodlandus4 Brittannicir limitis praefectus] cum aliis conpluribus interficiuntur. Neque hoc factum

*) Wal. с. X.: Quid in Hispanias fecerit, et de plaga, quam in exercitu eius Vascones fecerunt1.

**) Uncis inclusa desunt B. — Gl. cod. St.: De hoc nostri cantores multa in carminibus cantant, dicentes eum fiiisse filium sororis Karoli regis.

a) continui С 2.

b) in spaniam С 2.

с) pirinei A 3. За. В 3. С 1. J., infra I. 7.

A I*; pyrenei A 4 et infra 1.

7. В 2; pirenei A 2. В 2 (h. /.). С 2, infra I. 7. A 3.

d) susceptia A 3.3*.

e) sic A l*.2a .4

1. 3. С 1; uuasconiam^ 1.2.3.B2.C2.

P. Wpost corr. uuasconum A 3, et ita A 5;

quasconum A 3a. f) par. от. С 1.2;

par. in red. от. A 2. 2a.

g) et exerc. С 2.

h) uuasconis A 4; uuasconi В 2.

i) quarum post superscr. A 3, от. A 3a; quarum ibi от. В 1.

к) maxime copia С 2.

1) et contra A 3. В 1. С 2.

m) reddit A 1.

n) eggibardus A 3; agibardus A 3a.

o) praefectus A

2.

p) anselmus

1;

et

amsielmus

5; et anselinus С 2.

q) ruothlandus A 4; rotlandus A За. С 2.

r) britanici A3. С 2, corr. brittanici A 3.

s) hyspania В 3b.

t) fecerint В 3a.

 

 

 

 

ЭЙНХАРД. Ж и з н ь KAPJIA ВЕЛИКОГО

73

 

 

 

9. Так, во время длительной и почти беспрерывной войны с

 

саксами, он, разместив в надлежащих местах вдоль границы гар-

 

низоны, отправился в Испанию [778] [лишь] после того, как наи-

 

лучшим образом приготовился к войне44. Преодолев Пиренеи, он

5

добился капитуляции всех городов и замков, к которым прибли-

 

жался, и вернулся с целым и невредимым войском. Однако на

 

обратном пути, на самом Пиренейском хребте ему все же при-

 

шлось на короткое время испытать вероломство басков45. В то

 

время как растянувшееся войско [Карла] двигалось длинной це-

10

пью, как то обусловили характер места и теснин, баски, устроив

 

засаду на самой вершине горы — ибо место, подходящее для уст-

 

ройства засады, находилось в густых лесах, которых там великое

 

множество — напав сверху, сбросили в лежащую ниже долину

 

арьергард обоза и тех, кто шел в самом конце отряда, оберегая

is

впереди идущих с тыла. Затеяв сражение, баски перебили всех до

 

последнего и разграбили обоз, а затем под защитой уже насту-

 

пившей ночи, спрятав самое ценное [из украденного], поспешно

 

рассеялись в разные стороны. В этом деле баскам помогла и лег-

 

кость вооружения, и характер местности, в которой происходило

20

дело; напротив, тяжелое вооружение и пересеченность места сде-

 

лали [франков] во всем неравными баскам. В этом сражении по-

 

гибли вместе со многими другими стольник Эггихард, дворцовый

 

управляющий Ансельм и Руодланд46, префект Бретонской марки.

25

I) Ср. Ann. q. d Einh. (a. 778), p. 51.

И) Ibid. HI) Ibid.

74

EINHARDI VITA KAROLI MAGNI

ad praesens vindicari poterat, quia hostis re perpetrata itaa dispersus est1, ut nea* fama quidem remaneret, ubinamb gentium quaeri potuisset.

10.* Domuit11 et Brittones0, qui ad occidentem in extrema quadam parte Galliae super litus oceanid residentes dicto audientes non erant, missa in eos expeditione, quae et obsides dare111 et quae imperarentur se facturos polliceri coacti sunt. Ipse postea cumf exercitu Italiam ingressus ac per Romam iter agens Capuam Campaniae urbem accessit atque ibi positis castris bellum Beneventanis, nig dederentur, comminatus estIv. Praevenit hoc dux gentis Aragisush: filios suos Rumoldum1 et Grimoldumk cum magna pecunia obviam1 regi mittens rogat, ut filiosm obsides suscipiat", seque cum gente imperata facturum pollicetur, praeter0 hoc solum, si ipse ad conspectum venire cogereturp v. Rex, militate gentis magis quam animi eius obstinatione considerata, et oblatos sibi obsides suscepit eique, ut4 ad conspectum' venire non cogeretur, pro magno munere concessit; unoque ex filiis, qui minor erat, obsidatus gratia retento, maiorem patri remisit; legatisque ob sacramenta fidelitatis a Beneventanis exigenda atque suscipiendaVI cum Aragiso dimissis Romam redit8, consumptis-

*) Wal. с. XI: Britones et Beneventani subacti.

a) ita от. В 2. a*) nec A 4. b) ubi B2.C2. c) britones А 2й. Ъ.ВЪ.С 2. d) occeani A 1. 2a. 4. В 3. P. e) qui A 1. f) It. ingr. cum ехегс. A 2. g) nisi subderentur С 2. h) haragisus С 2. i) romuldum A 5; romaldum A 3a; romoldum В 1. 2; runoldum С 2. к) et Grim. от. В 1. 1) obv. от. A 1. m) obs. fil. A 1. P.\ obs. fil. suos В 2. n) accipiat A 2a. o) propter A 2. p) cogeret A 4; non cogeretur A 3a. С 2. q) ut от. В 1. r) adspectum В 2. s) rediit A2.C2.

ЭЙНХАРД. Жизнь KAPJIA ВЕЛИКОГО

75

И до настоящего времени невозможно было отомстить за содеянное47, поскольку совершив сие, враги так рассеялись, что не

~ 48

осталось и слуха, где и среди каких племен их можно наити .

10. Карл покорил и бриттов, которые жили на одной из за-

 

падных окраин Галлии, на берегу океана, и не повиновались

5

его приказам. Послав к ним войско, он заставил их выдать за-

 

ложников и пообещать, что они выполнят то, что он им прика-

 

жет [786]49. После этого Карл с войском вновь вторгся в Ита-

 

лию и, пройдя через Рим, напал на Капую — город Кампании,

м

Расположив там лагерь, он стал грозить беневентцам [786 -

 

787], если те не сдадутся войной50. Арагис, их герцог, упредил

 

войну, выслав навстречу королю своих сыновей Румольда и

 

Гримольда с большими дарами. Он предложил Карлу принять

 

сыновей в качестве заложников, а сам обещал, что вместе со

 

своим народом выполнит [любой] приказ, за исключением то-

is

го, что его обяжут предстать перед взором короля. Король же

 

обратил больше внимания на выгоду для народа, чем на несги-

 

баемость [воли герцога], принял предложенных ему заложни-

 

ков и согласился в виде большого одолжения не заставлять

20

Арагиса предстать перед ним. Младшего сына герцога Карл

 

оставил в качестве заложника, старшего же вернул отцу и, ра-

 

зослав послов во все стороны для того, чтобы те взяли с Ара-

 

I) Ср. Ann. q. d. Einh. (a. 778), p. 51.

II)Ср. СВЕТОНИЙ, De vita XII Caes. II [Божественный Август] 21.

III)Ср. Ann. q. d. Einh. (a. 786), p. 73.

IV) Ibid., p. 75.

V) Ibid.

VI) Ibid.

7 6

EINHARDI VITA KAROLI MAGNI

que ibi in sanctorum veneratione locorum aliquot3 diebus in Galliam revertitur.

11.* Baioaricum deinde bellum et repente ortum et celeri fine conpletumb est. Quod superbia simul ac socordia Tassilonis ducis excitavit; qui hortatu0 uxoris1, quae filia Desiderii regis erat acd patris exilium per maritum ulcisci possee putabat, iuncto foedere cum Hunis" u, qui Baioariis sunt ab oriente contermini, non solum imperata non facere, sed bello regem provocare temptabat. Cuius contumaciam, quia nimiaf videbatur, animositas regis ferre nequiverat, ac proinde copiis undique contractis Baioriam petiturus ipse ad Lechum amnem cum maximo8 venit*1 exercitu. Is fluvius Baioarios ab Alamannis1 dividit111. Cuius in ripa castris conlocatis, priusquam provinciam intraret, animum ducis per legatos statuit* experiri. Sed nec ille pertinaciter agere vel sibik* vel genti utile ratus supplex se regi permisit, obsides qui imperabantur dedit, inter quos et filium suum Theodonem1, data"1 insuper fide cum iuramento, quod ab illius potestate ad defectionem nemini11 suadenti adsentire0 deberet. Sicque bello, quod quasip maximum futurum videbatur, celerrimus est finis inpositus. Tassilo tamen postmodum ad regem evocatus neque redire permissus, neque provincia4, quam tenebat, ulterius duci, sed comitibus ad regendum commissa est.

*) Wal. с. XII: De bello Baioaricor facile consopito5. **) Gl. cod. St.: quorum terra nunc dicitur Ustriche.

a) aliquod A 1.2. В 1. С 2. b) est copl. A 4. c) ortatu A \. 4. В 2. С 2.

d) hac

A 1. e) posse от. В 1; posse ulc. A 2a. f) quae nima В 1; qui animo В 2.

g) sic

A 1*. 2a

3. 3a. 4. 5. В 1. Зас. С 1. 2; magno A 1. 2. В 2. У3, h) venit от. В 1.

i) alim. A 2.

k) statuit от. В 1.

к*) genti vel sibi A 2. 1) teodonem A За. С 2.

m) dedit ins. fidem A

1; data fide ins. A 2. n) nullo В 1. 2. 3, et ita (unus nulli)

ceteri В.

o) ita A 1.

1*. В 1. 2; assentire A 4. В 3; adsentiri A 2. 2a. 5. С 1. 2. J.\

assentiri A 3.

p) quasi от. С 2.

q) prouinciam (-tiam) A 3. 4. В 2. С 2, radendo

corr. prouintia A 2. r) Bauarico В 3 s) sopito В 3b.

 

ЭЙНХАРД. Ж и з н ь KAPJIA ВЕЛИКОГО

77

 

гиса и его народа клятвы в верности, отправился в Рим. Проведя там несколько дней в поклонении святым местам, он вернулся в Галлию51.

11. Внезапно начавшаяся затем Баварская война [787 -

 

788] закончилась быстро. Она была вызвана одновременно и

 

высокомерием, и беспечностью герцога Тассилона, который,

5

поддавшись уговорам жены (дочери царя Десидерия, желавшей

 

с помощью мужа отомстить за изгнание отца), заключил союз с

 

гуннами52, соседями баваров с востока, и попытался не только

м

не выполнить приказы короля, но и спровоцировать Карла на

 

войну. Король, гордость которого была уязвлена, не мог стер-

 

петь строптивости Тассилона, поэтому, созвав отовсюду вои-

 

нов, он отправился с большим войском к реке Jlex с намерени-

 

ем напасть на Баварию. Та река отделяла баваров от аламанов.

 

Прежде чем вторгнуться в провинцию, Карл, разбив лагерь на

is

берегу реки, решил через послов узнать о намерениях герцога.

 

Но тот, посчитав, что упорство не принесет пользы ни ему, ни

 

его народу, с мольбою лично предстал перед королем, предос-

 

тавив требуемых заложников, включая и сына своего Теодона.

 

Более того, он клятвенно пообещал впредь не поддаваться

20

ничьим подстрекательствам к мятежу против королевской вла-

 

сти. Так, той войне, которая, казалась, будет долгой, был поло-

 

жен самый быстрый конец. Впрочем, впоследствии Тассилон

 

был призван к королю без дозволения вернуться обратно;

 

управление же провинцией, которой он владел, было поручено

 

не следующему герцогу, но [нескольким] графам53.

25

I) Ср. Ann. q. d. Einh. (a. 788), p. 81.

II)Ibid.

III)Ibid. (a. 787), p. 79.

78

EINHARDI VITA KAROLI MAGNI

12* Hisa motibus ita conpositis, Sclavis, qui nostra consuetudine Wilzib, proprie vero, id est sua locutione0, Welatabid dicuntur1. bellum inlatum est. In quo etd* Saxones velut auxiliares® inter ceteras nationes, quae regis signa iussae sequebantur, quamquam ficta et minus devota oboedientia, militabant. Causa belli erat, quod Abodritosf, qui cum Francis olim foederati erant, adsidua8 incursione lacessebant11 nec iussionibus coerceri poterant. Sinus quidam1 ab occidentali oceano orientem versus porrigitur, longitudinis quidem inconpertae, latitudinis vero quae nusquam centum milia passuum excedat, cum in multis locis contractior inveniatur. Hunc multae circumsedent nationes; Danik siquidem ac Sueones1, quos Nordmannosm vocamus, et septentrionale litus et omnes in eo insulas tenent. Atn litus australe Sclavi et Aisti° et aliae diversaep incolunt4 nationes; inter quos vel praecipui sunt, quibus tunc a rege bellum inferebatur*, Welatabis. Quos ille una tantum et quam1 per sen gesserat expeditione ita contuditv ac domuit, ut ulterius imperata facere minime rennuendum iudicarent.

13." Maximum omnium, quae ab illo gesta sunt, bellorum praeter Saxonicumw huic bello successit, illud videlicet, quod contra Avares* sivey Hunos2 susceptum est. Quod ille et animosius quam cetera et longe maiori apparatu administravit. Unam tamen per se in Pannoniam*** — nam hanc provinciam ea gens turn incolebat — expeditionem fecit, cetera3 filio suo Pippino ac praefectis provinciarum, comitibusb etiam atque legatis

*) Wal. с. XIII: Quomodo Wilzi subiugati sunt.

**) Wal. c. XIIII: Superbia Hunorum qua instantia perdomita sit, et de

Erici0 vel Geroldi ducum decessu.

***) Gl. cod. St.: quae modo Hungaria dicitur.

a) Ita et h. I. В 2. b) uuilei A 2. 2a. 3. 3a; uuilti A 5; uulzi В 2; uullzi С 2.

с) eloeutione С 2.

d) uueletabi A 3; uuelletabi A 2; uelatabi A 5; uuelezani A 3a.

d*) et от. A 1*.

e) auxiliores corr. auxiliares A 2; auxiliatores A 5. В 2. 3. С 1. 2.

J.: auxiares В 1.

f) abotritos A 1*; abatriitas A 2 littera erasa; abotritas A 2a.

ЭЙНХАРД. Жизнь KAPJIA ВЕЛИКОГО

79

 

 

 

12. После того как те волнения были улажены, была нача-

 

та [другая] война со славянами [789], которых у нас принято

 

называть вильцами, а на самом деле (то есть на своем наречии)

 

они зовутся велатабами54. В той войне среди прочих союзников

 

королю служили саксы, которые последовали за знаменами

5

короля согласно приказу, однако покорность их была притвор-

 

ной и далекой от преданности. Причина войны была в том, что

 

ободритов, которые некогда были союзниками55 франков,

 

вильцы беспокоили частыми набегами и их невозможно было

 

сдержать приказами [короля]56.

 

 

От западного океана на Восток протянулся некий залив,

м

длина которого неизвестна, а ширина не превышает ста тысяч

 

шагов, хотя во многих местах он и более узок57. Вокруг него

 

живет множество народов: даны, также как и свеоны, которых

 

мы называем норманнами, владеют северным побережьем и

 

всеми его островами. На восточном берегу живут славяне, эсты

15

и различные другие народы, между которыми главные велата-

 

бы, с которыми тогда Карл вел войну. Всего лишь одним похо-

 

дом, которым он сам руководил, Карл разбил и укротил [вела-

 

табов] так, что в дальнейшем те считали, что им не следует

20

более отказываться от исполнения приказов [короля]58.

 

13. За войной со славянами последовала самая большая, за

 

исключением саксонской, война из всех, что вел Карл, а имен-

 

но [война], начатая против аваров или гуннов59 [791 - 803]. Эту

25

войну Карл вел и более жестоко, чем прочие, и с самыми дол-

 

гими приготовлениями. Однако лично Карл провел только

 

один поход в Паннонию (ибо этот народ жил тогда в той про-

 

g) sic А 1*. 2. В 1. С 1. 2; assidua reliqui. P. W. h) lacescebant A 1. С 1. 2. P. J.

 

i) quidem A 1. 2. 2a. 3. 4. (non A \*).

k) tani A 2. 3.

1) suesones A 1; suessones

 

A 3. 3a.

m) nortmannos A 1. 2. 2a. С 1. P. J.; normannos A За. В 2; nordusmannos

 

С 2. n) Ad A 2. В 1. 2, corr. At A 2.

o) haisti A 2a.

p) div. от. С 2. q) nat.

 

inc. A 4.

С 2. г) inferebantur A 1.

s) uuelathabi A 1; uueletabi corr. uuelletabi

 

A 2; uuellatabi С 2. t) per quam С 2.

u) se от. A 4. v) contulit A 1.3 (corr. con-

 

tudit). За

С 2; contriuit A 2; con[tudit e corr.] A 2a. w) saxonica A 2; saxonim С 2.

 

x)auaros/l 4. В 2. 3;aurosZ? 1. y) uel Л 1. P. У. z)unosi?l. a) cet. etA 3.; cet. in

 

A 3a. b) prouinciarum et h. I. add. В 2. — etiam от. A 2.

c) erichi В

 

I) Cp. Ann. q. d. Einh. (a. 789), p. 85.

8 0

EINHARDI VITA KAROLI MAGNI

perficienda commisit. Quod cum ab his strenuissime fuisset administratum, octavo tandem anno3 conpletum est. Quotb proelia in eo gesta, quantum sanguinis effusum sit, testatur vacua omni habitatorec Pannonia et locus, in quo regia kaganid erat, ita desertus, ut nee vestigium quidem in eo humanae habitationis appareat. Tota in hocf bello Hunorum8 nobilitas periit, tota gloria decidit. Omnis pecuniah et congesti ex longo tempore thesauri direpti sunt1. Neque ullum bellum contra Francos exortum humana potest memoria recordari1, quo ill! magis ditati et opibus aucti sintk. Quippe cum usque in id temporis poene pauperes viderentur, tantum auri et argenti in regia repertum, tot spolia pretiosa in proeliis sublata, ut merito credi possit1 hoc Francos Hunis iuste eripuisse, quod Huni prius aliis gentibus iniuste eripuerunt. Duo tantum ex proceribus Francorum eo bello perierunt: Ericusm dux Foroiulanus" in Liburnia iuxta Tharsaticam0 maritimam civitatem insidiis oppidanorump interceptus4 et Geroldusr Baioariaes praefectus in Pannonia, cum contra Hunos proeliaturus aciem strueret1, incertum a quo, cum duobus tantum, qui eum obequitantem ac singulos hortantem comitabantur, interfectus est"UI. Ceterum incruentum poene Francis hoc bellum fuit et prosperrimum exitum habuit, tametsi diutius suiv magnitudine traheretur. Postw quod et Saxonicum suae prolixitati* convenientem finem accepit. Boemanicumy quoque et Linonicum2, quae postea ex-

a)anno от. С 2. b) Quod A 1.3 (corr. Quot). В 1. С 2. P. с) habitanti A 4.

d)cagani A 2. 2a. 3; kanagi A 4; kaga С 2; qua regia pagani erant В 2. e) nec A 1.

4.f) hoc от. В 1. g) honorum A 2; horum В 1. С 2, corr. honorum В 1; Hun.

bello В 3.

h) peccunis A 1. P.

i) recitare С 2.

к) sunt corr. sint A 1. С 2; sunt

5 1.2. 1) posset В 2.

m) Oelricus A 1; hericus A 2. 2a. 3. (3a); herecus С 2; aeri-

cus A 4. P.

n) foroiulianus A 2. 4. 5. В 3; foriiulianus В 1.

о) thrarsaticam A 1;

thrasaticam

corr.

tharas. В

1; trasaticam corr. tara. С

2;

tarsicam

В

2.

p) op(p)idariorum

В 1.

2.

q)

intercoeptus A

L 1* 2. P.\ inter ceptii

С

1.

г) gerulus A 2. T post corr.

geruldus A 2; giraldus A 3a.

s)

baiocariae

С 2.

t) iustrueret A I. 4. P.

u) est

от. С 2. v) sui от. С 2.; magn. sui A 1.

2a. P.

w) hoc loco P. et J. cap. 14. incipiunt. x) (sua A 3) prolixitate A 2 (corr. -tati). 3.

В2. у) hie in editionibus prioribus cap. 14 incipit. — Boematicum A 2. 4. В 3.

z)lilonicum A 3. 3a; liconicum A 4. С 2.

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]