- •1)Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Прадмет і задачы крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •2)Тыпы I віды крыніц па гісторыі Беларусі. Асноўныя публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі.
- •3)Асноўныя этапы крыніцазнаўчага аналіза. Крыніцазнаўчая крытыка.
- •4)Даследаванні крыніц па гісторыі Беларусі ў хіх – пачатку хх ст. Асноўныя публікацыі крыніц хіх – пачатку хх ст.
- •5.Арганізацыя крыніцазнаўчых даследаванняў і публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 20 – 30 - я гг. Хх ст..
- •6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
- •7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
- •8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
- •9)Пачатак летапісання: “Аповесць мінулых гадоў”. Крыніцы і значэнне “Аповесці...” для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
- •11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
- •13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
- •14)Хроніка Быхаўца” як гістарычная крыніца. Методыка аналізу легендарных частак летапісаў.
- •16. “Хроніка” Мацея Стрыйкоўскага. Крыніцы і значэнне хронікі для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •18)“Баркалабаўскі летапіс” як гістарычная крыніца.
- •21. Асаблівасці агіяграфічнай літаратуры хіі – хіv ст. Як гістарычнай крыніцы.
- •22. “Жыццё Ефрасінні Полацкай” : крыніцазнаўчы аналіз.
- •23."Жыццё трох віленскіх пакутнікаў" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
- •25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •27)Арганізацыя і установы цэнзуры ў Расійскай імперыі і іх асаблівасці на тэрыторыі Беларусі ў XIX - пачатку XX ст.
- •28)Арганізацыя і дзейнасць цэнзуры ў савецкі час. Галоўліт бсср.
- •29. Общая характеристика мемуарной литературы как исторического источника, ее виды и этапы развития в Беларуси.
- •30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
- •31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •32.Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў XVI – XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •33.Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца ў XIX – хх ст. І асаблівасці яе вывучэння.
- •34.Характарыстыка этапаў развіцця і асноўных відаў мемуараў навейшага часу. Асаблівасці крыніцазнаўчага аналіза.
- •35. Прамова Мялешкі”: крыніцазнаўчы аналіз.
- •36.Перыядычны друк як гістарычная крыніца і этапы яго развіцця ў Беларусі. Праблемы крыніцазнаўчага вывучэння перыядычнага друку.
- •37. Перыядычныя выданні на тэрыторыі Беларусі ў канцы хvііі - пачатку хх ст.
- •38. Перыядычны друк у савецкі час. Этапы развіцця і праблемы крыніцазнаўчага вывучэння.
- •40.Віды заканадаўчых дакументаў Вялікага княства літоўскага і Рэчы Паспалітай. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •41. Земскія прывілеі як гістарычная крыніца.
- •42. Абласныя прывілеі як гістарычная крыніца, асаблівасці іх генезіса
- •43)Валасныя прывілеі як гістарычная крыніца.
- •44.Граматы гарадам (Магдэбургскія прывілеі) як гістарычная крыніца.
- •47.Статут 1588 і яго крыніцазнаўчая характарыстыка.
- •48. Канстытуцыі сеймаў Рэчы Паспалітай як гістарычная крыніца.
- •49.Тыпы I віды заканадаўчых дакументаў канца XVIII - пачатку XX ст. Публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •51. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў, іх класіфікацыя і фармуляр.
- •52.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства, іх класіфікацыя і агульныя прынцыпы вывучэння.
- •53.Дзяржаўнае справаводства Вялікага княства Літоўскага і віды дакументавання.
- •54.“Літоўская Метрыка” як гістарычная крыніца.
- •55. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні канца XVI – першай паловы xiх ст.: віды і асаблівасці адлюстравання інфармацыі.
- •56.Ваенна-статыстычныя агляды губерняў як гістарычная крыніца.
- •57.Статыстычныя крыніцы па гісторыі Беларусі XIX - пачатку XX ст.
- •12. “Беларуска-літоўскі летапіс 1446 г.” як гістарычная крыніца: гісторыя стварэння, крыніцы і склад.
24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
Полемичная литература имеет ряд специфических черт. Она появилась в связи с непосредственными зачинателями распространения христианства. В этих произведениях были основы вероисповедания и велся спор с оппонентами, которые принадлежали к другим конфесиям. Полемичные произведения не являлись сухим диспутом и сравнением сторон, они были рассчитаны на создание общественных реакций.
Церковно-полемичная литература опиралась на аргументацию святого писания, на высказывания отцов церкви. Эта литература содержала и историко-юридическую аргументацию, таким образом сохранились уникальные юридические документы, которые в оригинале до нас не дошли.
Кроме собственно конфессиональных вопросов, религиозных споров в церковно-полемичной литературе присутствует и общественно-политическое течение, которое было представлено реформаторством. Реформаторская церковно-полемичная литература у нас представлена в переводе (немецкие и французские авторы).
Среди белорусских публицистов-реформаторов, которые издавались самостоятельно был С.Будный. Он был известен своим «Катехизисом» (1562) – это была первая книга после Ф.Скорины, которая издавалась на белорусской земле по-белорусски.
Образование в 1595г. униатской церкви привело к появлению полемичных произведений, которые защищали униатство и которые выступали против него. В защиту католической церкви и унии выступил Петр Скарга. Он был одним из инициаторов Берестейской унии и в своем сочинении «Берестейский собор и его защита» доказывал правомерность создания униатской церкви. Ипатий Патей выступил также в защиту униатской церкви. Его перу принадлежат трактаты «Уния греков с костелом римским» и «Гармония церкви с костелом римским», в которых он обосновывал унию, критиковал лютеранство, кальвинизм и другие направления реформаторского движения в ВКЛ.
25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
«Письмо к Обуховичу» - памятник белорусской литературы 17в. Написан в 1655г. и адресован смоленскому воеводе Обуховичу, который в 1654г. сдал город российским войскам во время войны России с РП (1654-1667г.г.). Впервые опубликован в 1910г.
Во всех известных списках отправителем «Письма» назван Циприян Камуняка, однако точно не установлено настоящее это имя или псевдоним.
Произведение глубоко патриотичное. В послании, полном злой иронии, Камуняка раскрывает бездарность воеводы в военном деле, осуждает его как предателя. В личности Обуховича автор разоблачает крупную шляхту того времени, высмеивает ее нравы и поведение; едко критикует ее продажность.
Памятник написан живым белорусским языком, местами рифмованной, избавленной полонизмов, перенасыщенной острыми словами, присказками и пословицами.
26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
Патриотическими ощущениями, переживаниями за свою родину были вызваны «Отписи» оршанского старосты Филона Кмиты-Чернобыльского – ценный памятник светской полемической литературы 16в.
Основная тема «Отписей» – пограничная жизнь и секретные данные о военных действиях и намерениях московского царя Ивана Грозного. Однако определенные из них имеют исключительно публицистический характер.
Так, в «Отписях», адресованных трокскому коменданту, подканцлеру ВКЛ Ефстафию Валовичу очевидны стремления оправдать свои действия (секретная переписка с Москвой), идеализация московского царя, определенный патриотический пафос.