- •1)Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Прадмет і задачы крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •2)Тыпы I віды крыніц па гісторыі Беларусі. Асноўныя публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі.
- •3)Асноўныя этапы крыніцазнаўчага аналіза. Крыніцазнаўчая крытыка.
- •4)Даследаванні крыніц па гісторыі Беларусі ў хіх – пачатку хх ст. Асноўныя публікацыі крыніц хіх – пачатку хх ст.
- •5.Арганізацыя крыніцазнаўчых даследаванняў і публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 20 – 30 - я гг. Хх ст..
- •6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
- •7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
- •8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
- •9)Пачатак летапісання: “Аповесць мінулых гадоў”. Крыніцы і значэнне “Аповесці...” для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •10)Агульная характарыстыка развіцця беларуска-літоўскага летапісання. Класіфікацыя летапісаў.
- •11)“Летапісец вялікіх князёў літоўскіх” як гістарычная крыніца.
- •13)“Хроніка Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага” як гістарычная крыніца, яго рэдакцыі.
- •14)Хроніка Быхаўца” як гістарычная крыніца. Методыка аналізу легендарных частак летапісаў.
- •16. “Хроніка” Мацея Стрыйкоўскага. Крыніцы і значэнне хронікі для вывучэння гісторыі Беларусі.
- •18)“Баркалабаўскі летапіс” як гістарычная крыніца.
- •21. Асаблівасці агіяграфічнай літаратуры хіі – хіv ст. Як гістарычнай крыніцы.
- •22. “Жыццё Ефрасінні Полацкай” : крыніцазнаўчы аналіз.
- •23."Жыццё трох віленскіх пакутнікаў" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •24.Царкоўна-палемічная літаратуря хі – хvііі ст.: асноўныя этапы развіцця і асаблівасці адлюстравання гістарычнай рэчаіснасці.
- •25."Ліст да Абуховіча" : крыніцазнаўчы аналіз.
- •26."Лісты" ("Отпісы") ф.Кміты-Чарнобыльскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •27)Арганізацыя і установы цэнзуры ў Расійскай імперыі і іх асаблівасці на тэрыторыі Беларусі ў XIX - пачатку XX ст.
- •28)Арганізацыя і дзейнасць цэнзуры ў савецкі час. Галоўліт бсср.
- •29. Общая характеристика мемуарной литературы как исторического источника, ее виды и этапы развития в Беларуси.
- •30) Асноўныя помнікі мемуарнай літаратуры XVI – XVIII ст. Як гістарычная крыніца і іх характарыстыка.
- •31."Гістарычныя запіскі" ф.Еўлашоўскага : крыніцазнаўчы аналіз.
- •32.Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў XVI – XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •33.Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца ў XIX – хх ст. І асаблівасці яе вывучэння.
- •34.Характарыстыка этапаў развіцця і асноўных відаў мемуараў навейшага часу. Асаблівасці крыніцазнаўчага аналіза.
- •35. Прамова Мялешкі”: крыніцазнаўчы аналіз.
- •36.Перыядычны друк як гістарычная крыніца і этапы яго развіцця ў Беларусі. Праблемы крыніцазнаўчага вывучэння перыядычнага друку.
- •37. Перыядычныя выданні на тэрыторыі Беларусі ў канцы хvііі - пачатку хх ст.
- •38. Перыядычны друк у савецкі час. Этапы развіцця і праблемы крыніцазнаўчага вывучэння.
- •40.Віды заканадаўчых дакументаў Вялікага княства літоўскага і Рэчы Паспалітай. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •41. Земскія прывілеі як гістарычная крыніца.
- •42. Абласныя прывілеі як гістарычная крыніца, асаблівасці іх генезіса
- •43)Валасныя прывілеі як гістарычная крыніца.
- •44.Граматы гарадам (Магдэбургскія прывілеі) як гістарычная крыніца.
- •47.Статут 1588 і яго крыніцазнаўчая характарыстыка.
- •48. Канстытуцыі сеймаў Рэчы Паспалітай як гістарычная крыніца.
- •49.Тыпы I віды заканадаўчых дакументаў канца XVIII - пачатку XX ст. Публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •50.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу, IX класіфікацыя. Асноўныя публікацыі матэрыялаў заканадаўства.
- •51. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў, іх класіфікацыя і фармуляр.
- •52.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства, іх класіфікацыя і агульныя прынцыпы вывучэння.
- •53.Дзяржаўнае справаводства Вялікага княства Літоўскага і віды дакументавання.
- •54.“Літоўская Метрыка” як гістарычная крыніца.
- •55. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні канца XVI – першай паловы xiх ст.: віды і асаблівасці адлюстравання інфармацыі.
- •56.Ваенна-статыстычныя агляды губерняў як гістарычная крыніца.
- •57.Статыстычныя крыніцы па гісторыі Беларусі XIX - пачатку XX ст.
- •12. “Беларуска-літоўскі летапіс 1446 г.” як гістарычная крыніца: гісторыя стварэння, крыніцы і склад.
6)Публікацыі крыніц па гісторыі Беларусі ў 50 - 80-X гг. Хх ст.
7)Публікацыі гістарычных крыніц у 90-х гг. Хх – пачатку ххі ст
Источниковедение истории Беларуси как научная дисциплина оформилось в 1920-е гг. Хотя, начиная с XIX в. источниками по истории Беларуси занимались русские, польские, украинские, немецкие и др. ученые. У истоков источниковедения истории Беларуси стояли М.В. Довнар-Запольский, Д.И. Довгялло, В. Ластовский. Однако М.В. Довнар-Запольского уже в 1927 г. выслали за пределы Беларуси. Д.И. Довгялло работал в Институте белорусской культуры, а затем в Академии наук БССР, преподавал источниковедение в БГУ. В архиве Н.Н. Улащика хранилась студенческая запись лекций по источниковедению, прочитанных Д.И. Довгялло в 1926/1927 учебном году на факультете БГУ. В лекциях большое внимание уделялось актам Литовской Метрики. В 30-е гг. большинство ученых, занимавшихся источниками по истории Беларуси, были репрессированы (в т.ч. В.Ластовский, Д.И.Довгялло). Возрождение источниковедения истории Беларуси произошло лишь в 60-е гг. Оно связано с именами Л. Абецедарского, А.П. Игнатенко, Н.Н. Улащика, В. Чемерицкого. Н.Н. Улащик в 60-е гг. исследовал источники по истории Беларуси XIX в. (отчеты губернаторов, газету «Минские губернские ведомости», ревизии). В. Чемерицкий в 1969 г. издал книгу «Беларуска-лiтоўскiя летапiсы як помнiкi лiтаратуры”, в которой предложил новую классификацию (по трем летописным сводам). В 1973 г. вышла классическая работа Н.Н. Улащика «Очерки по археографии и источниковедению истории Беларуси феодального периода», в которой анализировались все крупные публикации источников по истории Беларуси за период с 1824 по1940 гг. В 1976 г. вышли книга З.Ю. Копысского, посвященная аграрному источниковедению Беларуси. В ней анализировались реестры, инвентари, приходно-расходные книги, суммариуши и др. хозяйственные документы XVI –первой половины XVII в., находящиеся в Национальном историческом архиве Беларуси. В 1970-е гг. ряд статей, посвященных мемуарным источникам по истории Беларуси XVI – XVII вв., издал А.Ф. Коршунов. Его же перу принадлежит книга, посвященная «Диариушу» А. Филиповича. В 1985 г. вышла вторая значительная работа Н.Н. Улащика «Введение в белоруско-литовское летописание», в которой анализировались белорусско-литовские летописи. В 1970-е – 1980-е гг. спецкурс «Источниковедение истории Беларуси» на историческом факультете БГУ читал А.П. Игнатенко. Большой интерес к истории Беларуси в конце 1980-х – 1990-е гг. вызвал широкое развитие источниковедения. В этот период выходят работы Г.Я. Голенченко, М.Ф. Спиридонова, С.Н. Ходина «Крынiцы гiсторыi Беларусi» (Мн., 1999), И.А. Юхо «Крынiцы беларуска-лiтоўскага права» (Мн., 1991).
8)Агульная характарыстыка летапісаў як гістарычнай крыніцы. Этапы летапісання на Беларусі. Методыка аналізу летапісных помнікаў.
Летапіс - гэта гістарычнае апавяданне, у якім звесткі размяшчаюцца па гадах.
Этапы летапісання на Беларусі:
1.XII - XIV ст. - зараджэнне мясцовага летапісання (Полацкі летапіс XII ст. і Наўгародскі летапіс XIII ст.).
2.XV - XVI ст. - этап росквіту летапісання на беларускіх землях і ў ВКЛ. Барацьба паміж ВКЛ і Маскоўскай дзяржавай. другі этап летапісання можна падзяліць на два перыяды: 1) з пачатку і да 80-х гг. XV ст. (ВКЛ валодае ініцыятывай); 2) з канца XV і да канца XVI ст. (палітычную ініцыятыву перахоплівае Маскоўская дзяржава).
3.XVII - пачатак XIX ст. - этап заняпаду летапісання.