- •1)Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Прадмет і задачы крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •2)Тыпы I віды крыніц па гісторыі Беларусі. Асноўныя публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі.
- •3)Асноўныя этапы крыніцазнаўчага аналіза. Крыніцазнаўчая крытыка.
- •4)Даследаванні крыніц па гісторыі Беларусі ў хіх – пачатку хх ст. Асноўныя публікацыі крыніц хіх – пачатку хх ст.
- •5.Арганізацыя крыніцазнаўчых даследаванняў і публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 20 – 30 - я гг. Хх ст..
- •6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
- •7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
- •8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
- •9)Пачатак летапісання: “Аповесць мінулых гадоў”. Крыніцы і значэнне “Аповесці...” для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
- •11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
- •13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
- •14)Хроніка Быхаўца” як гістарычная крыніца. Методыка аналізу легендарных частак летапісаў.
- •16. “Хроніка” Мацея Стрыйкоўскага. Крыніцы і значэнне хронікі для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •18)“Баркалабаўскі летапіс” як гістарычная крыніца.
- •21. Асаблівасці агіяграфічнай літаратуры хіі – хіv ст. Як гістарычнай крыніцы.
- •22. “Жыццё Ефрасінні Полацкай” : крыніцазнаўчы аналіз.
- •23."Жыццё трох віленскіх пакутнікаў" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
- •25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •27)Арганізацыя і установы цэнзуры ў Расійскай імперыі і іх асаблівасці на тэрыторыі Беларусі ў XIX - пачатку XX ст.
- •28)Арганізацыя і дзейнасць цэнзуры ў савецкі час. Галоўліт бсср.
- •29. Общая характеристика мемуарной литературы как исторического источника, ее виды и этапы развития в Беларуси.
- •30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
- •31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •32.Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў XVI – XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •33.Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца ў XIX – хх ст. І асаблівасці яе вывучэння.
- •34.Характарыстыка этапаў развіцця і асноўных відаў мемуараў навейшага часу. Асаблівасці крыніцазнаўчага аналіза.
- •35. Прамова Мялешкі”: крыніцазнаўчы аналіз.
- •36.Перыядычны друк як гістарычная крыніца і этапы яго развіцця ў Беларусі. Праблемы крыніцазнаўчага вывучэння перыядычнага друку.
- •37. Перыядычныя выданні на тэрыторыі Беларусі ў канцы хvііі - пачатку хх ст.
- •38. Перыядычны друк у савецкі час. Этапы развіцця і праблемы крыніцазнаўчага вывучэння.
- •40.Віды заканадаўчых дакументаў Вялікага княства літоўскага і Рэчы Паспалітай. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •41. Земскія прывілеі як гістарычная крыніца.
- •42. Абласныя прывілеі як гістарычная крыніца, асаблівасці іх генезіса
- •43)Валасныя прывілеі як гістарычная крыніца.
- •44.Граматы гарадам (Магдэбургскія прывілеі) як гістарычная крыніца.
- •47.Статут 1588 і яго крыніцазнаўчая характарыстыка.
- •48. Канстытуцыі сеймаў Рэчы Паспалітай як гістарычная крыніца.
- •49.Тыпы I віды заканадаўчых дакументаў канца XVIII - пачатку XX ст. Публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •51. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў, іх класіфікацыя і фармуляр.
- •52.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства, іх класіфікацыя і агульныя прынцыпы вывучэння.
- •53.Дзяржаўнае справаводства Вялікага княства Літоўскага і віды дакументавання.
- •54.“Літоўская Метрыка” як гістарычная крыніца.
- •55. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні канца XVI – першай паловы xiх ст.: віды і асаблівасці адлюстравання інфармацыі.
- •56.Ваенна-статыстычныя агляды губерняў як гістарычная крыніца.
- •57.Статыстычныя крыніцы па гісторыі Беларусі XIX - пачатку XX ст.
- •12. “Беларуска-літоўскі летапіс 1446 г.” як гістарычная крыніца: гісторыя стварэння, крыніцы і склад.
10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
Летописание проводилось в нескольких центрах: в Смоленске, Пскове, Вильно, Новогрудке. Летописи создавали светские особы. В соответствии с размерами летописей, их разделяют на краткие и подробные.
В этот период существовало 3 отдельных летописных сводов:
1.«Летописец великих князей литовских».
Никифоровский;
Академический;
Супрасльский;
Слуцкий.
Они состоят из трёх основных частей: Общерусская (854-1146); Смоленская (1430-1445): Смоленская хроника, похвала Витовту, короткие записи за 1432-1445г.г.; Летописец великих князей литовских (70-е гг. XIV в. – 30-е гг. XV в.): собственно «Летописец…», «Повесть про Подолье».
2.«Хроника Великого княжества Литовского»:
Красинского;
Патриарший А и Б;
Ольшевский;
Археологического товарищества;
Румянцевский;
Тихонравова;
Познанский;
Евроиновский.
3.«Хроника Быховца»:
1)Слуцкая редакция 1 белорусского свода; 2)Ипатьевская летопись; 3)Полная редакция «Хроники ВКЛ и Жамойского».
11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
«Летописец великих князей литовских» - включает в себя два не очень связанные между собой рассказа, которые хронологически охватывают промежуток от 70-х годов 14в. до 30-х годов 15в.:
«Летописец великих князей литовских» - создавалась в 2 этапа: первоначально (1382-1392г.г.) человеком, близким к Витовту. Он стремился объяснить поступки великого князя в период борьбы за власть. Потом повествование продолжалось духовной особой в 1420-е г.
«Повесть про Подолье» начинается со слов: «Когда господар был на Литовской земли князь Ольгерд», - что имело целью очертить права княжества на эту часть современной Украины во время захвата ее поляками.
13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
Хроника составлена в 30-50-е гг. XVIII в. Существует несколько списков: Тобольский, Ленинградский, Красноярский, Краковский.
Весь Тобольский список написан одним и тем же очень четким почерком, темно-коричневыми чернилами. Заголовки разделов и во многих случаях начальные буквы написаны киноварью. Каждый лист обведен рамкой; на верхнем и боковых полях рамка двойная. Переплет – доски, обтянутые кожей. В нижней части корешка кожа оторвана, в других местах отстала. На последних листах заметны следы сырости, а нижние уголки ряда листов истлели. В начале, рукописи имеются два чистых листа, затем следует обращение к читателю. После оглавления снова два чистых листа, а за ними текст летописи. До 42 с. пронумерована буквами старославянского алфавита, а параллельно и арабскими цифрами. После 42 с. только арабскими цифрами. . В начальной части его излагаются библейские события, прерываемые другими (отрывки из рассказов о Троянской войне, об Александре Македонском, из сочинений Иосифа Флавия и т. д.). События, описанные в «Кройнике», начинаются с времен легендарных – бегства из Рима в Литву пятисот семей знатных римлян во главе с Палемоном, а заканчиваются избранием на престол" Речи Посполитой Сигизмунда III.
Ленинградский список написан одной рукой, чётким почерком, похожим на тот, которым писан Тобольский. Переплёт картонный XIX в. Изложена история Польши.
Красноярский список писан полууставом, местами чётким, местами неряшливым. Почерк Красноярского значительно крупнее почерков, какими писан Тобольский и Ленинградский. Поэтому размер Красноярского больше.
Краковский список писан скорописью XVII в. Начинается тем, что говорится о помазании литовского великого князя Миндовга на королевство в Новогрудке. Заканчивается на событиях, связанных с разделом земель после смерти великого князя Гедимина.
Ранее рукопись принадлежала известному польскому историку С. Крыжановскому и находилась в его имении Черноводы.