- •1)Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Прадмет і задачы крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •2)Тыпы I віды крыніц па гісторыі Беларусі. Асноўныя публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі.
- •3)Асноўныя этапы крыніцазнаўчага аналіза. Крыніцазнаўчая крытыка.
- •4)Даследаванні крыніц па гісторыі Беларусі ў хіх – пачатку хх ст. Асноўныя публікацыі крыніц хіх – пачатку хх ст.
- •5.Арганізацыя крыніцазнаўчых даследаванняў і публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 20 – 30 - я гг. Хх ст..
- •6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
- •7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
- •8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
- •9)Пачатак летапісання: “Аповесць мінулых гадоў”. Крыніцы і значэнне “Аповесці...” для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
- •11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
- •13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
- •14)Хроніка Быхаўца” як гістарычная крыніца. Методыка аналізу легендарных частак летапісаў.
- •16. “Хроніка” Мацея Стрыйкоўскага. Крыніцы і значэнне хронікі для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •18)“Баркалабаўскі летапіс” як гістарычная крыніца.
- •21. Асаблівасці агіяграфічнай літаратуры хіі – хіv ст. Як гістарычнай крыніцы.
- •22. “Жыццё Ефрасінні Полацкай” : крыніцазнаўчы аналіз.
- •23."Жыццё трох віленскіх пакутнікаў" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
- •25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •27)Арганізацыя і установы цэнзуры ў Расійскай імперыі і іх асаблівасці на тэрыторыі Беларусі ў XIX - пачатку XX ст.
- •28)Арганізацыя і дзейнасць цэнзуры ў савецкі час. Галоўліт бсср.
- •29. Общая характеристика мемуарной литературы как исторического источника, ее виды и этапы развития в Беларуси.
- •30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
- •31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •32.Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў XVI – XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •33.Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца ў XIX – хх ст. І асаблівасці яе вывучэння.
- •34.Характарыстыка этапаў развіцця і асноўных відаў мемуараў навейшага часу. Асаблівасці крыніцазнаўчага аналіза.
- •35. Прамова Мялешкі”: крыніцазнаўчы аналіз.
- •36.Перыядычны друк як гістарычная крыніца і этапы яго развіцця ў Беларусі. Праблемы крыніцазнаўчага вывучэння перыядычнага друку.
- •37. Перыядычныя выданні на тэрыторыі Беларусі ў канцы хvііі - пачатку хх ст.
- •38. Перыядычны друк у савецкі час. Этапы развіцця і праблемы крыніцазнаўчага вывучэння.
- •40.Віды заканадаўчых дакументаў Вялікага княства літоўскага і Рэчы Паспалітай. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •41. Земскія прывілеі як гістарычная крыніца.
- •42. Абласныя прывілеі як гістарычная крыніца, асаблівасці іх генезіса
- •43)Валасныя прывілеі як гістарычная крыніца.
- •44.Граматы гарадам (Магдэбургскія прывілеі) як гістарычная крыніца.
- •47.Статут 1588 і яго крыніцазнаўчая характарыстыка.
- •48. Канстытуцыі сеймаў Рэчы Паспалітай як гістарычная крыніца.
- •49.Тыпы I віды заканадаўчых дакументаў канца XVIII - пачатку XX ст. Публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •51. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў, іх класіфікацыя і фармуляр.
- •52.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства, іх класіфікацыя і агульныя прынцыпы вывучэння.
- •53.Дзяржаўнае справаводства Вялікага княства Літоўскага і віды дакументавання.
- •54.“Літоўская Метрыка” як гістарычная крыніца.
- •55. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні канца XVI – першай паловы xiх ст.: віды і асаблівасці адлюстравання інфармацыі.
- •56.Ваенна-статыстычныя агляды губерняў як гістарычная крыніца.
- •57.Статыстычныя крыніцы па гісторыі Беларусі XIX - пачатку XX ст.
- •12. “Беларуска-літоўскі летапіс 1446 г.” як гістарычная крыніца: гісторыя стварэння, крыніцы і склад.
50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
Можно выделить следующие (условные) периоды развития законодательства на Беларуси в новейшее время:
1. 1917-1920г.г. – период деятельности на территории Беларуси кратковременных государственных и административно-территориальных единиц;
2. 1921-1991г.г. – законодательство БССР (которое с 1939г. включало всю территорию республики);
3. август-сентябрь 1991г. – законодательство Республики Беларусь.
Декреты - первые законодательные документы Советской власти. Первостепенное назначение важнейших советских декретов – борьба за влияние на народные массы. В определенной ступени декреты можно сравнить с царскими манифестами. Агитационно-пропагандистские функции первых декретов обусловили доступность их языка и особенность опубликования. Временами они издавались в виде листовок, прокламаций, специальных брошюр.
Конституция формулирует основные принципы общественного и государственного строя, характеризует социально-экономическую и политическую основу общества и государства. В условиях идеологизации всех сфер жизни Конституции создавались в СССР с определенными идеологическими целями. При этом изменение определенной идеологической концепции вызывала изменение конституции. Первая советская конституция была принята в 1918г. Она стала основой для конституции ССРБ 1919г. Образование СССР вызвало необходимость законодательного оформления основных принципов союзного государства.
Первая Конституция СССР 1924г. определяла структуру высших органов общегосударственной власти и управления, их компетенцию. Первая Конституция БССР 1927г. юридически оформила добровольное и свободное вхождение БССР в состав СССР, отражала расширение социальной основы Советского государства. Она разграничивала функции государственных органов: съезд Советов и ЦИК БССР, ограничивала компетенцию СНК, утверждала принцип равноправия наций.
В 1936г. была утверждена новая Конституция СССР (на ее основе в 1937г. – очередная Конституция БССР). Важнейшим органом государственной власти в республике объявлялся Верховный Совет, который избирался на 4 года и действовал на основе Конституций БССР и СССР.
Последняя Конституция БССР была принята в 1978г. Он, как и предшествующая, являлась отражением положений общесоюзной конституции 1977г.
Конституция РБ была принята в 1994г. Она устанавливала президентское правление.
С 1936г. основной и наиболее распространенной разновидностью законодательных документов стали законы. Они принимались исключительно Верховным Советом. Кроме того, закон являлся такой формой законодательного документа, которая вводила в действие другие нормативы – кодекс, конституцию и т.д.
Систематизация законов может происходить в 2 направлениях:
инкорпорация – объединение документов законодательства без изменений по хронологической, алфавитной, тематической и др. примете;
кодификация – законодательные документы объединяются в структурно единое целое, что охватывает определенную ветвь общественно-правовых отношений. Появляется новый по существу и форме законодательный акт – кодекс.
Первый белорусский кодекс – Земельный – был утвержден в 1924г. Новый этап разработки республиканских кодексов (конец 1950-х – начало 1960-х г.г.) происходил в условиях расширения полномочий союзных республик. С 1960г. общесоюзное законодательство стало кодифицироваться в форме «Основ». «Основы законодательства» содержали наиболее общие принципы и институты соответствующих ветвей законодательства, единые и обязательные для всех союзных республик. Среди нормативных документов законодательного характера широкое распространение в конце 1930-х – 1980-х г. имели указы Президиума Верховного Совета. Значительное количество указов касалось вопросов действующего законодательства, вносила в него определенные изменения и дополнения. Указ не отменял закон, а только приостанавливал его действие.
Важные функции имели постановления Президиума Верховного Совета. В первую очередь это пояснение законов – по законодательству официальное пояснение владеет той же силой, что и решение (закон, указ), которое поясняется.