- •1)Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Прадмет і задачы крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •2)Тыпы I віды крыніц па гісторыі Беларусі. Асноўныя публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі.
- •3)Асноўныя этапы крыніцазнаўчага аналіза. Крыніцазнаўчая крытыка.
- •4)Даследаванні крыніц па гісторыі Беларусі ў хіх – пачатку хх ст. Асноўныя публікацыі крыніц хіх – пачатку хх ст.
- •5.Арганізацыя крыніцазнаўчых даследаванняў і публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 20 – 30 - я гг. Хх ст..
- •6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
- •7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
- •8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
- •9)Пачатак летапісання: “Аповесць мінулых гадоў”. Крыніцы і значэнне “Аповесці...” для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
- •11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
- •13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
- •14)Хроніка Быхаўца” як гістарычная крыніца. Методыка аналізу легендарных частак летапісаў.
- •16. “Хроніка” Мацея Стрыйкоўскага. Крыніцы і значэнне хронікі для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •18)“Баркалабаўскі летапіс” як гістарычная крыніца.
- •21. Асаблівасці агіяграфічнай літаратуры хіі – хіv ст. Як гістарычнай крыніцы.
- •22. “Жыццё Ефрасінні Полацкай” : крыніцазнаўчы аналіз.
- •23."Жыццё трох віленскіх пакутнікаў" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
- •25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •27)Арганізацыя і установы цэнзуры ў Расійскай імперыі і іх асаблівасці на тэрыторыі Беларусі ў XIX - пачатку XX ст.
- •28)Арганізацыя і дзейнасць цэнзуры ў савецкі час. Галоўліт бсср.
- •29. Общая характеристика мемуарной литературы как исторического источника, ее виды и этапы развития в Беларуси.
- •30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
- •31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •32.Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў XVI – XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •33.Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца ў XIX – хх ст. І асаблівасці яе вывучэння.
- •34.Характарыстыка этапаў развіцця і асноўных відаў мемуараў навейшага часу. Асаблівасці крыніцазнаўчага аналіза.
- •35. Прамова Мялешкі”: крыніцазнаўчы аналіз.
- •36.Перыядычны друк як гістарычная крыніца і этапы яго развіцця ў Беларусі. Праблемы крыніцазнаўчага вывучэння перыядычнага друку.
- •37. Перыядычныя выданні на тэрыторыі Беларусі ў канцы хvііі - пачатку хх ст.
- •38. Перыядычны друк у савецкі час. Этапы развіцця і праблемы крыніцазнаўчага вывучэння.
- •40.Віды заканадаўчых дакументаў Вялікага княства літоўскага і Рэчы Паспалітай. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •41. Земскія прывілеі як гістарычная крыніца.
- •42. Абласныя прывілеі як гістарычная крыніца, асаблівасці іх генезіса
- •43)Валасныя прывілеі як гістарычная крыніца.
- •44.Граматы гарадам (Магдэбургскія прывілеі) як гістарычная крыніца.
- •47.Статут 1588 і яго крыніцазнаўчая характарыстыка.
- •48. Канстытуцыі сеймаў Рэчы Паспалітай як гістарычная крыніца.
- •49.Тыпы I віды заканадаўчых дакументаў канца XVIII - пачатку XX ст. Публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •51. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў, іх класіфікацыя і фармуляр.
- •52.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства, іх класіфікацыя і агульныя прынцыпы вывучэння.
- •53.Дзяржаўнае справаводства Вялікага княства Літоўскага і віды дакументавання.
- •54.“Літоўская Метрыка” як гістарычная крыніца.
- •55. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні канца XVI – першай паловы xiх ст.: віды і асаблівасці адлюстравання інфармацыі.
- •56.Ваенна-статыстычныя агляды губерняў як гістарычная крыніца.
- •57.Статыстычныя крыніцы па гісторыі Беларусі XIX - пачатку XX ст.
- •12. “Беларуска-літоўскі летапіс 1446 г.” як гістарычная крыніца: гісторыя стварэння, крыніцы і склад.
30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
Проблема определения мемуаров 16-18в.в. является для источниковедов наиболее трудной, поскольку мемуарную литературу этого периода очень сложно отделить от публицистики, эпистолярных произведений, а временами даже от летописей. Об этом свидетельствуют споры насчет Баркулабовской летописи, а также «Дневников похода Стефана Батория на Россию». «Дневники…» составлены в виде писем, однако рассказывают не о частных событиях, а являются лаконичными записями хода боевых действий.
Большинство историков считают самым ранним мемуарным памятником из известных в настоящие время «Исторические записки» Федора Евлашевского, написанные на белорусском языке в 1603-1604г.г. В их основу легли дневниковые записи автора за предшествующие 40 лет.
Определенный интерес как источник о польско-литовской интервенции в Московское государство представляет «Диаруш» Самуила Маскевича – непосредственного участника событий. Главное внимание в нем дано военным событиям. Это произведение не является дневником в полном смысле этого слова. Только его короткие начальные записи (1594-1604) действительно имеют характер дневника. После записей 1604г. летописная манера существенно меняется. На смену сухой констатации фактов приходит развернутый, эмоционально насыщенный сюжетный рассказ. Описание событий и фактов становится более детальным; автор то забегает вперед, то возвращается к прошлому, существенно нарушая хронологическую последовательность изложения. Это свидетельствует о том, что «Диаруш» С.Маскевича создавался не по свежим следам событий, а по воспоминаниям о прошлых временах.
В сер. 17в. в развитии мемуарной литературы очерчиваются определенные изменения. Многочисленные войны, опустошения, голод и связанные с ними пессимизм и апатия определяют постепенную и своеобразную переоценку ценностей мемуаристами. На первый план постепенно выходит описание собственной жизни, а не общественно-политических событий. Такой поворот к эгоцентризму видно уже в «Хронике» Яна Цадровского. Это – семейная хроника, которая по форме напоминает автобиографию.
31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
Большинство историков считают самым ранним мемуарным памятником из известных в настоящее время «Исторические записки» Федора Евлашевского, написанные на белорусском языке в 1603-1604г.г. В их основу легли дневниковые записи автора за предшествующие 40 лет.
Ф.Евлашевский – мелкопоместный шляхтич долгое время служил помощником судьи Новогрудского поветового суда, неоднократно избирался депутатом сейма Речи Пасполитой. Ему доводилось вести дела высокопоставленных особ в судах разных инстанций, что было связано с частыми поездками по белорусским и польским городам и давало богатый материал для наблюдений. Он являлся свидетелем заключения Люблинской унии, членом комиссии по составлению «Трибунала ВКЛ» - устава высшего государственного суда. Поэтому в дневнике, рядом с отражением своей частной жизни, помещен богатый материал для изучения политической истории, культуры Беларуси 16в., быту, отношений к событиям представителей разных классов, в первую очередь шляхты.
Оригинал мемуаров сохранился в неполном объеме. Отсутствует вступительная часть; не исключено, что записи велись и после 1604г., которым обрываются мемуары. Первая публикация источника была осуществлена Ф.Любомирским с польским переводом. Чуть позже, в 1886г., произведение Евлашевского опубликовал по львовской копии украинский историк Антонович.